*ဘုန်းကြီးတစ္ဆေ*📖📖📖 ***************** ” ဒုန်း..” ” ဟဲ့…ပလုတ်တုတ်…” ညဉ့်နက်သန်းခေါင် ကျောင်းခေါင် ထုပ်တန်းအပေါ်ဆီက တစ်စုံတစ်ရာ ပြုတ်ကျလာတဲ့အသံက ကျယ်လောင်စွာ။ ဒီအသံကြောင့် အရှင်ဓမ္မသီလ လန့်ပြီးတောင် အော်မိလိုက်ရဲ့။ အသံက သူကျိန်းစက်ရာ အိပ်ရာ ခြေရင်းဘက် မလှမ်းမကမ်းက ထွက်လာတာရယ်။ မှန်အိမ်ကို မီးစာတင်ပြီး အရှင်ဓမ္မသီလ အသံလာရာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ခြေရင်းဘက်မှာ ဟာလာဟင်းလင်း၊ ဘာမှရှိမနေဘူး။ ” ကြောင်တွေဘာတွေ ခုန်ချတာပဲ ဖြစ်မှာပါ…” ...
ကားလမ်းပေါ်သို့တက်လာခဲ့သည်။ မိမိတို့ယူခဲ့သောပစ္စည်းတွေကို ကားပေါ်တင်ကာ ဟိုင်းဝိုင်းလမ်းအတိုင်းမောင်းလာခဲ့ကြသည်။ ယခု သူတို့မှာ…… သာသာယာယာဖြင့်ကားကို မောင်းလာကာ ကိ်ုယ့်စိတ်ကူးကိုယ်စီ ဖြင့်တွေးနေကြလေသည်။ထိုသို့ဖြစ်ရခြင်းမှာ သူတို့တွက် ကံကောင်းမှုလား ကံကောင်းဆိုးမှုလား ဝေခွဲမရတော့ချေ။ ထိုသို့လုပ်ခြင်းမှာ အလွန်ပင်မှားလေသည်ဟု ယူဆလေသည်။ သို့ဖြင်တိုယိုတာကား ဟိုင်းဝေးလမ်း၌် တရိပ်ရိပ်သွားနေသည်။ “ဟေ့ရောင် ရှေ့မှာ လူတစ်ယောက် ကားတားနေတယ်” “ဘယ်မှာလဲ……မတွေ့ဘူးကွ” တင်မောင်မှာ မတွေ့သဖြင့် ဟိုကြည့်သည်ကြည့်ဖြစ်နေလေသည်။ “မင်း အမြင်မှာတာနေမှာပါကွာ…..” “မဟုတ်ဘူး ငါသေချာမြင်လိုက်တာ ” “မဟုတ်မလွဲရော ငါတို့ တွေ့ခဲ့တဲ့ ကားအက်စ်စီတက်ထဲက ကောင်မလေးလားမသိ” “ဟေ့ရောင် မနောက်နဲ့နော် ...
ပါစေ••• ငဌေးတို့ကမကြောက်သေးဘူးး သွားပြီကိုရဲဒင်ရေ””” “”အေးကွာ•••သတိတော့ထားကွာ””” “”အေးဆေးပါပဲဗျာ””” မောင်ဌေးစိတ်ထဲ••• ဒီလူပျိုကြီးလျှာရှည်ရန်ကော တွေးမိသေးသည်။ မောင်ဌေးတို့အိမ်နဲ့ဆိုဆိပ်ကမ်းကဝေးတာမို့ ဆိုင်ကယ်ယူလာရသည်။ ဆိုင်ကယ်အပ်စရာနီးနီးနားနားဆိုလို့လည်း ဒီလူကြီးအိမ်သာရှိသည်။ ခုလည်းသူ့ကိုချွန်လွတ်လိုက်သေးသည်။ ဘာတဲ့တစ္ဆေသရဲ၊ စိတ်ကိုမဝင်စားတာ မောင်ဌေးဘဝမှာမိန်းမကလွဲလျှင် ဘာမှမကြောက်တာဖြစ်သည်။ မကြာမီ•••ကိုရဲဒင်ပြောသောလမ်း ကြားကိုရောက်လာလေသည်။ “”‘ဟားးးးဟားးးး တစ္ဆေလေးတွေ သရဲ•••လေးတွေ ဒီမှထမင်းထုပ်တွေအများကြီးကွ ငါတို့အိမ်လိုက်ခဲ့ကွာ””” မောင်ဌေးကမူးလဲမူးနေတာမို့ ပါးစပ်ကပေါက်ကရအော်ကာ•••• သဘောတကျအော်ရယ်ပစ်လိုက်သည်။ ထိုစဉ်ဆိုင်ကယ်မှာနောက်ကတစ်စုံ တစ်ယောက်ဆွဲလိုက်သလို ဆိုင်ကယ်ကတဖွတ်ဖွတ်အသံ မြည်ကာစက်ရပ်သွားလေသည်။ “”ဟာ•••ဘာလဲကြာ””” စက်ကနိုးမရနိုင်ဘဲရှိကာ••• စက်နိုးပြန်တော့လည်း••• ဆိုင်ကယ်ကလေးလံကာ••• ထင်သလောက်မသွား။ လိပ်သာသာတွားရင်းဖြင့်ပင်••• အိမ်သို့ရောက်လာရသည်။ အိမ်ရှေ့တွင်••• ခါးထောက်လျက်သားနှင့်••• ...
အပြန်နောက်ကျနေတာတဲ့ဗျို့။ အဲဒါ ဘိုးညီလေးက ထနောင်းကုန်း သင်္ချိုင်းဘေးက ပတ်ပြီး ပြန်အလာမှာ လင်းတတွေ ဝဲနေတာတွေ့လို့ ခဏရပ်ကြည့်တာတဲ့ လင်းတတွေဆီက တစ်ချက် တစ်ချက် လက်ကနဲ လက်ကနဲ ဖြစ်သွားတာကို တွေ့ခဲ့ရတယ်တဲ့ ကိုကြီးတာတေ” “ဟေ ဟုတ်လားကွ တစ်မျိုးပါလား ကျောက်ခဲရ” “အဲဒါကြောင့် ကျုပ် လာပြောတာပေါ့ဗျ” ကျုပ် တော်တော်အံ့သြသွားတယ်။ ဘိုးညီလေးက အသက်ကြီးပြီဆိုတော့ အမြင်မှားတာလား တကယ်လို့ ဘိုးညီလေး အမြင်မမှားဘူးဆိုရင်တော့ ဒါကောင်းတဲ့ကိစ္စ မဟုတ်ဘူးဗျ။ ဒီလင်းတကြီးတွေဟာ စုန်းမကြီးတွေဖြစ်ဖို့ သေချာတယ်ဗျ။စုန်းမကြီးတွေ စက်လွှတ်နေတာ ဖြစ်မယ်။ကျုပ်တို့ ...
ဝယ်လို့မဖြစ်။ တစ်မတ်ဖိုးကိုတောင်မှ ရွာလယ်ဈေးသည်ဒေါ် ကြီးမှင်က သိပ်ရောင်းချင် တာ မဟုတ်။ ပြားနှစ်ဆယ်ဖိုး ရောင်းပါ့မလားဟု မိဒိုး ပူပန်မိ၏။ “ဟဲ့ မိဒိုး … မီးဖိုပေါ်ကအိုးဝေကျနေပြီ၊ ဘာအိုးလဲ” “ရပါတယ် အဖေရဲ့၊ အဝေရာရွက်ပြုတ်ထားတာပါ၊ ဒီနေ့ည အဝေရာသုပ်နဲ့ မန်ကျည်းရွက်ဟင်း” မီးဖိုပေါ် က အိုးကိုမိဒိုးသွားဖွင့်လိုက်သည်။ စိမ်းဝါဝါအရည်များက ပွက်ပွက်ဆူ နေကြသည်။ အဝေရာရွက် တစ်ခက်ကို ဆတ်ခနဲ ဆိတ်ကြည့်လိုက် ၏။ မနူးသေးပေ။ မီးဆွပေးလိုက်ပြီး ပိုက်ဆံကို ထည့်သိမ်း လိုက်၏။ “ဟေ့ ...
ကျုပ်ပါးစပ်က အမေဋိတ်အသံပါထွက်သွားတယ်ဗျ ဟုတ်ပါ့ဗျာကိုမြကြီးပြောသလိုပဲ အရပ်ကြီးက၁၀ပေလောက်ကိုရှိတာ နည်းတဲ့သရဲမကြီးလားဗျ ကျုပ်တောင်ကြည့်ရင်းကြတ်သီးတဖျန်းဖျန်းထတယ် အစွယ်ကြီးက ကောက်နေတာတောင်တမိုက်လောက်ရှိတယ်ဗျ မျက်လုံးကြီးက လင့်ကွင်းနှစ်ကွင်းစာလောက်ကိုရှိတာဆံပင်ဖျားလျားကြီးနဲ့ဗျကိုယ်လုံးကြီးကစပါးထည့်တဲ့ပုပ်နှစ်လုံးစာလောက်ကိုရှိမယ်သွားကြီးတွေက ချွန်မြနေတာ ငမန်းလွှလိုထက်နေတာဗျို့မျက်လုံးနီနီကြီးနဲ့ကျုပ်တို့ကိုကြည့်နေတယ်ဗျို့ ဆရာသန်းလှကဟဲ့သရဲမနင်စားချင်ရာကိုစားပြီးတော့ ဒီမိသားစုနားကထွက်သွားပြောတယ်ဗျသရဲမကအမဲသားကိုပဲဆက်စားနေတယ်ဗျဆရာသန်းလှကလတ်ဆက်သပ်တော့နင်က ငါ့ကိုဂရုမစိုက်ဘူးပေါ့ ငါ့အကြောင်းကိုသိရအောင်ပြရသေးတာပေါ့ဆိုပြီး သူ့ရဲ့တောင်ဝှေးကိုကိုင်ပြီးနက်ကျော်ကြီးရေ ဒီကောင်မကိုဆံပင်ဆွဲပြီးခြံ၀ကထုတ်သွားစမ်းဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ ဟုတ်ပါဗျာ မည်းမည်းကောင်ကြီးက၁၂ပေလောက်ကိုရှိမယ်ဗျို့သရဲမမိဖြူရဲ့ဆံပင်အရှည်ကြီးကိုသွားပြီးဆွဲတယ် သရဲမမိဖြူက ဒေါသထွက်လာပြီး နက်ကျော်သရဲကြီးကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ ရိုက်ထည့်လိုက်တယ်ဗျို့ ဖုန်းးးးအုန်းးးးးဆိုတဲ့အသံကြီးကဆက်တိုက်ပဲဗျို့ ဆက်တိုက်ကိုဆင့်ရိုက်နေတာဗျို့ အတော့်ကိုလက်မြန်ခြေမြန်သရဲမပဲဗျို့ လူ့လောကမှာဆို ယောက်ျားကိုနိုင်ရမဲ့ပုံပဲဗျို့ ကျုပ်တို့ကြည့်နေစဉ်မှာပဲနက်ကျော်ကြီးပျောက်သွားတယ်ဗျ ဆရာသန်းလှကသားကြီး ငါ့သားကြီးဆိုပြီး ဒေါသထွက်သွားတယ်သရဲမ ငါ့သားကြီးကိုနင်သတ်ရဲတယ်ပေါ့ ငါဘာကောင်လဲကြည့်ဆိုပြီးတောင်ဝှေးကိုယမ်းလိုက်တယ် လျတ်လျတ်နဲ့အောက်လမ်းစက်တွေနဲ့ပစ်တယ်ဗျဝုန်းးဆိုပြီးမီးထတေက်သွားတယ် သရဲမကြီးမိဖြူပျောက်သွားတယ်ဗျ ကျုပ်လဲနောက်ကိုခြေနှစ်လမ်းလောက်ဆုတ်ပြီးဘေးပတ်လည်ကိုကြည့်နေတယ်ဗျ ထိုအခါဆရာသန်းလှကဟားးးဟားးးဆိုပြီးသူ့အသံခပ်အော်အော်ကြီးနဲ့ရီတယ်ဗျ ...
နားမလည်ဘူး… ငါလည်းမသင်္ကာတာနဲ့ချောင်းကြည့်နေတုန်း… ကိုစံတုတ်က ဟားတိုက်ရယ်ပြီး သူ့ရှေ့ကအရုပ်ကို…. ကြိုးတစ်ချောင်းနဲ့ပတ်ပလိုက်တာကွ… အရုပ်ကအဲဒီကြိုးနဲ့အပတ်ခံရပြီး ကိုစံတုတ်လက်ကလွှတ်လိုက်တော့ ခုန်ပေါက်နေတာကွ… ပြီးတော့အကောင်အထည်လည်းမမြင်ရပဲ… အော်ဟစ်အသံကြီးကြားရတာ။ ငါလည်းကြောက်ပြီး ဆက်မကြည့်ရဲတော့တာနဲ့ မြန်မြန်ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်ကွ။” “မင်းစကားအရဆို တော်တော်ထူးဆန်းတာပဲ… ဒီလူ့မှာ ငါတို့မသိနိုင်တဲ့လျို့ဝှက်ချက်တွေရှိနေနိုင်တယ်။ စဥ်းစားကြည့်စမ်းဘသိန်း… သူနဲ့ပြဿနာတက်တဲ့လူတိုင်း… ရောဂါတစ်ခုမဟုတ်တစ်ခုတော့ဖြစ်ကြတယ်နော်… အဲဒီရောဂါကအနည်းဆုံး၁လလောက်တော့ခံရတာ… ငါ့စိတ်အထင်တော့ ကိုစံတုတ်ကမကောင်းတဲ့ပညာတွေများ တတ်နေတာလားမသိဘူး။” “ကိုကြီးရန်နိုင်ပြောတာလည်းဖြစ်နိုင်တယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် ကိုစံတုတ်နဲ့ ဝေးဝေးနေရမယ်။” “မင်းပြောတာမှန်တယ်… ငါတို့ ကိုစံတုတ်နဲ့မပတ်သက်မိအောင်နေရမယ်… ကဲအခုတော့မွန်းတည့်ချိန်တောင်ကျော်သွားပြီပဲ… ပြန်ကြမယ်။” ထိုသူတို့နှစ်ဦးသည် ...
တွေဆီကို ပဲပို့ ၊ ဆီပို့၊ ဆန်ပို့၊ ဟင်းပို့ အမြဲလုပ်နေကြတာဗျ။ ကံကြမ္မာနည်းလို့ လူဆင်းရဲချင် ဆင်းရဲမယ်၊ စေတနာ စိတ်ကတော့ မဆင်းရဲဘူးဗျ။ အဲဒါ ကျုပ်တို့ အညာဒေသရဲ့ စိတ်ရင်းပဲဗျ။ “ကိုကြီးအောင်သစ် ကိစ္စရှိလား” “ဟေ့အေး ၊ မရှိပါဘူးကွာ၊ ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ မင်းဆီကို သက်သက်လာလည်တာပါ ” ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် နှီးထိုးရင်း စကားပြောကြတာပေါ့ဗျာ။ သွားလေသူ ကိုအောင်ချစ်အကြောင်းလည်း ပါရဲ့။ ကိုအောင်ချစ် ဆုံးတော့ သူ့သေတ္တာထဲမှာ ကိုအောင်သစ် ဖဲနိုင်ထားတဲ့ ငွေတွေ တော်တော်များများ ကျန်ခဲ့တဲ့ ...
သည်ကများလေသည်။ ဒေါ်စန်းကြည်မှာလည်းအိမ်အလုပ်တွေကို ကိုယ်တိုင်လုပ်ရတာမို့••• သားခန့်လေးတစ်ယောက်တည်းသိပ်ထားရသည်က များလေသည်။••• သားခန့်လေးကငယ်ငယ်လေးတည်းက သွက်လက်ထက်မြက်သည်။••• တစ်နှစ်ခွဲလောက်တည်းကစကားကို မပီကလာပီကလားပြောတတ်နေပြီဖြစ်ရာ နှစ်နှစ်ဆိုသောအရွယ်တွင်လူကြီးလေးတစ်ယောက်လို စကားပြောတတ်နေပြီဖြစ်သည်။ တစ်နေ့••ဒေါ်စန်းကြည်မှာသားခန့်လေးအား အိမ်ရှေ့တွင်ကစားစရာများနှင့်ပေးဆော့ထားကာ သမီးပြန်လာလျှင်အသင့်စားရန် ခူးခပ်နေစဉ်••• “”ဒုန်းးးးဝုန်းးး””” အသံကြောင့်အိမ်ပြင်ထွက်ပြေးလာရာ သားခန့်မှာအိမ်ပေါ်မှပြုတ်ကျနေတာတွေ့တော့ အသက်ရှူရပ်မတတ်လန့်သွားမိသည်။ အိမ်တံခါးကိုသေချာစေ့ထားပါလျက် သားခန့်အိမ်အောက်ဘယ်လိုရောက်သွားသည် ကိုစဉ်းစားမရ။••• တံခါးမင်းတုပ်ဆိုတာကလည်း••• လူကြီးတွေတောင်တော်တော်ဖွင့်ယူရလေသည်။•• “”အီးးဟီးးးးဟီးးးးဘှားရေ•••”” ကလေးငိုသံကြားမှ••ဒေါ်စန်းကြည်တစ်ယောက် အသိဝင်လာကာအိမ်အောက်ကမန်းကတန်းဆင်း ပြေးလာလေသည်။••• ထိုစဉ်မကြည်မြင့်မှာလည်းအလုပ်မှပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ “”မြေးလေး••ဘွားမြေးလေးဘယ်နားကနာလဲ ဘွားကိုပြော””” “”မေမေရယ်သားဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ”” “”သားကို••တီတီရုပ်ဆိုးကြီးတွန်းချတာ”” “”ဘယ်ကတီတီရုပ်ဆိုးလဲသားရဲ့”” “”အိမ်ပေါ်မှာရှိတယ်သားကို•• ဒေါ်ဒေါ်နောက်လိုက်ခဲ့ခေါ်တယ်••• သားမလိုက်ဘူး••ပြောလို့တွန်းပစ်တာ အီးးးဟီးးးးး ရုပ်ဆိုးကြီးဆံပင်ရှည်ကြီးသားသားကြောက်တယ်”” “”မဟုတ်တာသားရယ်ဘာတွေပြောနေတာလဲ”” ...
ဘွားအေကြီးက မြေးကို ခမည်းပေးလိုက်’’လို့ အတပ်ဟော လိုက်ဆိုသကိုးဗျ။ ဒီတော့မှ ဒေါ်ကြာညိုက ဦးမြရဲ့ ကျန်ခဲ့တဲ့လက်စွပ်ကို မြေးကလေးလည်ပင်း ဆွဲပေး လိုက်သဗျ။ ဒါနဲ့ ဒီကလေး ညည အငို ရပ်သွားကောလားလို့ ခင်ဗျားက စောကြောချင်သေးတယ် မဟုတ် လား။ မှန်တယ်၊ လက်စွပ် လည် ပင်းဆွဲပေးပြီး ၄-၅ ရက်လောက် ပဲ ငိုတော့တယ်။ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုရင် ဒီနတ်ဝင်သည်ကပဲ ဒီက လေးအတွက် ဘယ်ဘက်အရပ် က ဆရာကိုခေါ်ကုပါလို့ နတ်က ပြောတဲ့အနေနဲ့ တစ်ဆက်တည်း ...