ယောက်မှာ မောင်ဘိုးထင် နှင့် ပန်းချီငို ပြီးနောက် ဖိုးထွေး နှင့် သာရ တို့ဖြစ်သည် ၊ပန်းချီငို သည် ယခု မောင်ဘိုးထင်တို့ နှင့် အဆင်ပြေနေလေသည် ၊ အဆင်ပြေရသည့် အကြောင်းမှာလည်း ရှိသေးသည် တငိုငို တရီးရီ ဖြစ်နေသော ပန်းချီငို ဆီသို့ မောင်ဘိုးထင်တို့သွားကာ “ကိုပန်းချီငို အချစ်ဆိုတာ မကောင်းတဲ့ ပညာတွေ နဲ့ လုပ်ယူရင် အချစ်လို့ ခေါ်လို့ ရပါ့မလားဗျာ “ “ဟေ့ကောင် အဲ့တာ တွေ ...
သည်အထိ…မျက်လုံးများက အိပ်မရဖြစ်နေကြ၏။ မိုးလင်းခါနီးလောက်မှအိပ်ချင်စိတ်များဝင်လာပြီး လင်မယားနှစ်ယောက်လုံးအိပ်ပျော်သွားခဲ့ကြသည်။ နောက်တစ်နေ့နံနက်သို့ရောက်တော့… “ညတုန်းကခွေးတွေအူတာများ… ကြောက်စရာကောင်းချက်အေ…” “ဟုတ်ပတော်… သူခိုးတွေများကပ်လို့လားမသိဘူးနော်…” “သူခိုးတော့မဟုတ်လောက်ဘူးဟဲ့ ခွေးတွေက ညောင်ပင်ကြီးနားမှာဝိုင်းအူနေကြတာ… ညောင်ပင်ဘေးမှာနေတဲ့ ဦးဖိုးထူးတို့… ဦးသန်းမောင်တို့တောင် ညကအပုပ်နံ့တွေရကြတယ်တဲ့ဟဲ့… ဦးဖိုးထူးမိန်းမ ဒေါ်ဆင်မဆိုကြောက်လွန်းလို့ အိပ်လို့ကိုမရကြဘူးတဲ့လေ…” ဟူသောစကားများကအင်တိုင်းရွာထဲရှိ လူတိုင်း၏ပါးစပ်ဖျား၌ပြော၍မပြီးနိုင်ခဲ့ပေ။ ပြောချင်လည်းပြောစရာပင်ညကခွေးအူသံ၊ ခွေးဟောင်သံများကြောင့် ရွာသူ၊ရွာသားတို့လန့်၍နိုးလာခဲ့ကြပေသည်။ နောက်တစ်နေ့ည၌လည်းခွေးများ ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်လာခဲ့၏။ သန်းခေါင်ကျော်သည်နှင့်ခွေးအူသံ၊ခွေးဟောင်သံများက တစ်ရွာလုံးကိုဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့တော့၏။ ထိုအသံတို့ကြောင့် ရွာသူ၊ရွာသားတို့ နိုးလာကြပါသော်လည်း ကြောက်၍မည်သူမှထမကြည့်ဝံ့ကြပေ။ မွေးကင်းစကလေးများမှာလည်း အော်ဟစ်ငိုယိုကြ၏။ ရောဂါဝေဒနာခံစားနေသောသက်ကြီးရွယ်အိုတို့သည်လည်း အထိတ်ထိတ်အလန့်လန့်ဖြင့်အော်ဟစ်နေခဲ့ကြသည်။ ထိုသို့အင်တိုင်းရွာတစ်ရွာလုံးအထိတ်တလန့်ဖြစ်ခဲ့ကြရသည်။ ********************************* “ဘွားကြားပြီးပြီလားဗျ…” “ဘာများလဲမောင်ရင်ရဲ့… ...
လို့ ထပြီး အော်လေ့ရှိတယ် ။ ရှေ့လည်း ဆက်ပြီး မပြော တတ်လို့ မပြောတော့ပါဘူး ။ ကျုပ်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဟာ ဆင်းရဲတဲ့ မုဆိုးမ သား တွေ ဖြစ်ကြလေတော့ မသုံးနိုင် မစွဲနိုင်ကြပါဘူး ။ အတော့်ကိုပဲ ကျပ်တည်းပါတယ် ။ မိခင်ကြီး တွေဈေး မရောင်းနိုင်တဲ့နေ့ မှာ ငတ်ကြတော့တာပါပဲ ။ ဒါပေမဲ့ ကျုပ်ဟာ မိခင်ကြီးကို ဘယ်နေရာမှာမှ မကူညီပါဘူး ။ ဆင်းရဲတာကို ကြည့်ပြီး ညည်းတွားလေ့ ရှိတယ် ...
အားလုံးစုစည်းကာ သူကြီးက ဖြစ်ခဲ့တဲ့အကျိုးအကြောင်းပြောပြလေသည်။ ဒုတ် ဓါး လက်နက်တွေ စုစည်းပြီး သချိုင်္င်းရှိရာသ်ို့ သူကြီး ဦးဆောင်ကာ ထွက်လာခဲ့လေသည် ညနေခင်းစောင်းဖြစ်သည့်မို့ နေမဝင်ခင် ခပ်သွက်သွက်လေးလျှောက်လာခဲ့လေသည်၊ သချိုင်္င်းရောက်တော့ အားလုံး လူစုမကွဲစေပဲ အားလုံးလိုက်လံ ရှာဖွေမိလေသည် အုပ်ဂူတစ်နေရာအရာက် သူကြီးသူကြီး အလောင်းလောင်းဗျို့အလောင်းဗျို့ တာတေအသံကြောင့် အားလုံး ပြေးလာကြပြီး အလာင်းနားရာက်တာ့ အားလုံးမျက်ဆံပြုးမတတ် “ဟင် ” ” ဟာ” အားလုံးအံ့အားမတတ်ဖြစ်ကုန်ကြလေသည်။ အလောင်းက အုပ်ဂူဘေးနားက ရေစပ်နားလေးဖြစ်ပြီး မျက်ဆံပြုးပြီး သွေးမရှိတဲ့ မျက်နာဖြူကြီး ...
မျက်လုံးများဖြင့်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ” ကိုယ်ဝန်တော့ မရှိပါဘူး …အက်ထရာဆောင်းရိုက်ရမယ် ” ဆရာဝန်မ၏ နှုတ်မှထွက်လာသောစကားကိုကြားရသည့်အခါမှ သူမရင်ထဲမှ အပူလုံးကြီးကျဆင်းသွားရလေတော့သည်။ ~~~a~~~k ~~~y~~~~i~~~p ~~h~~y~~-u~~~ ” သားအိမ်ထဲမှာ အလုံးဖြစ်နေတာ ..ခွဲရမဲ့အဆင့်ဖြစ်နေပြီ ” ခွဲရမည်ဆိုသော စကားကြောင့် သူမရင်ထဲမှာ ပူလောင်သွားရပြန်လေသည်။တစ်နေ့လုပ်မှ တစ်နေ့စားရသောသူမအတွက် ဆေးကုသစရိတ်ဘယ်မှာရှိမည်နည်း။သူမ၏အခြေအနေကို နားလည်သဘောပေါက်သွားပုံရသော ဆရာဝန်မကြီးသည် သက်ပြင်းကို ချလိုက်ပါသည်။ ” အစိုးရဆေးရုံမှာခွဲရင် ကုန်ကျစရိတ်သိပ်မရှိပါဘူးကွယ် …ဆေးရုံကို လွှဲစာရေးပေးလိုက်မယ်နော် ….မနက်လင်းရင် ဆေးရုံသွားလိုက်တော့နော် ” အထူးကုဆေးရုံထဲမှ အထွက်တွင် သူမအသက်ရှူဖို့ရန်ပင် ...
ဆင်နှစ်ကောင်အား တွေ့လိုက်ရ၏ ။ “ဟိုမှာ မင်းတို့ ဆင်တွေ” “နှစ်ကောင်တည်းလားဗျ နောက်တကောင်ရော” နှစ်ကောင်တည်းနဲ့တောင် အတော်ပျက်စီးနေတာ နောက်တ ကောင်ပါ ရှိနေစေချင်တာလားကွ” ပုကွကွဂင်တိုတိုနှင့်လူမှာ သာဝေအား စူးစိုက်ကြည့်ကာ စကားကို တလုံးချင်းဆိုလိုက်ပြီး ခါးကြားမှ ဓားကိုဖြုတ်ကာ ပုခုံးပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။ထိုအခါ သာဝေသည် “အဲ့လိုသဘောမျိုးပြောတာ မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ ကျုပ် ဆင်သွားမောင်းလိုက်ဦးမယ် ပေတူး လာ လာ “ သာဝေ နှင့် ပေတူးတို့သည် ...
အလုံပိတ် ရေအိမ်ထဲဆီက မွန်းမှာတော့ ဇောချွေးများ ပျံနေရသည်။ ဗိုက်ဆီက ရစ်နာမှုကြောင့် အချိန်အတော်ကြာသွားခဲ့၏။ လက်က နာရီကြည့်တော့ သုံးနာရီပင် ခွဲပေတော့မည်။ ကျောင်းလည်း ဆင်းခဲ့လေပြီ။ မိုးအုံ့သည့်အတွက် ပတ်၀န်းကျင်တခွင်က မှောင်ရိပ်လွှမ်းနေသည်။ ၀မ်းဗိုက်ဆီက ဝေဒနာလည်း အတော်ကလေး သက်သာပြီမို့ မွန်း ရေအိမ်က ထွက်ပြီး တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်၏။ ” ဟင်…” မွန်းမျက်စိထဲ ရေအိမ်၏ အနောက်ဘက် ဝါးရုံတောအစပ်ဆီတွင် အဖြူအစိမ်းကျောင်း၀တ်စုံကို ၀တ်ဆင်ထားသော ကောင်ကလေးနှင့် ကောင်မလေး။ အရွယ်က ရှိလှမှ ၇ နှစ်၊ ...
ရွာမှ ပန်းချီငို ဖြစ်သည် ထိုအခါ မောင်ဘိုးထင်သည် “သူလည်း တို့ရွာကို လာလည်နေကြဆိုတော့ လာလည်တာ နေမှာပါကွာ “ “အေး အဲ့လိုပဲ ထင်ပါတယ် ပန်းချီငို နဲ့တော့ မိကျော့ မကြိုက်လောက်ပါဘူးကွာ “ “ဟုတ်တယ် ဒီလူ ရွာထဲ မသွားပဲ တံတားဘောင်ပေါ် ဘာလို့ ထိုင်နေတာလဲ မသိဘူး” မောင်ဘိူးထင်တို့သည် ဦးအုန်း နှင့် မိကျော့အဘတို့၏ စေခိုင်းမှုဖြစ် ယခုချောင်းရိုးတံတား ဘေးရှိလယ်ကွက်စပ်မှ နေ၍ ခိုးရာနောက်လိုက်ဖို့ရန် ...
ပေါက်တူးအသွားက မာကျောကျော အရာတစ်ခုကို ထိမိခဲ့တယ်။ ” အမေကြီး..အခေါင်း အခေါင်းပေါ်လာပြီ” ဆောင်းညခင်းမှာ ချွေးတစ်လုံးလုံးဖြစ်နေတဲ့ မယ်ခွေက ပေါက်တူးကို မြေကြီးပေါ်စိုက်ချပြီး ပြောလိုက်တော့ ” အေး အလောင်းပေါ်က ဖုံးထားတဲ့ အခေါင်းကို ခွာထုတ်လိုက်” မယ်ခွေလဲ လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ ပေါက်တူးနဲ့ အခေါင်းကိုကလပ်ထုတ်လိုက်တဲ့အချိန် ဆနွင်းနံ့နဲ့အပုတ်နံ့ရောနေတဲ့ အနံ့တစ်ခုထွက်လာခဲ့တယ်။ ” မယ်ခွေ ဖယ်စမ်း.. ငါတို့လိုချင်တဲ့အရာဟုတ်မဟုတ်ကြည့်ဦးမယ်” မိန်းမကြီးက အလောင်းပေါ်က ပျဉ်ချပ်ကို ခြေထောက်နဲ့တွန်းထုတ်ပြီးကြည့်လိုက်ရာ အခေါင်းထဲမှာ မွေးကင်းစအရွယ်ကလေးတစ်ယောက်နဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့အလောင်းကိုမြင်လိုက်ရတယ်။ ” သေချာပြီ … င့ါကိုလွယ်အိတ်ပေးစမ်း” ...
ဖြေကြားပေးခဲ့တယ်။ “သင့်ကကျွန်တော်တပည့်နဲ့တွေ့ဆုံခဲ့ရတဲ့သူလား” “ဟုတ်ပါတယ်ဆရာလေး ဆရာလေးတပည့်နဲ့ဒီနားလေးမှာပဲဆုံဖြစ်တာပါ” “ဆိုစမ်းပါအုံးဗျ ကျွန်တော်တပည့်လိပ်ပြာဘယ်ကိုလွှင့်သွားတာလည်း” “ဆရာလေးတပည့်ရဲ့လိပ်ပြာက လိပ်ပြာကြိုးကပြတ်တောက်သွားပါပြီ|ပြတ်တောက်သွားပြီး အသူရကယ်ဘုံကအရင်ဘဝကိုရောက်ရှိသွားပါတယ်” “သူ့ကိုပြန်ခေါ်လို့ရမဲ့နည်းလမ်းတခုခုမရှိဘူးလားဗျ” “တနည်းတော့ရှိတယ် ဆရာလေး” “ဘာများလည်းဗျ” “ဆရာလေးကိုယ်တိုင် မတင့်တော်တဲ့အသူရကယ်ဘုံကို သွားရောက်ပြီ ဆရာလေးရဲ့လိပ်ပြာကြိုးနဲ့ဆရာလေးတပည့်လိပ်ပြာကြိုးကို ချည်နှောင်ကာ လူပြည်လူရွာသို့ ပြန်လည်ခေါ်ဆောင်နိုင်ပါတယ်” “အဟန့်အတားတွေကရောရှိသေးလားဗျ” “သိပ်ရှိတာပေါ့ဆရာလေး ပထမဆုံးဆရာလေးရဲ့သမာဓိအားကိုစမ်းသပ်မယ်|ပြီးရင်ဆရာလေးရဲ့တပည့်ကို ဆယ်နှစ်နာရီအတွင်းပြန်လည်ခေါ်ဆောင်ရပါ့မယ်|တကယ်လို့ဆရာလေးကိုယ်တိုင်ပိတ်မိနေရင် ဆရာလေးပါလူပြည်လူရွာကို ပြန်ဝင်လို့မရတော့ပါဘူး|နောက်ဆုံးအရေးပေါ်အချိန်အနေရောက်ရင် ဆရာလေးရဲ့တပည့်ကိုထားခဲ့ပြီးထွက်လာနိုင်ပါတယ်” “ခုလိုရှင်းပြပေးတာကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျ အဘိုး” “ဟုတ်ကဲ့ဆရာလေး ရပါတယ်” “ကဲ့ ကျွန်တော်လည်းခရီးဆက်စရာရှိသေးတာမို့ သွားခွင့်ပြုပါအုံး” “ကောင်းပါပြီဆရာလေး အန္တရယ်ကင်းကင်းပြန်ရောက်လာနိုင်ပါစေ” မောင်သူရိန်လည်းအဘိုးအိုကိုနှုတ်ဆက်ကာ ခုနှစ်မိုင်ချောင်းရဲ့သင်္ချိုင်းရှိရာကိုခရီးထွက်ခဲ့လေတော့သည်…..။ ****** ခွန်ချိုတစ်ယောက်ကတော့ ...