ဝိုင်းပြီး “မိန်းကလေးဆိုရင် ဘာဖြစ်တယ်၊ ညာဖြစ်တယ်၊ တစ်ယောက်တစ်မျိုး ပြောတတ်ပုံ၊ တစ်ယောက်တစ်ခွန်း ပြောကြဆိုကြပုံ။ အညစ်အကြေး ဆေးကြောသုတ်သင်ရန် ရေချိုးပေးတာနှင့် အနှီးထွေးတာနှင့် တစ်ချက်တည်း “လက်ဆန့်မှ၊ ခြေဆန့်မှ၊ ခေါင်းဝိုင်းမှ၊ နှာခေါင်း ပေါ်မှ၊ နဖူး မမောက်မှ၊ နားရွက်ကားမှ” ဟူ၍ ရေချိုးနည်း၊ အနှီးထွေးနည်း၊ ပြင်နည်းတွေ အထူးတလည် ကိစ္စများလာပုံ။ . မွေးခါစ နီတာရဲကလေးမှ ကျောင်းသို့ အပ်နှံသည့် ကလေးမ အရွယ်ကလေးရောက်သည်အထိ မိန်းမဘဝ၏အစကို သတိချပ်စရာ၊ မှတ်သားစရာ၊ နှလုံးသွင်းမိ ဆင်ခြင်မိအောင် အတွေးအခေါ်တွေနှင့် ...
ခိုးယူရလွယ်၏။ ဆေးသမား မျက်လုံးကလည်း ခိုးယူရန် အမြဲချောင်းနေသည်မဟုတ်လား။ ဇော်လွန်းသည် သူ ခိုးဝှက်လိမ်ညာရသမျှကို ဆေးချပစ်သည်။ သူ့အတွက် ဆေးချဖို့ဆို ဘာကိုမျှ တွေးနေမည်မဟုတ်။ ခိုးသည် ၊ လိမ်သည်။ ဒေါ်ယုမေမှာ ထိုကဲ့သို့သော ပြဿနာအမျိုးမျိုးကို မကြာခဏဆိုသလို လိုက်လံ ဖြေရှင်းပေးနေရ၏။ ကြာတော့ ဇော်လွန်းကို သူငယ်ချင်းများက အိမ်အလာမခံကြတော့ချေ။ ဒေါ်ယုမေကို သွားတိုင်လျင် ကိုယ်ပစ္စည်း သို့မဟုတ် ပစ္စည်းတန်ကြေး ပြန်ရသော်လည်း အကျင့်ပျက်နေသော ဇော်လွန်းကို မပေါင်းသင်းကြတော့ပေ။ ယခုတော့ မူးယစ်ဆေး၏ကျေးကျွန်ဖြစ်သော လူဆိုးလူမိုက်တယောက် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် လောကကြီးကို ...
မောင်မြကလေးကို ချစ်လိုက်တာအမော။ အဲ … ဦးဘစိန်ဇနီး မပုတို့ကလည်း သူ့ ကြင်ယာဟောင်း မြေးကလး မောင်စိန်လေးကို ထိုနည်းလည်းကောင်းပဲပေါ့ခင်ဗျာ။ ဒီကလေး တွေဟာ များသောအားဖြင့် အဘွားတွေရဲ့ ခါးထစ်ခွင်ပေါ်မှာ ကြီးကြပြီး နို့ဖြတ်တဲ့အခါဆိုရင် သူတို့အဘွားတွေနဲ့ပဲ အိပ်ကြ တော့တယ်ခင်ဗျာ။ ဒီနေရာမှာ ခင်ဗျားတို့က ဒီကလေးတွေဟာ ဘာကြောင့် လူဝင်စားများ ဖြစ် ကြတယ်ဆိုတာ သိရသလဲလို့ စောကြောချင်ကြပေလိမ့်မယ်။ ကျုပ် ပြောပါမယ်။ ဒေါ်ကြာညိုယောက်ျား ဦးမြ သေတဲ့အခါမှာ မလှချုံရဲ့သမီး မြချစ်ကလေးက အိမ်ထောင်ကျ စခင်ဗျ။ အဲ… ...
ခေါင်းထောင်ကြည့်သည်။ “ဖျန်း၊ ရှီး၊ ဖောင်း၊ ဖုန်း၊ ဖုန်း၊ ဖုန်း၊ ဖျန်း၊ ရှီး၊ ဖောင်း” အသံတို့အောက်တွင် ဖွတ်ကြီး အသက်ပျောက်သွားသည်။ ဖွတ်ကြီး စားကျင်းဝပ်ရာကျင်းကို ဝိုင်းဝန်းကြည့်ရာမှ သူတို့မမျှော်လင့်သော ပစ္စည်းတစ်ခုအပါအဝင် အခြားအရာများလည်း တွေ့ခဲ့သည်။ ထိုအရာများကား တောင်ဆုပ်ခန့်ရှိသော ဗုံးဆန်ကြီး၊ အချို့က အမြောက်ဆန် မော်တာဆန်ကြီး၊ အချို့က မီးလောင်ဗုံးကြီးဟု ငြင်းခုံကြသော၊ မပေါက်ကွဲသေးသည့် ဗုံး သို့မဟုတ် ကျည်ဆန်ကြီးတစ်ခု၊ နာနတ်သီးလိုလို ဗုံးတစ်ခု၊ မပစ်ရသေးသော ကျည်ဆန် လေး ငါးတောင့်။ ဖွတ်စားကျင်း ...
၏လုပ်ကိုင်သော ပစ္စည်းများမှာ အော်ဒါမှာယူထားသည့် ဆိုင်များဆီသို့ အချိန်မှီမပို့ဆောင်နိုင်တော့ပေ။ ထို့ကြောင့်လည်း အလုပ်ရှင်ဖြစ်သော ဦးမြင့်သိန်းမှာ ကိုဝင်းနှောင်အား ချော့မောပြောဆိုခဲ့သေးသည်။ “ဟုတ်ကဲ့”ဟုသာ ပြန်လည်ပြောဆိုတတ်ပြီး၊ ထုံးစံအတိုင်းသာလျင် ညစိုင်းအလုပ်များအား ပျက်တောက်မှု့များစွာဖြင့် လုပ်ကိုင်နေလျက်ရှိပေသည်။ သို့နှင့် အလုပ်ရှင်ဖြစ်သော ကိုမြင့်သိန်းမှာလည်း ကိုဝင်းနှောင်အား အလုပ်မလုပ်တော့လျင် မိမိတို့ပေးထားခဲ့သော အလုပ်သမားနေရာလေးမှ ပြောင်းရွှေ့ပေးပါဟု ကိုဝင်းနှောင်အား ပြောဆိုလေတော့သည်။ ကိုဝင်းနှောင်သည်လည်း မိမိအား နှင်ချသကဲ့သို့ ပြောဆိုလာခဲ့သည်ကြောင့် စိတ်ဆိုးဆိုဖြင့် နေအိမ်အတွင်းမှနေကာ ထွက်ခွာသွားခဲ့လေသည်။ အလုပ်ရှင် ကိုမြင့်သိန်းသည်လည်း နှင်ချချင်သော်ကြောင့် မဟုတ်၊ ကိုဝင်းနှောင်အား ညီအစ်ကိုသဖွယ် ခင်မင်နေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ...
ကုန်းကြောင်းလျှောက် လာတော့ ကျုပ်တို့ဝိုင်းလည်းရောက်ရော မောနေတော့တာပါဗျာ။ “တာတေ မင်းကို ငါပြောဖို့ လာတာကွ” “ဗျာ၊ ဘာတုံး ကိုပန်းဦး” “ငါ့အဘနဲ့ ငါနဲ့ အောက်ပြည်သွားကြမလို့ကွ၊ အဘရဲ့ညီမကို တွေ့ချင်လို့ ပြောတာနဲ့ ငါလိုက်ပို့ရမှာ၊ ငါ့အရီး နေတာက ရွာလေးပဲကွ၊ အင်မတန် သာယာတာ၊ အင်းကြီးလည်းရှိတယ်၊စစ်ပင်အင်းလို့ ခေါ်တယ်၊ ရွာကိုလည်းစစ်ပင်ရွာလို့ ခေါ်တာ။ အတော်ကလေး သာယာတဲ့ရွာကွ၊ မင်းလည်းလှယဉ်ကိစ္စနဲ့ စိတ်ထိခိုက်တာမို့လားစိတ်ပြေလက်ပျောက် လိုက်ခဲ့ပါလားလို့ ငါလာခေါ်တာ၊ အဘကလည်းတာတေပါတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့လို့ ပြောနေတယ်ကွ” “အေး ဟုတ်သားပဲ တာတေရဲ့၊ နင်အစ်ကိုနဲ့ ...
လက်ဖျားဆွဲတာက အလျော်ရတော့ နည်းနည်းကာမိတာပေါ့လေ။ ဝိုင်းက ဆယ့်နှစ်တောင် စည်းဝိုင်းဗျ။ ကြက်တွေကလည်း အရပ်အမောင်းကောင်းတယ် ။ ကိုသင့်ကြက်က ဖောင်းဗျ။ ကိုဘစိန်ရဲ့ ကြက်က ဗြာ။ အရပ်ကတော့ သိပ်မကွာလှဘူး။ ဆယ်ပြားစီလောက်ပဲရှိမယ်။ (ကြက်ရဲ့အရပ်ကိုတိုင်းရင် ခြေဖနောင့်ကနေ တောင်ပံရိုးက ဘုနီနီအထိ ဒင်္ဂါးပြားနဲ့ တိုင်းကြတာဗျ) ကိုသင်ရော ကိုဘစိန်ရောက နာမည်ကြီး ကြက်စွဲတွေဆိုတော့ သူတို့ကြက်ကို သူတို့ဘာသာ ကြက်စွဲလုပ်ကြတာဗျ။ ကြက်ဝိုင်းဒိုင်က ကျုပ်တို့ ရွာလယ်ပိုင်းက ဦးပုဗျ။ ဘိုးပုကလည်း ကြက်ဆိုရင် လွှတ်ဝါသနာပါတဲ့ အဘိုးကြီးဗျ။ အသက်ကြီးလာတော့ သူကိုယ်တိုင်တော့ ...
လျှော့ပေးလိုက်ပါတယ်လို့ ပြောလိုက်ဦး မောင်သိန်း” “စိတ်ချပါ ကျုပ်ပြောလိုက်ပါ့မယ် သြော် သူကမှာလိုက်သေးတယ်ဗျ။ အလှူကိုလည်းခင်ဗျားလာဖြစ်အောင် လာခဲ့ပါတဲ့ဗျာ” “စိတ်ချ လာခဲ့မှာပါ လာခဲ့မှာပါ ဒါပေမယ့် ကျုပ်လာရင် အရက်တစ်ဝိုင်း တော့တိုက်ရမယ်လို့ ဦးမှတ်ထင်ကို ပြောလိုက်စမ်းပါဦး မောင်သိန်းရာ ” “ဒီအတွက်တော့မပူနဲ့ ကိုဘမောင်ရေ ဦးမှတ်ထင်ကလည်းအရက်ကြိုက်တဲ့ သူမို့သူ့ကိုအရက်ကြောင်းပြောရင် သိပ်ပြောလိုက်ရမှာမဟုတ်ဘူး။ ချက်ချင်းပဲခေါင်းညိတ်မှာ အမှန်ပဲဗျို့ ” “အေးအေး ဒါဖြင့်လပြည့်ကျော်၁ရက်နေ့ရောက်ရင် မင်းတို့တွေငါ့လော်လာသယ်ကြပေါ့။ အထိအခိုက်တော့မရှိစေနဲ့နော် ငါ့ကငါ့လော်အပေါ်မှာ ဘယ်လောက်ထိ အစွဲကြီးသလဲဆိုတာ မင်းလည်းသိပါတယ် “သိပါတယ်ဗျာ သိပါတယ် အဲ့ဒါကြောင့်လည်း ကိုဘမောင်ကို ...
တော့ပြောရမယ်၊ ငှက်ပျောသီးစားပြီးတဲ့အခါ ကျုပ်ဗိုက်ဆာနေတာတွေပျောက်သွားပြီးတော့ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်လာတယ်ဗျ။ ရင်ပြည့်သလိုလို ဘာလိုလိုကြီးဗျာ။ ဘသောင်းက ကြိုသိနေတဲ့ပုံပါပဲ၊ သောက်ရေအိုးထဲက ရေတစ်ခွက်ခပ်လိုက်ပြီးတော့ ကျုပ်ဆီကိုလှမ်းပေးတယ်ဗျ၊ ရေခွက်က ဖန်မတ်ခွက် ငါးကြင်းခွက်ကြီးပါ၊ ဖန်ခွက်ထူထူကြီးမှာ ငါးကြင်းရဲ့အကြေးခွံတွေလို အကွက်တွေပါတဲ့ခွက်ကြီးပေါ့။ ကျုပ်လက်လှမ်းယူမယ်လုပ်တုန်း ဘသောင်းက ခွက်ထဲကို အနီရောင်အလုံးကလေးတစ်လုံးပစ်ထည့်လိုက်တယ်ဗျ၊ အလုံးကလေးက သေးသေးလေးပါဗျာ၊ ဆန်ကွဲစေ့လောက်ပဲရှိမှာ၊ အဲဒီအလုံးကလေးက ရေထဲရောက်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ အနီရောင်အချောင်းအချောင်းတွေထွက်လာပြီးတော့ တစ်ခွက်လုံးအနီရောင်ဖြစ်သွားပါရောလား။ လက်လှမ်းနေတဲ့ကျုပ်တောင်မှ လက်တွန့်သွားတယ်ဗျာ၊ ဘသောင်းက လှမ်းထိုးပေးတာနဲ့ မဝံ့မရဲနဲ့လှမ်းယူလိုက်တာ။ “သောက်လိုက်စမ်းပါကွာ၊ မင်းအကုန်ကောင်းသွားမယ်” ကျုပ်လည်း ရေခွက်ကိုသေချာကြည့်နေမိတယ်၊ ရေခွက်တစ်ခုလုံးက သွေးတွေလိုရဲရဲနီနေပြီဗျ၊ အနံ့ခံကြည့်တော့ ...
ခက်သားလားဗျာ။ တွေးမိပြီဆိုရင် ဆက် တိုက်ကို တွေးတော့တာဗျ၊ ကိုပေသီး သေတော့ ငွေတွင်းကုန်းသင်္ချိုင်းမှာ သေတာဗျ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီသတင်းက ချက်ချင်းပျံ့ သွားတာဗျို့။ မီးလောင်ကုန်း၊ ထနောင်းကုန်း၊ ဘန့်ဘွေးကုန်း၊ ဟိုဘက်က ဆပ်သမြှောင်၊ ထိန်ကုန်း၊ ရုံးတော၊ ရွာတော်ကြီး၊ ကပ္ပလီစုပါမကျန် ပျံ့နှံ့သွားတာဗျို့။ ပြီးတော့ ကိုပေသီး သေတဲ့နေရာ ကို ငွေကွင်းကုန်းသားတွေ သွားကြည့်ကြတော့ ပေါက်ကူးနှစ်လက်၊ မီးအိမ် တစ်လုံး၊ ကိုပေသီးရဲ့ ဆေးလွယ်အိတ်၊ ကျောက်ပြင်၊ သနပ်ခါးတုံး၊ ရေပုလင်းတွေ တွေ့တော့ ကိုပေသီး ပီယဆေးဖော်တယ်ဆိုတာ ...