ပြူးပြူး၊ နှာခေါင်းကကြီးကြီး။ ဒီကြားတည်းမှာ ခန့်ညားအောင်ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းမွှေးကလည်း ထားလိုက်သေးသဗျ။ သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးကလည်း အပြားကြီးကြီး ဆိုတော့ ခန့်ညားတာ မခန့်ညားတာတော့ မသိဘူး သူ့မျက်နှာကြီးကတော့ ကြောက် စရာ တော်တော်ကောင်းတာဗျို့။ ပရောဂ ချွတ်ပြီဆိုရင် … “အရှေ့နေထွက်၊ အနောက်နေဝင်၊ တောင် တံငါ့ကွန်၊ မြောက်ဓူဝံအတွင်း ပုန်းခြင်း၊ ခိုခြင်း ကပ်နေခြင်း မရှိစေရ၊ ဆရာ့ ဆရာကြီးတွေရဲ့ တပည့်ကျော် ငါဆရာပေသီးရဲ့အမိန့် အခု ချက်ချင်း ချင်းဆိုချင်း၊ နင်းဆိုနင်း၊ ဝင်ဆိုဝင်၊ ကပ်ဆိုကပ်၊ ပူးဆိုပူး၊ ဗျမ်း……” ...
တွင်မူ မိုးလင်းပေါက်အထိ ပွဲကကြရသည်။ မိုးလင်းပေါက်အထိ ထိုကျေးရွာလေးတွင် ပွဲကပြီးသည်နှင့် ဇာတ်တစ်ဖွဲ့လုံး သည်လည်း တစ်ခြားသော နေရာဆီသို့ ပြောင်းရွှေ့ကပြရန်အတွက် စီစဉ်ခဲ့ကြသည်။ နွေ၊မိုး၊ဆောင်း သုံးရာသီစလုံးတွင်မူ ရွှေကြာညိုဇာတ်အဖွဲ့မှာ နားနေရသည်ဟူ၍ မရှိ။ ယခုမိုးတွင်းအချိန်ကာလ အထိတိုင်အောင် လာရောက်ငှားရမ်းသူများနှင့် ရှိနေခဲ့လေ သည်။ တန်ခိုးလ၏ နောက်ဆုံးရက်သတ္တပတ်ပင်ဖြစ်ပြီး အလွန်ပင်ပူပြင်းလှသော ရာသီဥတု အခြေနေမျိုးပင်ဖြစ်သည်။ ဇာတ်အဖွဲ့သားများသည်လည်း ဇာတ်ပွဲလိုက်ခြင်း ကိုပင် ခေတ္တရပ်နားထားခဲ့သော နေ့ရက်ကလေးများပင် ဖြစ်သည်ကြောင့် ရန်ကုန်မြို့ ကြီးတွင်သာ အားလုံးစုရုံးစွာ ရှိနေခဲ့ကြသည်။ တစ်နေ့ည(၇)နာရီခွဲ့ခန့်တွင် ဇာတ်အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် ဦးအောင်တင်၏ ...
မောင်ဘိုးထင်အား “ဘိုးထင် မင်း နှဲဆရာကို သူအဖေ နောက်ကျော်ကို ကန်ထားတာ “ “ဟ တကယ်ကြီးလား ဘာဖြစ်လို့လဲ “ မောင်ဘိုးထင် မှ အလန့်တကြားမေးသော အခါ သာရ သည် မောင်ဘိုးထင်ကိုကြည့်ပြီး “ဘာဖြစ်ရမှာ လဲ အိမ်မှာ တနေကုန်လုံး နှဲမှုတ်ကျင့်နေတာပါကွာ ငါမျက်လုံး မှိတ်ပြီး နှဲ မှုတ်နေတုန်း ငါ့အဘ က ငါ့ကျောကို ကန်ထည့်လိုက်တာ နှဲ အာခေါင် မဆူးတာကံကောင်း ပြီးရင် ...
ကြီးကျယ်ပြန့်သွားပြီ မောင်ရှိန်၊ အရင်တုန်းက မင်းရဲ့စိတ်က ရာဝင်အိုးလောက်အရွယ်ပဲ ရှိတယ်ဆိုရင် အခုတော့ မင်းရဲ့စိတ်အလျဉ်က ပင်လယ်ကြီးလောက် ကျယ်ပြောသွားပြီ” “ရာဝင်အိုးဆိုတာ သူနဲ့ဝင်ဆန့်သလောက်ရေကိုပဲ လက်ခံနိုင်ပေမယ့် ပင်လယ်ကြီးကတော့ ရာဝင်အိုးပေါင်း အင်္သချေမရေမတွက်နိုင်လောက်အောင် ရေတွေကိုဝင်ဆန့်တယ်မဟုတ်လားမောင်ရှိန်၊ မင်းလည်းဒီလိုပဲပေါ့ကွာ၊ မင်းစိတ်အလျင်က ကျယ်ပြောနေပြီ၊ မင်းမှာ ဘာမဆိုလက်ခံပြီးနားလည်သဘောပေါက်နိုင်တဲ့ စိတ်ကိုရရှိနေပြီ၊ ဒီလိုလူတစ်ယောက်အတွက် ရှေ့ဆက်ပြီး သိပ်မခက်ခဲတော့ပါဘူးကွာ” “ဒါပေမယ့် ဦးလူနီမရှိတော့ ကျုပ်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဗျာ၊ အရင်က ကျုပ်ယုံကြည်ခဲ့တဲ့ ဦးဖိုးထူးဆိုတဲ့လူက အခုတော့ ကျုပ်နောက်ကျောကို ဓါးနဲ့ထိုးတဲ့လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီမဟုတ်လား၊ ဦးလူနီမရှိတော့ရင် ကျုပ်ကိုဘယ်သူကများ သွန်သင်ဆုံးမနိုင်အုံးမလဲဗျာ” ဦးလူနီက ပြုံးရင်း ...
ဖြစ်ကျတာ” မောင်သူရိန်လည်းလူနာမိန်းကလေးကို နဖူးကိုညာဘက်လက်ညိုးနဲ့ထိုးပြီး “ဆိုင်ရာကရောဂါတွေကိုခဏထိန်းချုပ်ထား”ဆိုပြီး အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။ မိန်းကလေးလည်း အရမ်းပူနေတဲ့ဒဏ်ရာတွေကိုကြည့်နေရင်း တမဟုတ်ချင်းဆိုသလို ပပျောက်သွားတာကြောင့် “အဘ… သမီးသမီးရောဂါတွေပျောက်သွားပြီ အဘရဲ့” “ဒီကညီမရဲ့ရောဂါတွေက မပျောက်သေးပါဘူး ခဏတာပဲသက်သာအောင်လုပ်ထားတာပါ ရွာကိုသွားကျမယ်အဘ ရောဂါဖြစ်နေတဲ့လူတွေကိုတနေရာထည်းမှကုမှဒီရောဂါကအမြစ်ပြတ်မှာ” “ကောင်းပါပြီဆရာလေး ကိုဝဲကျော်ရေလှည်းပြန်ကွေ့ထားလိုက်တော့ကွယ်” လှည်းသမားဖြစ်သူကလည်းလှည်းကိုနောက်ပြန်ကွေ့လိုက်ခဲ့တယ်။ စောနကဘယ်လိုမောင်းမောင်းမသွားတဲ့နွားက အခုတော့သူမဟုတ်သလိုပဲချောချောချူချုနဲ့လှည့်ကာလှည်းပေါ်မှလူများနဲ့အတူ မောင်သူရိန်နှင့်ရှိန်းမော်လည်းကိုးထောင်စဉ်ရွာသို့ လိုက်လာခဲ့တယ်……..။ ********. “ဆရာလေး ဒီမှာဖြစ်နေတဲ့လူနာတွေအကုန်ရောက်ပါပြီကွဲ့” “ဟုတ်ကဲ့အဘိုး ဒီအင်းပြားတွေကို ခြံထောင့်လေးထောင့်မှာမြုပ်ထားပေးပါ ပြီးတော့မဆိုင်တဲ့သူတွေ ဝိုင်းထည်းကိုအဝင်မခံပါနဲ့” ခြံဝိုင်းတစ်ခုထည်းမှာဆိုရင်တော့ယခင်မိန်းကလေးသကဲ့သို့ မီးလောင်ဒဏ်ရာတွေကအကွက်လိုက်ကြီးတွေဖြစ်ပေါ်နေတဲ့လူတွေရောက်ရှိနေတယ် အဘိုးအိုလည်းပေးလိုက်အင်းကိုထောင့်လေးထောင့်တွင်မြုပ်လိုက်စဉ်အတွင်းမှာပဲ ထိုင်နေတဲ့လူအုပ်ကြီးကလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာတယ်။ “သင်တို့ရောက်လာကျပြီလား” “ငါတို့ကိုအင်းပြားတစ်ချပ်နဲ့တင်ခေါ်တာပဲနင့်ပညာကလည်းမသေးလှပါ့လား” ထိုအဖြစ်ကြောင့် ရပ်ကြည့်နေသောလူအုပ်ကြီးလည်း ...
သူ့ရှေ့ဖြတ်သွားတိုင်း ထိုပုံ ရိပ်ကို ထပ်မကြည့်ချင်သည့်အတွေးက မကြာမကြာ ပေါ်လာတတ်သည်။ ကိုရီးယားကားကြည့်ပြီး တဟားဟားအော်ရယ်နေသော အသံကိုလည်းသူမုန်းမိသည်။ ထမင်းလက်ဆုံစားသည့်အခါတိုင်း သူမပါးစပ်ထဲသို့ ထမင်းလုတ်သွတ်သွင်းနေ ဟန်ကိုလည်း ဆက်မကြည့်ချင်တော့ချေ။ ညအိပ်သည့်အခါ၌လည်း သူ့ကိုယ်ပေါ် ခြေသလုံးကြီး တင်ပြီး တခေါခေါဟောက်နေသံကိုလည်း မခံစားနိုင် ခဲ့။ ရသမျှပိုက်ဆံ အကုန်သိမ်းပြီး ပြန်ထွက်မလာသည် ကိုလည်း ဒေါသထွက်သည်။ အနှီမိန်းမ၏ဒဏ်ကို ကြာရှည်မခံနိုင်လာတော့ေချ။အိမ် ထောင်သက်ကြာလာသဖြင့်လည်း ထိုသို့ဖြစ်ပေါ်လာ သည်လား ထူးပိုင်မဆိုတတ်။ ထိုသို့ ငြီးငွေ့လာသည့်အချိန် တွင် ” အိမ့် ” ဟူသော မိန်းကလေးနှင့် ...
ခပ်ထည့်ပေးလိုက်ရင်း “မမ နေမကောင်းရင်လည်း သွားနားလေ ဒီနေ့ လူလည်းသိပ် မကျဘူးဆိုတော့ မိကြွယ် တယောက်တည်း နိုင်တယ် “ “အေး အေး မိကြွယ်ရေ ကျေးဇူးပါဟယ် “ မေသူသည် ငူငူငိုင်ငိုင်နှင့်ပင် တန်းလျားပေါ်တွင် ထိုင်နေ သည်။သူမ ထိုသို့ မပျော်မရွှင်မှိုင်တွေငေးနေသည်ကို သတိ ထားမိသော ဖခင်ဖြစ်သူဦးသောင်းသည် ရှေ့မျက်နှာ နောက်ထားပြီး တဦးတည်းသမီးဖြစ်သူအား မေးမြန်းရပါတော့ သည် ။ “သမီး “ “ရှင် ...
တယ်ဆိုပဲ ဘုန်းကြီးဖြစ်တော့မှပဲ စိတ်လျော့လိုက်တာတဲ့ဗျာ ကျုပ်တို့ ဘုန်းကြီးက စိတ်ပဲလျှော့တာဗျ ဝိတ်ကတော့ မလျော့ဘူး သူက ဝသာဝနေတာပါ အစားအသောက်က အဲ့ဒီလောက်စားတာမဟုတ်ဘူး ကျုပ်ထင်ပါတယ်။ ကျုပ်တို့ဘုန်းကြီးက မျိုးရိုးလိုက်ပြီး ဝနေတယ်ဆိုတာကို။ ကဲ အဲ့ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့လည်း ကျောင်းပြန်ရောက်ပြီး အေး ဆေးဖြစ်နေတာပေါ့ ကိုရင်နှစ်ပါးကလည်း အပါးသားဗျို့ ကျုပ်တို့ ရောက်လာကတည်းက မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ပြီဆိုတာနဲ့ ပြုံးနေတော့တာပဲ ကျုပ်တို့ဆို သူတို့ကို အပြစ်မဆိုရက် ပါဘူးဗျာ အဲ့လိုနဲ့ တနေ့ ကျုပ်တို့ကျောင်းကို အရင်တခါလာတဲ့ အမျိုးသမီးကြီး ကားလေးနဲ့ ပြန်ရောက်လာတယ်ဗျ အခုတ ...
(၂) ကျုပ်လည်း ညနေဖက်ရောက်ရော ဦးပေါက်ကို ညနေစာ စားဖို့ သွားခါ်တာပေါ့ဗျာ။အယ် ဦးပေါက်က သူအခန်းရှေ့ကစောင်း တန်းမှာ တယောက်တည်းရှေ့လျှောက် နောက်လျှောက်နဲ့ တရားမှတ်နေတယ်ဗျ။ကျုပ်စိတ်ထဲ ဒီဘိုးတော် တရားတော်တော်လုပ် တာ ညစာတော့ စားမှာ မဟုတ်လောက်ဘူးပေါ့ ဒါပေမဲ့ တာဝန် အရတော့ မေးဦးမှပါဆိုပြီး သူ့ကို ခေါ်ရတာပေါ့။ “ဆရာကြီး ညနေစာ ထမင်းစားဖို့ လာခေါ်တာပါ ” “အေး ဟုတ်လား ငါလည်း ဗိုကဆာနေတာနဲ့ အတော်ပဲကွာ လာ သွားစားရအောင် ” ကျုပ် ...
ထွက်လာတာပေါ့ ကျုပ် မထွက်ခင်လေးမှာ ကိုရင်ကြီးက သူ့သေတ္တာထဲက သူ့ငွေတွေကို ထုတ်ပြီး ကိုရင်ငယ်ကို ပေးနေတာ မြင်ခဲ့ရတယ်ဗျာ ။ (၂) ကျုပ်လည်း ကိုရင်လေးအကြောင်းကို ဘိုးကာကို ပြောပြတာပေါ့ အဲ့တော့ ဘိုးကာက သူစုထားတဲ့ငွေလေးတွေကို ကွမ်းဖိုးပဲ ချန်တယ်ပြီး ကျန်တာတွေအကုန်ယူပြီး ချက်ချင်းပဲ ကိုရင်လေးအခန်းကို သွားတာပေါ့ ကျုပ်နဲ့ ဘိုးကာ ကိုရင်လေးအခန်းထဲရောက်တော့ ကိုရင်လေးက သူ့ပစ္စည်းတွေ ထုတ်ပြီးနေပြီဗျာ ။ ပြီးတော့ သူသင်္ကန်းလေးတွေကို ခေါက်ပုံထားပြီး ငေးကြည့်နေတယ် ကျုပ်အထင်တော့ သူ လူထွက်ရတော့မှာကို ...