တယ်ရှင်။ ကဲကျွန်မသွားဦးမယ်နော်……” “အေးအေး နေဦးငါပင့်ပေးမယ် ဖြည်းဖြည်းထ…” မတင်ကစျေးဗန်းအားပင့်ပြီး ခေါင်းပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ မစိမ်းလဲ့လည်းကျန်နေသေးသည့် ဟင်းရွက်များအားဆက်ရောင်းရန် ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ ============== အခန်း(2) “ကိုအောင်မြင့်ရေ ကိုအောင်မြင့်” “ဟာငါ့မိန်းမပြန်လာပြီလား နောက်ကျလိုက်တာကွာ။ ငါတောင်အိမ်ပြန်ရောက်တာကြာပေါ့” “ဟုတ်တယ်တော်ရေ ဗန်းထဲကအရွက်လေးတွေ ကုန်အောင်လှည့်ရောင်းနေလို့ ကြာသွားတာ။ “ဒီမှာခဏထိုင်နေဦး ငါရေသွားခပ်ပေးမယ်…” ကိုအောင်မြင့်လည်း အိမ်ထဲဝင်ပြီး သောက်ရေတစ်ခွက်အားခပ်လာ ခဲ့သည်။ “ရော့ မိန်းမဖြည်းဖြည်းသောက်” “ကျေးဇူးပါတော်” မစိမ်းလဲ့လည်းကိုအောင်မြင့် လက်ထဲမှသောက်ရေခွက်အား ယူပြီးသောက်လိုက်သည်။ “အား…အခုမှပဲ အမောပြေသွားတော့တယ်” “ဒါကြောင့်မိန်းမကိုပြောတာပေါ့ အိမ်မှာပဲနားနားနေနေနေပါလို့” “မနေချင်ပါဘူးကိုအောင်မြင့်ရယ် ကျွန်မလုပ်နိုင်တုန်းမလို့လုပ်တာပါ။ ကလေးမွေးပြီးရင်ကလေးတစ်ဖက် ...
လည်က ထမင်းစားခဲ့သောနေရာ ရောက်သောအခါ ” ဒီနေရာပဲ ဦးဘထင် နေ့လည်က သီတာတို့ ထမင်းစားခဲ့ကြတာ “ ” အေ ဟုတ်သားပဲ ကျားခြေရာတွေ နည်းနည်းနောနောမှမဟုတ်တာ သေချာပါတယ် ကျားဆွဲသွားတာ “ သီတာတို့လည်း ရွာသို့အရောက်ပြန်ခဲ့ကြလေရာ ရွာထိပ်တွင် မီးတုတ်များ လက်နက်များဖြင့် လူတစ်စုအားတွေ့ရလေသည်။ လမင်း အဖေနှင့်သီတာ အဖေက အပါအဝင် လူဆယ်ယောက်ခန့်ရှိလေသည်။ ” သမီး သီတာ မသေကောင်းမပျောက်ကောင်းသမီးရယ် ဖေဖေစိတ်ပူလိုက်ရတာ ဒါနဲ့သမီးလမင်းရော “ ...
တစ်ချိန်က အနှိမ်ခံခဲ့ရသမျှကို ပြန်လည်ပြီးအတိုးချလက်စားချေလို့ နယ်တကြောမှာ ကြီးစိုး၊ မင်းမူလာလေတော့သည်။ * * * * * * ” ကိုဘတုတ်…ရေငံရွာမှာ အလှူလုပ်နေတယ်တဲ့…” ထန်းတောအလယ် ဇရက်မင်းစည်းစိမ်ခံစားနေသော ဘတုတ်။ တပည့်တစ်ယောက်၏ အသိပေးမှုကြောင့် ထန်းရည်ထွေထွေဖြင့် ဒေါပွသွားရသည်။ ” ဘယ်လိုကွ၊ ငါ့ကိုလည်း အသိမပေးပါလား။ ဘယ်သူ့အလှူလဲ…” ” စိန်၀င်းတို့ အလှူရယ်တဲ့…” ” ဟိုကောင် လယ်ပိုင်ရှင်သား အမွေစားရတဲ့ စိန်၀င်းလား…” ” အဟုတ်ပဲ ကိုဘတုတ်။ အဲ့ဒီကောင် ငွေရှိတယ်ဆိုပြီး ...
ကြိုးစားကြမယ်ကွာ။ အခုတလော ငှက်ကွင်းက ရှားသွားပြီ။ ကျန်တဲ့ ကွင်းဘက်ကို သွားမယ်ဆိုရင်တော့ အခြားသူတွေလက်ချက်နဲ့ ဘယ်လောက်မှ ရမှာမဟုတ်ဘူးနော်…ဒီနေရာတောင် တစ္ဆေရှိတယ်ဆိုလို့ တော်ရုံမလာရဲကြတာမို့ ငှက်ပေါနေတာ” နှစ်ဦးသား စကား မပြောကြတော့။ အရှေ့က မြင့်နိုင်က ရှေ့ဆက်ထွက်သွားသည်။ ထိုအခါ အနောက်က လှအောင်သည်လည်း သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို ခပ်လေးလေး ချကာ ဆက်လက်လိုက်သွားလေသည်။ မကြာမီ သူတို့နှစ်ဦးသည် ဆလားချောင်းနံဘေးဆီကို ရောက်လာကြသည်။ ” ယောက်ဖ ဒီမှာ ငှက်ရှိတယ်…” ခေါ်သံကြောင့် လှအောင် ...
ရေချိုးလိုက်ကာမှပဲ နေသာထိုင်သာရှိကာ လန်းဆန်းသွားရတော့သည်။ ကျွန်တော်တို့ ရေချိုးပြီးချိန်၀ယ် ကိုစောမောင်တစ်ယောက်လက်ထဲတွင် ပုလင်းငါးလုံးကို ပွေ့ပိုက်လျှက် ရွာထဲမှပြန်ရောက်လာလေတော့၏။ ညအခါတွင်မတော့ ကိုစောမောင်၏ အိမ်ရှေ့ကွက်လပ်ဆီတွင် ဝိုင်းပြင်လိုက်ကာ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် မီးဖို၍ ကိုစောမောင်ရရှိထားသော ၀က်သားကျပ်တင်ကို ကင်တစ်ခါ၊ ကြော်တစ်လှည့်၊ ချက်တစ်ဖုံဖြင့် ပြုလုပ်ပြီး တောချက်ကလေးဖြင့်မှီဝဲကာ ဆက်ရက်မင်းစည်းစိမ် ကိုသုံးဦးသား အညီအမျှ ဖလှယ်ရယူ ခံစားနေလိုက်ကြ၏။ ချိုဆိမ့်ဆိမ့် တော၀က်သား၏ အရသာသည် အိမ်မွေး၀က်များ၏ အသားကဲ့သို့ ပွယောင်းယောင်းမရှိပဲ စေးပိုင်ကျစ်လစ်ကာနေသည်မို့ အလွန်စားကောင်းပေသည်။ ကျွန်တော်တို့အတွက်တော့ တောချက်နှင့် တော၀က်သား လိုက်ဖက်စွာ ပနံတင့်နေရပေ၏။ ...
မလျှော့ပေ ။ တွေ့သမျှသားစိမ်းငါးစိမ်းများကို အကုန်စား၏ ။ထိုအခါယောကျာင်္ဖြစ်သူက ပြောလိုက်သည် ။ ” နင့်ဟာ ဖုတ်များဝင်နေရော့သလား ။ ခါတိုင်းထက်လည်းစားနေသေးတယ် ။ လူကလဲ အရိုးပေါ် အရေတင်နေပြီ ” သို့ကလိုပြောလိုက်သောအခါ ဘာမှပြန်မပြောပေ ။ နောက်တစ်ရက်မှာတော့ မနီတစ်ယောက် ရုတ်တရက်သေဆုံးသွားခဲ့သည် ။ ထိုအခါ ဝမ်းဆွဲသည်များက လူကြီးသေပြီးသော်လည်း ဗိုက်ထဲမှာရှိ့သော ကလေးက မသေပဲရှိ့နေနိုင်ကြောင်း ပြောသဖြင့် ဝမ်းဗိုက်ခွဲကြည့်ကြတယ် ။ ဗိုက်ထဲတွင် ဗိုက်ဖောင်းနေပြီး သွားနှင့်အစွယ်များ ထွက်နေသော ဘီလူးလေးကို တွေ့ကြရတယ် ။ ...
ဆိုလို့ ဘယ်သူလှည်း များ ငှားသွားလဲ သိလားဗျ “ ဖိုးထွေး၏ အမေးကို ပေါက်တူးထမ်းထားသော လူကြီးသည် ခေါင်းကို တဆက်ဆက် ညိတ်ပြီး နားထောင်ကာ “သိပြီကော သိပြီ နို့အဲ့တာ လူလိမ်တွေလားဟ “ “ဟုတ်တာပ ဦးလေးရယ် ကျုပ်တို့ ရွာက ဆန်တွေကော ငွေတွေ ကော လိမ်သွားတာဗျို့ “ “မင်းတို့ ရွာက ကောင်တွေ ငါနဲ့တွေ့တာတောင် မပြောဘူးကွာ” “ရှက်လို့နေမှာပေါ့ ကျုပ်တို့ ...
မင်းရဲ့တာ၀န်က ရှိသေးတယ်ကွဲ့ ကျုပ်လဲဘာတာ၀န်လဲဆရာကြီး မေးလိုက်တော့ ဒီလိုကွဲ့ နက္ခဗေဒအရ ဒီည၁၂နာရီတိတိအချိန်မှာ သရဲတစ္ဆေစုန်း ကဝေများ အားကြီးပြီးပျော်မြူးမဲ့ညပဲ အဲ့ဒီအချိန်မှာ မိစ္ဆာအရင်းမြစ်တွေပေါ်လာ ပြီး ၇ရက်သားသမီးတွေကိုဒုက္ခပေးလိမ့်မယ်ကွဲ့ အဲ့ဒါတွေကို မင်းကတားပေးရမယ်ကွဲ့ ကျုပ်လဲ အံ့အားသင့်သွားတယ်ဗျ ဘယ်လိုတားပေးရမှာလဲဆရာကြီး မင်းတို့ရွာက အိမ်တွေရဲ့ ရောင်၀င်အိုးတွေမှာ ထုံးဖြူနဲ့ ကကြီးအက္ခရာကို ရေးဆွဲခိုင်းထား အနီးရှိရွာ တွေကိုပါသတိပေးလိုက် ဒီလိုလုပ်ထားခြင်းက ကပ်ကျော်အောင် ကကြီးကိုဓာတ်ဆင် ထားတာကွဲ့ ဒီသရဲမြူးတဲ့ကျမှာ မကောင်းဆိုးဝါးနာနာဘာ၀ မိစ္ဆာတွေက တစ်ညလုံးရွာထဲလှည့်နေရင်း ကံနိမ်သူ နာမကျန်း ဖြစ်သူများရှိတဲ့ အိမ်တွေကိုရှာပြီး လူစားလဲ ...
၁၀နာရီ ထိုးချေပြီ မနေ့က အိမ်ကပါလာခဲ့တဲ့ ကော်ဖီနှင့် ကိတ်မုန့်လေးကိုစားကာ ခြံထဲလျှောက်ပတ်သွား နေတာ။ အပင်က အသီးတွေ အောင်လား ကန်းလားဆိုတာကို သေသေချာချာ ကြည့်ရှု့နေတာ။အောင်တဲ့ အလုံးတွေဆို အိတ်စွပ်ပြီး မအောင်တဲ့အလုံးတွေဆို ခြွေချ ပြီးလျှင် သန့်မြေဩဇာလိုလား ရေလိုလား ဆိုတာကို ကိုဝင်းသိန်းက အမြဲစောင့်ကြည့်နေတာ။ ” ကိုဝင်းသိန်းရေ ကိုဝင်းသိန်း “ ” အေး ငါဒီအောက်ကျင်းမှာဟ “ ” ဒီမှာ တော့်အတွက် ထမင်းလာပို့တာ “ ” အေအေ မိန်းမ ...
နဲ့ အသံတွေ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ဆီကို ချဉ်းကပ်သွားတယ်။ မြင်ကွင်းကို တွေ့ပါပြီ။ ” ဟာ…” မောင်မှတ် အလန့်တကြားအော်လိုက်မိတယ်။ သူမြင်လိုက်ရတာက မျောက်အုပ်ကြီးတစ်အုပ်။ မျောက်အုပ်ရဲ့ အလယ်မှာတော့ စပါးကြီးမြွေကြီးတစ်ကောင်။ လုံးပတ်က ပေါင်လုံးလောက်ရှိမယ်။ မြွေကြီးက မျောက်ငယ်တစ်ကောင်ကို ရစ်ပတ်လုံးထွေးထားတယ်။ ဒါကို ကျန်တဲ့ မျောက်တွေက အဖမ်းခံထားရတဲ့ မျောက်ငယ်လွတ်မြောက်ဖို့ နံဘေးကနေ အသည်းအသန် ခုန်ပေါက်ပြေးလွှားပြေးလွှားနေပြီး မြွေကြီးကို မထိရဲ ထိရဲနဲ့ တိုက်ခိုက်ဖို့ ကြိုးစားနေကြတယ်။ မြွေကြီးကတော့ မျောက်တွေ ဘယ်လောက်ပဲ လုပ်လုပ်သူ့အစာကိုသာ မဲနေတယ်။ အခြေအနေအရ မောင်မှတ် ...