သည်တောင်ပို့တခုထဲမှထွက်လာကာ ကုလားနှင့်ကုလားမဖြစ်သွားလေသည်နှစ်ယောက်လုံးသည်ကုလားဝတ်စုံဖြူများဝတ်ဆင်ထားကြသည်။ ဒေါ်ရင်ရင်လဲအလန့်တကြားဖြစ်သွားကာသူ့အားအန္တရယ်ပေးမည်စိုး၍အိမ်ထဲဝင်ရန်ဟန်ပြင်လိုက်ရာ ထိုမြွေမောင်နှံသည်ဒေါ်ရင်ရင်အားစကားပြောလိုက်သည်။ ””’ငါတို့ကနင့်ကိုဘာအန္တရယ်မှမပေးပါဘူး——နင်ညစဉ်ညတိုင်းဘုရားရှိခိုးအမျှဝေနေလို့—-သာဓုခေါ်ရပါတယ်အဲအတွက်နင့်ကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်——ငါတို့မောင်နှံကဒီခြံထဲမှာစောင့်နေရတဲ့မြွေမောင်နှံပါပဲ———ခြံထောင့်ကတောင်ပို့ကလေးထဲမှာငါတို့နေပါတယ်———-””’ ထိုသို့ပြောကာမူလမြွေပုံစံများပြောင်းသွားကာတောင်ပို့လေးထဲသို့ဝင်သွားလေသည်။ ဒေါ်ရင်ရင်မနက်မိုးလင်းတော့အိမ်မက်ကိုမှတ်မိနေသည်သူမသမီးကလေးတွေကလဲငယ်သေးတော့စိုးရိမ်နေမိသည်။ တရက်တွင်ဒေါ်ရင်ရင်အိမ်တွင်အငယ်ဆုံးသမီးကလေးနှင့်နှစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့လေသည်။ နေခင်းဘက်တွင်သားအမိနှစ်ယောက်ခဏအိပ်ပျော်သွားကြသည်သူမအိပ်ပျော်နေတုန်း သမီးကလေးရီသံကြောင့်လန့်နိုးသွားကာကြည့်လိုက်တော့သမီးကလေးသည်အနားတွင်မရှိပေ ဒါနဲ့အိမ်ခြံထဲလိုက်ရှာကြည့်ရာအလွန်ထိတ်လန့်စရာအဖြစ်အားမြင်လိုက်ရလေသည်။ သမီးကလေးသည်ခြံထောင့်ကတောင်ပို့နားရောက်နေကာကလေးနဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်မြွေကြီးနှစ်ကောင်သည် တလံလောက်ခါးမတ်ကာပါးပျဉ်းများခွက်နေအောင်ထောင်ထားကာဘယ်ညာယိမ်းပြီးကနေသယောင်လှုပ်ရှားနေသည်ကို သမီးကလေးကကြည့်ကာသဘောကျစွာအော်ရီနေခြင်းဖြစ်သည်။ဒေါ်ရင်ရင်လဲသမီးကလေးအား အမြန်ပြေးခေါ်လိုက်လေသည်ရင်တုန်ပန်တုန်ဖြစ်သွားကာအလွန့်လန့်သွားမိလေသည်။ မြွေများကသူတို့သားအမိအားဘာအန္တရယ်မှမပေးပဲအေးဆေးစွာတောင်ပို့ထဲပြန်ဝင်သွားလေသည်။ ဒေါ်ရင်မကြာမကြာခြံထဲတွင်ထိုမြွေနှစ်ကောင်အားမြင်ရပေမဲ့အန္တရယ်မပေး၍ဒီအတိုင်းထားလိုက်သည်။ တရက်တွင်ဒေါ်ရင်ရင်ကခြံထဲအဝီစိရေတွင်းတူးရန်ရေတူးဆရာများအားခေါ်၍အပ်လေသည်။ နောက်ရက်တွင်ရေတွင်းတူးသူများရောက်လာကာရေတွင်းတူးရန်နေရာရွေးကြလေသည်။ ထိုနေ့တနေ့လုံးနေရာအတိအကျမရသေးသောကြောင့်နောက်ရက်ကန်တော့ပွဲပေးကာ ရေစတူးရန်ပြန်သွားကြလေသည်။အဲဒီညမှာပဲဒေါ်ရင်ရင်ထူးဆန်းသောအိမ်မက်ကိုမက်လေသည်။ အိမ်မက်ထဲတွင်မြွေနှစ်ကောင်သည်အိမ်ရှေ့ခြံထောင်နားကမာလကာပင်နားတွင် ပါးပျဉ်းထောင်နေကာမြေကြီးကိုပေါက်လိုက်ကာပါးစပ်ထဲမှရေများမှုတ်ထုတ်နေသည်ကိုအဆန်းတကျယ်မြင်ရသည်။ ဒေါ်ရင်ရင်လဲရေတူးရန်နေရာပြသည်ဟုယူဆကာရေတူးသမားများလာတော့ထိုနေရာအား ပြလိုက်၍ရေတူးရန်အဆင်ပြေသွားလေသည်။ရေလဲကြည်လင်ကာရေထွက်အားကောင်းလေသည်။ တရက်တွင်ဒေါ်ရင်ရင်ကခြံထဲအဝတ်လျှော်ရင်းပတ္တမြားလက်စွပ်ကလေးသည်ရေထဲရောပါသွားကာ ပျောက်သွားလေသည်လိုက်ရှာသော်လည်းမတွေ့တော့ပါဒေါ်ရင်ရင်လဲအလွန်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားသည်။ မိဘအမွေပေးလိုက်သောလက်စွပ်ကလေးမို့အလွန်နှမြောမိလေသည်။ တပတ်လောက်နေတော့ဒေါ်ရင်ရင်နေ့လယ်ဘက်အိပ်ပျော်နေရင်းအိမ်မက်မက်ပြန်သည်။ သူ့မအိမ်မက်ထဲတွင်ခြံထဲကရေဆင်းမြောင်းကလေးဘေးတွင်မြွေတကောင်သည်ခွေနေသည်။ ဒေါ်ရင်ရင်ကရေနဲ့လှမ်းပက်လိုက်သည့်အခါမြွေသည်ထိုနေရာလျှော၍ထွက်သွားရာ မြွေခွေသွားသောနေရာအောက်နားတွက်လက်စွပ်ကိုပြန့်တွေရသောကြောင့်ဒေါ်ရင်ရင်ဝမ်းသာသွားရင်း အိမ်မက်ကလန့်နိုးသွားလေသည်သူမကနိုးတာနဲ့ချက်ချင်းထိုနေရာသို့သွားကာ ရှာကြည့်ရာရေမြောင်းစပ်တွင်ရွံ့များပေနေသောလက်စွပ်ကလေးအားပြန်တွေ့ရလေသည်။ ဒေါ်ရင်ရင်ကဝမ်းသာကာမြွေများအားကျေးဇူးတင်သည့်အနေဖြင့်နောက်တရက်ရပ်ကွက်ထဲသို့ နွားနို့လာရောင်းသောကုလားကြီးဆီမှနွားနို့တပိသာဝယ်ကာမြွေနှစ်ကောင်ရှိရာတောင်ပို့နားတွင် ဇလုံတလုံးနှင်ချထားပေးလိုက်သည်မနက်မိုးလင်းတော့နွားနို့များတစက်မှမရှိတော့ပါ တရက်တွင်ဒေါ်ရင်ရင်သည်အလူအတန်းဝါသနာပါသည့်အလျှောက်ရပ်ကွက်ထဲက အိမ်တအိမ်တွင်ကြွနေသောပဲခူးဘက်မှဆရာတော်ကြီးအားသွားဖူးလေသည်လူကများတော့ ဒေါ်ရင်ရင်ကလူအုပ်နောက်နားကဆရာတော်အားဦးချလိုက်သည်ထိုအချိန်တွင်ဆရာတော်က ...
သတ်မှတ်လေခါ မနက်လင်းသည်နှင့် အထက်လမ်းဆရာတစ်ဦးဦးနှင့် ထပ်မံပြသရမည်ဟု တွေးထားခဲ့လေသည်။ ×××××× ယနေ့။ ယနေ့ဟာ ကျွန်ုပ်၏အားလပ်ရက်လေးဟုပင် သတ်မှတ်စေနိုင်သည်။ ကျွန်ုပ်သည် ယခုနှစ်အတွက် မတတ်ဖြစ်ပဲ နားထားခဲ့သော ဓာတုဗေဒ ဒုတိနှစ်အဝေးသင်အား ပြန်လည်တတ်ရောက်နေရသည်။ ထို့ကြောင့် ယနေ့ဟာ တနင်္ဂနွေနေ့ရက်ပင်ဖြစ်ပြီး ကျောင်းမှပြန်ရောက်လာခါ အိမ်ရှေ့ခန်းလေးအတွင်းတွင် ခေတ္တထိုင်နေမိခဲ့သည်။ ”ဆရာရှိလား…” ”သြော်!… ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ ရှိပါတယ်” ”ခဏထိုင်ဦးနော်” ဆရာဟူသည် ကျွန်ုပ်၏ဖခင်ဖြစ်သူအား ထိုသူများမှ ခေါ်ဝေါ်သုံးနှုန်းခြင်းဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်၏ဖခင်ဖြစ်သူသည် တိုင်းရင်းမြန်မာအရိုးကြောကု ဆေးဆရာတစ်ဦးဖြစ်သည့်အလား၊ အထက်ဂိုဏ်းဆရာကြီးတစ်ဦးလည်း ဖြစ်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်၏ဖခင်ဖြစ်သူနှင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်သော ...
ထူးဆန်းစွာ ရိုက်ခတ်ထားလေ၏။ “ဒါက ရေတွင်းပျက် သပ်သပ်ပါ ဆရာဘမောင်ရယ် … ရေလည်း မထွက်တာ ကြာပြီလေ … အဲ့တော့ အပေါ်ကနေ ခုလို အဆင်ပြေသလိုလေး ပိတ်ထားလိုက်တာပါ ” “အော် … ရေတွင်းပျက်ကလေးကိုး ” “ရေ အတွက်ကတော့ … ပူစရာမလိုပါဘူး … အနောက်က တွင်းကတော့ ရေကြောရှိတယ် … ဆရာဘမောင် … အကြိုက်သာ သုံးပေတော့ ” “အမလေး … ကျေးဇူးပါဗျာ … ကျုပ်တို့ ...
မိုး၏ ခြေလှမ်းမှာလည်း သူ့အစ်ကိုနည်းတူ အလိုလို ရပ်သွားပြန်လေသည်။ “အစ်ကို … ဘာလဲဟင်” ဘာမိုးက သူ့အစ်ကိုကို လေသံတီးတိုးနှင့် မေးလိုက်၏။ ဤသည်ကို ဘာဟိုးကနှုတ်ဖြင့်မပြော၊ ကိုင်လာသော ဝါးပြောင်းရှည်နှင့်သာ ရှေ့ကချုံပုတ်တစ်ခုကို ထိုးပြလိုက်သည်။ သူ့အစ်ကို ဝါးပြောင်းနှင့်ထိုးပြလိုက်သော ချုံပုတ်ဆီသို့ ဘာမိုး အကြည့်ရောက်သွား၏။ ချုံပုတ်ထဲမှ တစ်ထွာလောက်ထွက်နေသော မြွေအမြီးပိုင်းတစ်ပိုင်းသည် ချုံပုတ်ဘေးရှိ မြက်ခြောက်တောကို တဖျပ်ဖျပ် လှုပ်ခတ်နေသည်။ “မင်းမြင်တယ်နော် …” ဘာဟိုးက ခေါင်းငဲ့စောင်း၍ ဘာမိုးကို မေး၏။ သူ့အစ်ကို အမေးကို ဘာမိုးက ခေါင်းညိတ်ပြရုံသာပြလိုက်ပြီး ...
ကျန်းမာလာပါတော့သည် ။ ဒီလိုနဲ့နေလာကြရင်းနှစ်နှစ်လောက်ကြာချိန်ရောက် တော့ ပြာသာနာတစ်ခုပေါ်ပေါက်လာ၏ ။ ထိုအရာမှာတခြားမဟုတ်မိသားစုတိုင်းဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိသောအမွေကိစ္စပင်ဖြစ်သည်။ တစ်ခြားသောညီအစ်ကိုမောင်နှမများကဘာစကားမှမပြောသော်လည်းနိူင်ဝင်းအစ်မအကြီးနှစ်ယာက်မှာအဖေဖြစ်သူဦးဖိုးကွန်းကိုအနီးကပ်ပြုစုနေသောကြောင့်အိမ်ကိုတဦးတည်းအမွေအဖြစ်ရသွားမည်စိုးကာမကျေမနပ်စကားဆိုလာပါတော့သည် ။ ”….နင်တို့လည်း ခလေးတစ်ယောက်ရလို့နောက်တစ်ဗိုက်ရနေပြီ အိမ်ခွဲမနေသေးဘူးလားနိူင်ဝင်း…” ”.. အစ်မစကားကလည်းအစ်မတို့ပဲ အဖေကို အနီးကပ်မစောင့်ရှောက်နိူင်ဘူးဆိုလို့ ကျွန်တော် အလုပ်ကိုဒီကိုပြန်ပြောင်းပြီးနေတာ အစ်မလည်း အသိသားပဲ…. ” ”…ဒီလိုဆိုရင်အဖေ သေသွားရင်လည်းနင်တို့ ကဒီမှာပဲဆက်နေမှာလား…” ”…ဟာ..အစ်မတို့များနေပြီနော် ကိုယ့်အဖေကျန်းကျန်းမာမာရှိနေတာကိုဒီလိုစကားမျိုးအစ်မမို့ပါးစပ်ကပြောထွက်တယ်…” ”..ခုရူတ်မှနောက်ရှင်းပြောစရာရှိတာပြောထားရမှာပဲနိူင်ဝင်း..” နိူင်ဝင်းမှာအစ်မနှစ်ယောက်နဲ့စကားများကြပြီးနောက် ဆုံးတွင် အဖေဖြစ်သူကို သားသမီးများတစ်ယောက် နှစ်လစီအိမ်တွင်ခေါ်ထားရန်ညှိနိူင်းလိုက်ကြသည်။ ယခုအိမ်ကိုခြံတခါးပိတ်ထားပြီး ဘယ်သားသမီးမှမနေရန်လည်းသဘောတူညီချက်ထားပေးရပြန်သည်။ အစ်မများမှာထားဝယ်မြို့တွင်ကိုယ်ပိုင်အိမ်များရှိ၍ နေစရာပြသာနာမရှိသော်လည်း နိူင်ဝင်းမှာတော့နေစရာကိစ္စအတွက်ခေါင်းပူရတော့သည်။ ကဘူရွာ၏အနောက်ဖက်ဆယ်မိုင်ခန့်ဝေးသောအရပ်တွင်ဆင်ကူးပြင်ဟူသောရွာတစ်ရွာရှိ၏ ။ ထိုဆင်ကူးပြင်ရွာတွင်ဦးဖိုးကွန်းပိုင်ဥယျာဉ်ခြံတစ်ခု ...
လိုက်တယ်။ဒီကောင် တွေ ကျုပ်ကို တစ်ခုခု ပြောချင်နေတဲ့ပုံပဲဗျ။ “ဟေ့ကောင် ပေစိ၊ မင်းတို့ ဘာဖြစ်လာလို့ တုံး” ကျုပ်က မေးလိုက်တော့မှ ဒီကောင်တွေ ပြောတော့တာဗျ။ “ကိုကြီးတာတေ ရွာထဲက သတင်းကြားပြီး ပြီလားဗျ” “ဟေ ရွာထဲကသတင်း ဟုတ်လားကွ ချစ် ထွေး၊ ရွာထဲမှာ ဘာဖြစ်လို့တုံး၊ ငါ ဘာမှ မကြားပါလားကွ” အဘနဲ့ အမေကလည်း အံ့သြပြီး ပေစိတို့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ကြတယ်။ “ဟဲ့ ပေစိရဲ့၊ ရွာထဲမှ ဘယ်သူ ဘာဖြစ်လို့တုံး” အမေကလည်း ပေစိကို ...
ငြိမ်သက်သွားကြတော့သည်။ “အဟမ်း …. အခုလို ရုတ်တရက်ကြီး ခေါ်လိုက်ရတဲ့ အတွက် အားနာမိပါတယ် … ” သူကြီးက ထိုသို့နိဒါန်းပြုလိုက်တော့ နားထောင်နေကြသူ ရွာသူရွာသားအပေါင်းကလည်းခေါင်းတစ် ညိမ့်ညိမ့်ဖြင့် ထောက်ခံကြလေသည်။ “အခုတစ်ခါ … ခေါ်ရတဲ့ အကြောင်းကလည်း တို့ရွာ အတွက် မင်္ဂလာသတင်းလေးလို့ ပြောလို့ရပါတယ် …. ရွာသစ်တည်ဖို့ မြို့ပိုင်မင်းရဲ့ ခွင့်ပြုချက် ကျလာပီ ဆိုတာပဲ ဖြစ်ပါတယ် ” ထိုအခါ ထိုင်နေသော ရွာသားတစ်ယောက်က “ရွာသစ်တည်မယ် … ဟုတ်လားသူကြီး … ဒါဆို ...
ကလာရှို့နေမှာလဲကွ ဒီအိမ်ကလူတွေ မီးကြောင်းသေထားရတာ ဆိုတော့ . . . . . . ” ကတတ် ” ” အောင်မလေး ” သူရကို ရဲ့ စကားမဆုံးမီမှာပင် ပြုတ်ကျလာသော တစ်စုံတခု ကြောင်း နှစ်ယောက်လုံးလန့်အော်မိကြ၏။ ရဲထွဋ် က မီးထိုးကြည့်တော့ မျက်မှန်တစ်လက်ပင်။ ” သူရ မျက်မှန်တစ်လက်ဟ။ မှန်ကြောင့် ဟာလားမသိဘူး” သူရကို ကလည်း ” ဟုတ်မှာပေါ့ ” ဟုပြောကာ ကုန်းပြီး အကောက် ...
သည်ကိုမေးနေသည်ထိုအခါဆာဒူးကြီးကအာရုံခံသလို မျက်စိမှိတ်ထားလေသည်ခဏကြာတော့ထိုမိန်းမအား ””’ဟဲ့နင့်ယောင်္ကျားကိုအောက်လမ်းနဲ့လုပ်ပြီးယူထားတာဟဲ့အောက်လမ်းတောင်ရိုးရိုးမဟုတ်ဘူး—-လူကိုစွဲလမ်းအောင်ကြွေးထားတာ—–”” ””’အဲဒါဆိုကျွန်မဘာလုပ်ရမလဲ””” ””’ငါ့သမီးဘာလုပ်ချင်သလဲ” ” ””’အဲဒီမိန်းမကိုသူလုပ်တာတန်ပြန်ခံစေချင်တယ်”” ””ကောင်းပြီတန်ပြန်လုပ်ပေးမယ်”” ထိုသို့ပြော၍သူ့လူတစ်ယောက်အားအချက်ပြလိုက်ရာထိုလူသည်တဲအနောက်ဘက်သို့ဝင်သွားလေသည်။ ခဏအကြာပြန်ထွက်လာတော့ထိုသူ့့လက်ထဲတွက်ကြက်အရှင်တစ်ကောင်ပါလာသည်။ ထိုအခါဆာဒူးကြီးကထိုကြက်အရှင်အားကိုင်၍သူရှေ့တွင်လင်ဗန်းတစ်ချပ်ခံ၍ထားသည် ခုနကမိန်းမပြောသောမယားငယ်နံမည်ကိုရွတ်ကာနှုတ်မှတတွတ်တွတ်ပြောကာ ဓါးတချောင်းဖြင့်ကြက်ကိုလည်လှီးကာသတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။ ကြက်သွေးများလင်ဗန်းထဲသို့ထွက်ကျလာသည်ကိုကြည့်ရင်းကိုယ့်နှင့်အဖွားစိတ်ညစ်သွားသည်။ ထိုနောက်ကြက်အသေကိုယူသွားကြတော့မှလာမေးသူကငွေများကန်တော့ကာပြန်သွားလေသည်။ နောက်တစ်ယောက်ကသူ့မိန်မအားသူများပြုစားထားသည်ထင်၍ဆာဒူးကြီးအားစစ်ခိုင်းရာ ဆာဒူးကြီးကထိုမိန်းမအားလူအများအလယ်တွင်ဖျာတချပ်ခင်း၍အိပ်စေပြီး ထိုမိန်းမဗိုက်ပေါ်သို့ရွှံ့ဖြင့်လုပ်ထားသောနွားရုပ်ကလေးအားတင်ကာပါးစပ်ကမန်းမှုတ်လိုက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် ထိုမိန်းမသည်မခံမရပ်နိုင်အောင်အော်၍တွန့်တွန့်လူးနေသည်။ ””’အောင်မလေးလာကြပါအုံး——မကယ်နိုင်တော့ဘူးလား——နာလိုက်တာ—-သေပါပြီ—-””’ စသဖြင့်အမျိူး းစုံအောင်အော်ဟစ်နေရာဆာဒူးကြီးကထိုနွားရုပ်ကလေးအား ဟိုဟိုဒီဒီရှောက်ရွေ့လိုက်သည့်အခါထိုမိန်းမအော်သံကပို၍ပင်ကျယ်လာလေသည်။ ထိုအခါလာကြည့်နေသူအပေါင်းကဆာဒူးကြီးပညာအားအထင်ကြီးလေးစားသွားကြကာ တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ပြောနေသံများကြားနေရသည်။ များသောအားဖြင့်လာမေးသူများကမှန်သည်ဟုထောက်ခံကာကျေနပ်အားရစွာပြန်သွားကြသည်ကများသည်။ ထိုအတိုင်းယောင်္ကျားမိန်းမများအားထိုသို့စမ်းသပ်ရာတွင်မအော်သူမရှိဘဲငယ်သံပါအောင်အော်ကြလေကုန်သည်။ ထို့နောက်အင်းပြားတချပ်အားရေအိုးထဲထည့်ကာအော်ဟစ်နေသူများအားခပ်၍သောက်စေသည်။ အားလုံးပြန်ကောင်းသွားကြ၍ထိုသူများအတွက်အတိုက်အခံပြန်လုပ်ပေးသည်ဟုဆိုက ကြက်အရှင်များအားလည်းဟောတစ်ကောင်ဟောတစ်ကောင်သတ်လိုက်တာ မျက်စိရှေ့မှာပင်အကောင်နှစ်ဆယ်လောက်ဖြစ်သွားလေသည်ကြက်သတ်ရာတွင် ကိုယ်တိုင်ကြက်အရှင်များယူလာသူများရှိသလိုဆာဒူးကြီးကစီစဉ်ပေးရသည်များလဲရှိသည်။ ထိုကြက်သတ်ပွဲကိုကြည့်ရင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်အသက်အားဖြင့်ငယ်သေးသောကိုယ့်စိတ်ထဲတွင် ရက်စက်လိုက်တာဟုထင်မိသည်ဘုန်းကြီးတရားဟောတာကိုလဲကြားယောင်နေမိသည် သူများအသက်သတ်ပါကငရဲကြီးသည်ဟုနားရည်ဝနေသည်သို့ပေမဲ့လူအများကတော့သဘောကျနေကြသည်။ တချို့လဲကြက်ကိုကိုယ်တိုင်ဝင်သတ်သည်လဲတွေ့ရသည် နေ့လယ်ကျော်လောက်တွင်တော့အဖွားအလှည့်သို့ရောက်လာရာအဖွားက သူအလွန်ချစ်သောမြေးကြီးအားသူများပြုစားထားလားမထားလားအားစစ်ခိုင်းလေသည်။ အဖွားထင်လဲထင်ချင်စရာပင်အကိုသည်လူချစ်လူခင်ပေါကာကြိုက်သူများ၍ရီးစားပေါသည်မဟုတ်လား ထုံးစံအတိုင်းဆာဒူးကြီးကအကိုအားလူအများရှေ့တွင်အိပ်ခိုင်းလိုက်ကာရွံ့နွားရုပ်ကလေးအား ...
အော်တာဗျ။အား လုံး လန့်ဖြန့်ပီးအသံကြားရာကိုကြည့်လိုက်တော့… ” ဟာ !! ဟယ် !! အလို “ ” ညောင် !! ညောင် !! ညောင် အိုလ် !! “ ” ကြောင် !! ကြောင် !! ကြောင် နက်ကြီးပါလား “ ဟုတ်တယ်ဗျို့။ကျုပ်လည်းတွေ့တယ်ဗျာ..ကြောင်နက်ကြီးဗျ… နည်းတဲ့ကောင်ကြီး မဟုတ်ဘူး…တစ်ကိုယ်လုံးကို မဲနက်ပီး မျက်လုံးကြီးတွေက အမှောင်ထဲမှာ နီရဲတောက်နေတာပဲဗျို့။ အေးသီလေး အခေါင်းပေါ်မှာဆောင့်ကြောင့်ကြီးထိုင်နေတာဗျ။ ” ဒါ …ဒါ ဘယ်ကရောက်လာတဲ့ ...