နောက်နေသူဖြစ်သည်။ “ဒေါ်မြကျင် မနက်ဆွမ်းဟင်းကောင်းကောင်းချက်နော် အခုတော့ ဆေးလိပ်တစ်လိပ်လောက် ပေးသောက်ပါဦး” “အင်း သည်အိမ်ရောက်ရင် ဗိုက်ထဲတစ်ခုခု မထည့်ရရင် မပြန်တဲ့ကောင် တစ်ခုခုမှ မရရင် ရေဖြစ်ဖြစ် သောက်သွားရမှ” “ဟဲဟဲဦးလေးတင်ဒို့ အစ်မမြင်ကျင်တို့လို သဒ်ဓါတရားကောငျးတဲ့ လင်မယား နောက်ကို သည့်ထက်ပိုပြီး ချမ်းသာအုံးမှာ” “အောင်ဝင်း” “ဗျာ’ “ဆေးလိပ်ခွက်ထဲက ပြောင်းဖူးဖက်ဆေးလိပ် တစ်လိပ် ပေးလိုက် မီးခြစ်ပါ တစ်ခါတည်း ယူခဲ့ကြ” “ဦးပုတင်ကြီးရောက်လာရင် တယ်အလုပ်ရှုပ်တာပဲ” “လူကြီးတွေရဲ့ သဒ်ဓါတရားကို မင်းကဖျက်ဆီးဦးမလို့လားကွ” “ကိုယ်ဟာကိုသောက်ချင်ရင် ကိုယ်ဟာကိုယ် ယူသောက်တာမဟုတ်ဘူး အင်း ...
စုန်းတွေတောင် ဒီ သစ်ခေါင်းပေါက် ဖိုးဝေကို ကြောက်နေရတယ် ၊ “ “သူက ဘာလို့ နှောက် ယှက်နေတာ လဲ ဗျ “ “ငါလည်း မသိပါဘူးကွာ ဒီကောင်လေး ရဲ့ ပါရမီကတော့ အံ့မခန်းပဲကွ အဲ့ဒါေကြာင့် တော်တော် များများ အေမှာင် ပညာသည် တွေက သစ်ခေါင်းေပါက် ဖိုးဝေကို ဆုံးမပေးဖို့ ငါ့ကို ပြောထားတာ သစ်ခေါင်းပေါက် ဖိုးဝေဆိုတာ မင်းအရွယ် လောက်ပဲ ရှိဦးမယ် “ ...
ရောက်လာတယ် သူကပယောဂတွေကုတတ်တယ် သူအိမ်ရောက်တာနဲ့ကျနော်ကိုလာကြည့်တော့ မဟုတ်သေးဘူးဒါကရိုးရိုးတန်းတန်းဖြစ်တဲ့ရောဂါမဟုတ်ဘုူး ငါ့တူလေးစုန်းစာဖြစ်နေတာစုန်းစာဆိုတာ စုန်းတွေစားတဲ့အစားအစာပေါ့ ကျနော်အဖေကိုခေါ်ပြီးပြောတယ် အဖေကလည်းခွင့်ပြုတယ်အထက်လမ်းဖြင့်ကုဖို့ကို မထူးတော့ဘူး ကောင်းမယ်ဆိုဘာဖြစ်ဖြစ်လုပ်မယ်ပေါ့ ညရှစ်နာရီလောက်ပေါ့ ဦးလေးက ဘေးမှာထိုင်ပြီးကျနော် နဖူးကိုကိုင်ပြီးဘုရားစာရွှတ်နေသည် ကျနော်အားပြည့်လာသလိုခံစားနေရသည် ဦးလေးဘုရားစာရွှတ်နေတုန်း ဘယ်ဘက်ကမှန်းမသိတဲ့ မိန်းမတယောက်ရဲ့ကျယ်လောင်စွာအော်ရီသံကို ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးကြားလိုက်ရသည်သူရီသံက အတော်ခြောက်ခြားဖို့ကောင်းတယ်ဗျ အားလုံးကြားရသည် ဦးလေးက ဘုရားစာကိုဆက်ရွှတ်နေသည် ရီသံမာခနနေတော့ပျောက်သွားပြန်သည် ဦးလေးမျက်လုံးဖွင့်လာပြီးမရဘူး ပညာအရမ်းမြင့်နေပြီ ငါကယ်လို့မရတော့ဘူးပြောတော့အမျိုးတွေကော မိသားစုတွေကောအားလုံးငိုကြကုန်သည် အမေကဦးလေးကို ငါ့သားကိုရအောင်ကယ်ပေးပါ လို့ပြောပြီးငိုနေရှာတယ် ဒါနဲ့အိမ်ဘေးကအဖိုးတယောက်ရောက်လာပြီး ကျနော်အဖေအား မင်းရဲ့သားကို ငါသိတဲ့ ဆရာတယောက်နားသွားကုကြည့်ပါလား ပြောလာတော့သည်အားလုံးကလည်းကုကြည့်ရန်တိုက်တွန်း ကြတော့သည် ခုတော့ညနက်နေပြီ ဘယ်လိုလုပ်မလည်း ...
ထိုကုန်းအနီးတွင် တည် ရှိသော ရွာကိုလည်းကောင်း ခေါ်ဝေါ်ကြသည်။ ဟုတ်သည်၊ မဟုတ်သည် ခိုင်လုံသောအထောက် အထားမရှိသေးသော်လည်း ထိုဒေသတစ်ဝိုက်တွင် တရုတ်ပြေးမင်းနှင့် ဆက်နွယ်သော အမည်နာမ များကို တွေ့ရှိရသည်။ မင်းကြီးကုန်းနှင့် ခရီးဆယ် မိုင်မျှဝေးသော အကွာ၌ ရွာကြီးတစ်ရွာရှိသည်။ ထိုရွာကြီး၏ အမည်မှာ ‘တရုတ်မှော်’ဖြစ်၏။ ထို ရွာ၏ ရှေးယခင်က အမည်ရင်းမှာ ‘တရုတ်မျှော်’ ဖြစ်သည်ဟု ပြောကြ၏။ နောက်က ထပ်ကြပ်မကွာ လိုက်လာသော တရုတ် တပ်တို့ကို မျှော်ကြည့်ခဲ့သော နေရာဖြစ်၍ တရုတ် မျှော်ဟု ခေါ်ခဲ့ပြီး၊ ...
ပြန်ယူမယ် ကဲ ဘယ်လိုလဲ” “ဟေ့..ဟေ့..ကောင်..ကောင်..မျက်..မျက်. မှေး..မှေး..ငါ..မင်း..မင်းကို. .စ..မဟုတ်. ဟုတ်. ဘူး၊ သီ..သီ..ချင်းပါ..ဆို..ပြ..ပြ.. လိုက်.ဦးမယ်” “အေး မင်း တကယ်နော်၊ ဒီမှာ ငွေတစ်ကျပ်၊ ငါ တာတေကို အပ်လိုက်ပြီနော်” “ကဲ ဘထစ်ရေ ဆိုပေတော့၊ မထစ်မှ ဒီတစ် ကျပ် မင်းရမှာနော် ဟေ့ကောင်” ကျုပ်က ဘထစ်ကို ငွေတစ်ကျပ် ထောင်ပြ ရင်း ပြောလိုက်တယ်ဗျ “ကဲ ..ကဲ..ငါ..ငါ..စ..စ..ဆို..ပြီ..ပြီနော်” “အေးပါ စပါ စပါ အဆိုတော် မောင်ဘ ထစ်ရာ” ...
သူတို့အနားသွားထိုင်လိုက်တယ်။ “ကျွန်မအရမ်းမောလာလို့ ရေနွေးကြမ်းလေးတစ်ခွက်လောက် တိုက်ပါလားရှင့် ” “မတိုက်နိုင်ဘူး တိုက်လို့မရဘူး နင်ဘယ်ကလဲ ” ကျွန်မကိုလေသံမာမာနဲ့ နင်ဘယ်ကလဲလို့အဲဒီလူကြီးကမေးတယ်။ “ကျွန်မဝေါမြို့ ကပါ အခုရန်ကုန်ကနေ ဒီကိုပြေးလာတာမောလို့ရေနွေးလေး တစ်ခွက်တောင်မတိုက်ချင်ကြဘူး။ ဗမာလူမျိုးအချင်းချင်းအဲလောက်တော့ မနှမြောသင့်ပါဘူးရှင် ” “ငါပြောပြီးပြီပဲ နင့်ကိုတိုက်လို့မရဘူးလို့ သွားနင်ပြန်တော့ နင်နေတဲ့ဆီကိုပြန်တော့” အဲလူကြီးကကျွန်မကိုအသည်းအသန် ပြန်ခိုင်းတယ်၊ကျွန်မလည်းမပြန်ဘူးလို့ ပြောလိုက်တယ်။ “ဟေ့ကောင်တွေသွား ခေါင်းဆောင်ကိုသွားခေါ်ချေ ” အဲဒီလူကြီးကသူ့ဘေးကလူနှစ်ယောက် ကိုခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ သူ့စကားဆုံးသွားတော့သူ့ဘေးက လူနှစ်ယောက်လည်းဖျက်ကနဲပျောက်သွားကြတယ်။ ဒါနဲ့ကျွန်မလည်းပေကပ်ပြီးထိုင်နေလိုက်တယ်။ ခဏလောက်နေတော့ “ဒုန်း ဒုန်း ဒုန်း” ဆိုပြီးအသံကြီးကိုကျွန်မကြားလိုက်ရ တယ်။ ...
ဟု ပြောလိုက်ရာ ခင်ခင်က… “မှန်တာပေါ့ အကိုရယ်.. တစ်ပတ်မှာ ငါးရက်လောက် အမှုချိန်းရှိတယ်။ ကျန်တဲ့နှစ်ရက်ကလည်း ရုံးပိတ်ထားလို့ မသွားရတာ” ဟု ပြန်၍ ဖြေလျှင် ကျွန်ုပ်သည် ရယ်မိသေးတော့၏။ ထို့နောက် ခင်ခင်က… “ဒါနဲ့ အကိုရယ် .. မေးရမှာတော့ အားနာပါတယ်။ အစ်ကို ဘာအလုပ်လုပ်လဲ” ဟု တဲ့တိုးကြီး မေးလိုက်လေ၏။ ထိုအခါ ကျွန်ုပ်က.. “အလုပ်ရယ်လို့ မည်မည်ရရ မရှိပါဘူး မခင်ခင်ရေ” ဟု ပြန်ဖြေလိုက်လျှင်… “ဒီလိုဆိုရင်တော့ ခင်ခင်က အကူအညီ တောင်းချင်တယ်။ ...
ပုံဘဲဗျ ကျုပ်ကို ပြုံးပြုံးကြီးလုပ်ပြီးကြည့်နေတယ်။ ” ဒီလိုကွ တာတေရ ၊မင်းတို့ရွာကအောင်ချစ်နဲ့ ငါက သူငယ်ချင်းကွ ” ကိုအောင်ချစ်အသံကြားရတော့ ကျုပ်ဆတ်ကနဲတောင်တုန် သွားမိတယ်။ “ဗျာ ကိုမောင်ပုက ကိုအောင်ချစ်နဲ့သူငယ်ချင်းတွေလား” “အေးလေကွာ ဒီကောင်နဲ့ ငါနဲ့ကဝါသနာတူတွေလေကွာ တာတေရာ၊ဘာဝါသနာလဲ မင်းသိလား ” “ဟာ ကျုပ်မသိဘူးဗျ ” “ဖဲလေကွာ ဖဲ၊ ဖဲ ဟား ၊ ဟား ၊ ဟား ” “သြော၊် ဟုတ်လား ၊ကိုအောင်ချစ်ကတော့ဖဲဆိုလွှတ်ဝါသနာ ကြီးတာဗျ ” “ငါလည်းအောင်ချစ်အတိုင်းဘဲကွ ...
ခပ်သွက်သွက် လျှောက်သွားလိုက်သည်။ “ဘာလဲ ခင်လေး ၊ ဘာတွေ့လို့လဲ” ” ခုနက ဒီအုန်းပင်ပေါ်မှာ မျောက်နှစ်ကာင် အစ်ကို။ ခင်လေး အသေအချာ တွေ့လိုက်တယ်။ အခု မရှိတော့ဘူး။ မြန်လိုက်တာ ” ကိုရဲနောင်သည် ခင်လေး ပြောသေယ အုန်းပင်များပေါ်သို့ လိုက်ကြည့်သည်။ သို့သော် တစုံတရာ ထူးခြားသည့် အရိပ်အယောင် မတွေ့ရ။ “ခင်လေး မျက်စိမှားတာ နေမှာပါ။ မျောက်ဆိုတဲ့အကောင် အငြိမ်နေတာမဟုတ်ဘူး ။ ဟိုခုန်ကူး ဒီခုန်ကူးနဲ့ ...
မှာပျင်းနေတာနဲ့အတော်ပဲ ဖြစ်သွားတယ်။ အဘတို့ အမေတို့ကလဲ ခွင့်ပြုတာနဲ့ ချက်ချင်းဆိုသလို အထုတ်ထုတ်ပြီး လိုက်တာပေါ့ ရှားတောရွာကို ညနေပိုင်း ၅နာရီလောက်ရောက်သွားတယ်ဗျ ကျောင်းဒကာကြီး ဦးသောင်းရင်တို့ အိမ်မှာပဲတည်းခိုဖြစ်တယ် ကျောင်းရဲ့အခြေနေမသိသေးလို့ အိမ်မှာအရင် တည်းခိုတာဖြစ်တယ် ကပ္ပိယကြီး ဦးရွှေမိုးကလဲ သူ့တက်မြောက်ထားတဲ့ အင်းအိုင်လက်ဖွဲ့ ခါးလှည့် မန္တန်အတက်တို့ဖြင့်လဲ ပြုလုပ်ဆောင်ရွက်ပါရစေလို့ တောင်းဆိုတယ်ဗျ။ ဘကြီးဘုန်ကြီးကလဲခွင့်ပြုတယ် အဲ့ဒါကြောင့် ည၇နာရီလောက် စားပြီး သောက်ပြီးတော့ ရှားတော့ရွာက ကိုအောင်ကြီးနဲ့အတူ ကျုပ်နဲ့ ကပ္ပိယကြီးနှစ်ယောက် ကျောင်းတော်ကြီးဆီသို့ အခြေနေအကဲခတ် သွားရောက်ကြည့်ကျတယ်ဗျ။ ထိုအချိန်ကလဲ ဓားမြတိုက်မှု့တွေ မကြာခဏ ...