မယ်နော် အမေ” အင်မတန် လိမ္မာတဲ့ချွေးမရလို့ ဒေါမြတင်ပီတိဖြစ်ရပါတယ်။ ဒါကြောင့် ချွေးမလေး ကလေးမွေးတိုင်း သွားပြုစုပေးခဲ့တာ မြေးသုံးယောက်လုံးဆိုပါတော့။ ဒေါ်မြတင် မြို့ပေါ်သွားနေချိန်ဆို သူ့တူမဟာ အပျော်ကိုလွန်ရော။ အပေါင်းအသင်းတရုန်းရုန်းနဲ့ ။ ပြန်လာတဲ့နေ့ အမောဆို့တဲ့နေ့ပဲ။ တအိမ်လုံးဖွ။ ပွယောင်း ။ အမှိုက်ပုံဖြစ်နေရော။ ဆူလဲ ဆူဆူပဲ။ အကျင့်ယုတ်က သန္ဓေ ဗီဇမှာ တံဆိပ်နှိပ်ထားသလို ထင်ရှားနေသူအဖို့ ပတ်၀န်းကျင်ကပြုပြင်ပေးလဲ မရသလို။ ပစ်လိုက်ဖို့ကလဲ ဒေါ်မြတင်ကလွဲရင် ဘယ်သူမှ သူ့ကိုကျွေးမွေးမည့်သူမရှိ။ သူကိုယ်တိုင်လဲ သံယောဇဉ်ဖြစ်နေပြီမို့ ဆက်မွေးခဲ့ရတော့တာပါပဲ။ ဒီသုံးဆယ်ကျော်အရွယ်ကြီးကိုပေါ့။ (၂) ...
ချို၏ အဝေးသို့ပြေးထွက်ခဲ့ကြလေသည်။ တိုက်ဆိုင်စွာပင် ထိုညနေ ကျောင်းကအပြန်မှာပင် သူဇာကားတိုက်ခံရ၍ ဦးနှောက်ပွင့်ပြီးသေဆုံးသွားလေသည်။ထိုဖြစ်ရပ်ကြောင့် ဟိုးလေးတစ်ကျော်ကျော်ဖြစ်ခဲ့ရ၏။သူဇာအဖြစ်အပျက်မှာ မျက်ဝန်းကြောင့်ဟုဆိုကာ သက်ထားနှင့်စိုးစိုးလည်း အလွန်ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်ပြီး ပြန်လည်တောင်းပန်လာကြသည်။ ထိုအချိန်မှစပြီး မျက်ဝန်းချိုအား မည်သူမှ အနိုင်မကျင့်ရဲတော့ပေ။မျက်ဝန်းလည်း သူ၏ဒေါသကြောင့် သူဇာသေရသည်ဆိုသည့် နောင်တနှင့်အတူ သူ့ဒေါသအား အကြောင်းအမျိုးမျိုးနှင့်မှ မထွက်ခဲ့ပေ။ @@@ ယခုမျက်ဝန်းမှာ အသက်အားဖြင့်၂၃ခန့်သို့ရောက်လာပြီး တတိယနှစ် မြန်မာစာမေဂျာကျောင်းသူတစ်ယောက်အဖြစ်သို့ရောက်ရှိလယခဲ့ပြီ။ မိသားစုမှာလည်းအဆင်ပြေလာခဲ့လေသည်။အမဖြစ်သူ လဲ့သံသာချိုမှာတော့ အိမ်ထောင်ကျကာ နိုင်ငံခြားသို့ရောက်သွားခဲ့လေပြီ။မျက်ဝန်းကတော့ အလွန်လှပသည့် မိန်းကလေးတစ်ဦးအဖြစ်သို့ရောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။နာမည်နှင့်လိုက်အောင် မျက်ဝန်းလေးမှာ ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိလှပေသည်။မည်းနက်သောမျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်းလေး နှင့်အတူ နက်မှောင်သော ဆံကေသာအရှည်ကြီးမှာ ဒူးလောက်ထိရှည်ရှိသည်။အသားရေမှာလည်းဖြူဝင်းပြီး အရပ်၅ပေ၄ဖြစ်၍ ...
တော့ သူတို့ဘ၀ပျက်သွားတာကိုးဗျ၊ အဘိုးကို သတ်တော့သတ်ချင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် သေနတ်ရယ်၊ နောက်ပြီး အဘိုးရဲ့လူယုံတွေရယ်ကို ကြောက်နေရတာနဲ့ မသတ်ရဘူးပေါ့ဗျာ၊ အချိန်တိုင်းတော့ သတ်ဖို့ကြံစည်နေခဲ့တာ။ ကပ်ရောဂါတွေဖြစ်ပြီး ရွာရွေ့ပြီးတော့ ရွာက မခိုင်မခန့်ဘူးပေါ့ဗျာ၊ အဲဒီအချိန်မှာ သူ့အဖေက အဘိုးကိုချောင်းမြောင်းပြီး လုပ်ကြံတော့တာပါပဲ၊ ဒါပေမယ့် သတိရှိတဲ့အဘိုးက သေနတ်နဲ့ပစ်သတ်လိုက်တော့ အဲဒီလူကြီး ဦးခေါင်းပွင့်ပြီး သေသွားပါရောဗျာ၊ အဘိုးက လူမမည် ကျန်ခဲ့တဲ့ ငတိုနဲ့ ငညိုတို့ကို သနားလို့ သူတို့အဖေပိုင်တဲ့ ကျန်ခဲ့တဲ့လယ်တွေကို ပိုက်ဆံပေးပြီး ဝယ်လိုက်တယ်ဗျ၊ ဒါပေမယ့် ရွာထဲမှာတော့ အဘိုးက လယ်တွေကိုလိုချင်လို့ ...
. “ကဲ…တို့ရွာရဲ့အကျိုးကိုဆောင်ရွက်ပေးရှာတဲ့ သူကြီးနောင်ချို…ဘေးဘယာတွေဝေးကွာပါစေကွယ်” “ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဘွား” ဦးနောင်ချိုစကားအား ဘွားမယ်စိန်ကခေါင်းငြိမ့်ပြလေသည်။ “ဒါဆို ကျုပ်ပြန်လိုက်ဦးမယ်ဘွား……..” “အေး…အေး……ဘွားပြောတာကို မမေ့လေနဲ့မောင်နောင်ချိုရေ… အကြောင်းထူးရင်လာပြောနော်…” ဟု…ဘွားမယ်စိန်က သူကြီးဦးနောင်ချိုအားမှာကြားလိုက်လေသည်။ ထိုသို့ဦးနောင်ချို သည် သူ၏နေအိမ်ဆီသို့ပြန်သွားတော့၏။ ********************************* ဦးနောင်ချို ပြန်သွားပြီး တစ်ပတ်မျှကြာလေတော့ ရွာကာလသားခေါင်းဆောင် မောင်အုန်းသည် ဘွားမယ်စိန်အိမ်သို့ အပြေးတပိုင်းဖြင့် ရောက်လာခဲ့လေသည်။ “ဘွား…ဘွားရှိလားဗျို့…ကျုပ်ပါမောင်အုန်းပါ” ညနေပိုင်းအချိန်ဖြစ်၍ ဘွားမယ်စိန် အိမ်နောက်ဖေး၌ ရေချိုးနေခဲ့သည်။ မောင်အုန်း၏အော်ခေါ်သံကြောင့် ညစာအတွက်ပြင်ဆင်နေသော ဒေါ်ဝင်း အိမ်အတွင်းမှထွက်လာခဲ့ရှာသည်။ ခြံအပြင်မှမောင်အုန်းအားမြင်လေတော့ ခြံတံခါးကိုဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး… “ဟဲ့…မောင်အုန်း ဘာဖြစ်လာတာလဲ အမောတကောနဲ့” “ဘွားကော ...
ဝင်၊ ငါ့သူငယ်ချင်းတွေက အိမ်ကိုအလုံပိတ်လိုက်တာပေါ့ကွာ” “ဟာ၊ ခင်ဗျားက တော်တော်ကြမ်းပါလား” ကိုအေးက ပြုံးလိုက်ပြီး “လူမိုက်ဆိုတော့ ကြမ်းတာပေါ့ကွာ၊ အဲဒီမှာ ခင်ကြည်က ငိုရှာပါတယ်၊ ငါကလည်း ခင်ကြည်ချစ်တယ်ပြောမှလွှတ်ပေးမယ်ပေါ့ကွာ၊ ဒီအချိန်ရွာမှာကျန်ခဲ့တဲ့ ငါ့ဘော်ဒါလူမိုက်တွေက ငါခင်ကြည်ကိုမိန်းမခိုးပြေးသွားပြီ ဆိုပြီးသတင်းလွှင့်တယ်၊ လှည်းပေါ်မှာ ငါတို့နှစ်ယောက်ကိုတွေ့တဲ့လူကလည်း တွေ့နဲ့ဆိုတော့ ယုံသွားကြတာပေါ့ကွာ” “ဟား၊ ဟား အဲဒါနဲ့ခင်ဗျားတို့ညားရောလား၊ ခင်ဗျားမဟုတ်တာတွေတော့ မလုပ်ပါဘူးနော်” ကိုအေးက နှုတ်ဆိတ်နေတယ်ဗျ၊ ပြီးတော့ သူကလက်ညှိုးထောင်ပြီးတော့ “ခင်ကြည်က နောက်ဆုံးတော့ ခေါင်းညိတ်လိုက်တာပါပဲ၊ ငါ့ကိုတော့ တစ်ခုပဲတောင်းဆိုတယ်ကွာ” “ဘာတောင်းဆိုတာလဲဗျ” “ကိုအေး၊ နောက်ဆိုရှင် ...
မကျေနပ်ချင်သေးဘူးဗျ။ “ဟေ့ကောင်တော်ပြီ၊ ငါ့လည်း သိပ်မရှိဘူးကွ” “ရပါတယ်၊ သုံးကျပ်ဆိုတော့လည်း နေ့လည်လောက်အထိတော့ ခံမှာပေါ့ဗျာ” အဲ့လိုပြောပြီး ဖိုးတွမ်တီးကပြေးသွားတော့တာပဲ၊ ကျုပ်လည်း သူ့အနောက်ပြေးမလိုက်တော့ဘူးလေဗျာ၊ ဒါတောင် ခြံတံခါး၀နားရောက်သွားတော့ ကျုပ်ကိုလှည့်ပြီးပြောင်ပြသေးတာ၊ ဒီကောင်လေးကိုတော့ဖြင့် ကျုပ်ကြည့်မရပါဘူးဗျာ၊ မျောက်လောင်းကျတဲ့အပြင် အကျင့်ကလည်းကောင်းတာမဟုတ်ဘူး၊ အသက်ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ လူလည်လုပ်နေတဲ့ကောင်ဗျ။ (၂) နွေနေ့လည်ခင်းက ပျင်းခြောက်ခြောက်ကြီးပါဗျာ၊ ဦးဘသာနဲ့ ဦးအောင်ရှိန်က စကားတွေပြောဆိုနေကြပေမယ့် ကျုပ်တော့သူတို့အနားထိုင်တာကြာလာလို့လားမသိဘူး နားတွေပူလာတာပါပဲ၊ ပြီးတော့ သူတို့အချင်းချင်းကလည်း ကျုပ်မကြားဖူးတဲ့လူတွေအကြောင်းပြောဆိုနေကြတာကိုးဗျ။ နောက်တော့ မခင်ကြည်က သံဒယ်အိုးတစ်လုံးနဲ့ထွက်လာတယ်ဗျ၊ ဦးအောင်ရှိန်က မခင်ကြည်ကိုလှမ်းမေးတယ်။ “ဟဲ့ ဘာလုပ်မလို့လဲ” “အဖေကလည်း ...
ဝါးညှပ်အား ကိုင်ရင်းမှ “ဟေ့လူတွေ စကားများမနေနဲ့ သေတူရှင်မကွာ အတူတူနေခဲ့ပြီးမှ ဟိုကောင် ပေတူးရဲ့ ပေါက်ကရစကားတွေ နားထောင်ပြီး ဦးနှောက်မဲ့မနေနဲ့ ရော့ ကိုဖိုးထွေး ခင်ဗျား ငါးရှဉ့်ကင်လိုက် “ “အေးပါကွာ မင်းက ကြားထဲက ဆရာလာလုပ်နေသေးတယ် ပေး ပေး ငါကင်မယ် “ ဖိုးထွေးသည် မကျေမနပ်ဖြင့် ငါးရှဉ့်များကို ယူကာ မီးဖိုဆီ သို့ ထွက်သွားတော့သည်။ထို့နောက် မောင်ဘိုးထင်သည် ပေတူး တုံးတစ်ထားသော ငါးရှဉ့်အစိုများအား သာရကို ချက်ခိုင်းလိုက်သည်။သူတို့သေချာထည့်ထားသော ...
တာပေါ့။ အဲဒီအကောင်ကြီး တဲပေါ်တက်လာတော့ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးလည်း မလှုပ်ရှားနိုင်ဘူးဖြစ်သွားတယ်ဗျ၊ လက်တွေခြေတွေကိုလည်း လှုပ်မရတော့ဘူး၊ ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း ကြောက်လန့်ပြီး အော်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် ကျုပ်ပါးစပ်က ဘာအသံမှမထွက်ဘူးဗျာ၊ ပါးစပ်ကတော့ ဖွင့်လို့ပိတ်လို့ရတယ်၊ ကျုပ်အကြိမ်ကြိမ်ဦးဘသာကြီးကို အော်ခေါ်နေပေမယ့် ပါးစပ်က ဘာအသံမှကိုမထွက်တော့ဘူးဗျ။ အဲဒီအကောင်ကြီးက ခြင်ထောင်ကိုလှန်ပြီးတော့ ကျုပ်ခြေထောက်ကိုလက်နဲ့ကိုင်ထည့်လိုက်တယ်ဗျ၊ သူ့လက်ကလည်း ကြမ်းကြမ်းကြီးဗျာ၊ လူအသားနဲ့တောင်မတူဘဲ သစ်မြစ်ကြီးလို မာမာကြောကြောကြီးဗျ၊ ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်ကိုအိမ်ပေါ်ကနေ ဆွဲချတာပဲ၊ ကျုပ်လည်းမရုန်းကန်နိုင်ဘူးဆိုတော့ သူဆွဲချရာအတိုင်း ပက်လက်ကြီးပါသွားတာပေါ့ဗျာ။ တဲက တစ်တောင်လောက်ပဲမြင့်တယ်ဆိုပေမယ့် တဲပေါ်ကနေ မြေကြီးပေါ်ကိုဖင်ထိုင်ကျတော့ နာလိုက်တာဗျာ၊ ကျုပ်တင်ပါးမှာလည်း ဒဏ်ရာတွေနဲ့ဆိုတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့၊ ...
လွှတ်ချင်စိတ်ကို ဖော်ပြနေသော အမေးဖြစ်၏။ “လွှတ်လိုက်ပါ…” ဒေါ်ခင်စိုးနှင့် ခင်ပြည့် ဆရာကြီးရုံးခန်းမှ ထွက်လာသည်။ အပြင်မှာ ရပ်နေသော ဌေးဦးကို တွေ့သည်။ “နင့်ကို ဆရာကြီး ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ရုံးခန်း ထဲမှာ ဆရာကြီးရှိတယ်…” ဒေါ်ခင်စိုးက ပြောပြီး ထွက်သွားသည်။ ဌေးဦး ဆရာကြီးရုံးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ “မင်းနာမည် ဌေးဦးလား” ဆရာကြီးက မေးသည်။ ဌေးဦး ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ “ပါးစပ်က ဖြေ” ဆရာကြီးလေသံက မာသည်။ “ဟုတ်ပါတယ်” “ဟုတ်ရင် လက်ပိုက်ထား …” ဌေးဦး လက်ပိုက်လိုက်သည်။ ...
ဧရာမငါးလင်ပန်းငါးကြီးတစ်ကောင်ကို ဖမ်းဆီးရရှိခဲ့ကြလေသည်။ ထိုငါးကြီးအား ခုတ်စဉ်းပိုင်းဖြတ်ကာ ရွာရှိလူများအား ဝေငှာခြင်း၊ ချက်ပြုတ်ကြော်လှော် စားခြင်း ပြုကြပြီးနောက် ပိုလျှံသည်တို့ကိုလည်း ရက်ရှည်ခံရန် အိုးတွင် အချဉ်သိပ်ထားခဲ့ကြလေသည်။ ထိုမှ နောက်တစ်ရက်သို့အကူး ညနေ နေဝင်ရီတရော အချိန်သို့ရောက်သော် ပေါက်တိုင်းရွာမှ လူတို့သည် ချောင်းထဲမှ ဒီရေတိုးသံများနှင့်အတူ ဆူဆူညံညံ အသံများကို ကြားကြရလေရာ လူတချို့က ချောင်းဆီသို့ သွားရောက်ကြည့်ရှုကြသည်တွင် ဌင်းတို့ဖမ်းဆီးရမိလာခဲ့သည့် ငါးလင်ပန်း ငါးထက် ပို၍ ကြီးမားသော ငါးလင်ပန်းငါးကြီး တစ်ကောင်ကို ရေထဲမှ ဝုန်းခနဲ ခုန်ထွက်လာကာ ရေထဲသို့ ပြန်လည်ငုပ်လျှိုးပျောက်ကွယ် ...