မြေကြီးများနှင့် ရောလုံးနေသည့် မျက်နှာသုတ်ပဝါ အသေးလေးတစ်ထည်ကို တွေ့ရသည်။ မျက်နှာသုတ်ပဝါ ကလေး၏ အလယ်မှာ လက်ညှိုးလုံးခန့် မီးလောင်ပေါက်တစ်ခုရှိ၏။ ဆက်လက်၍ကြည့်လိုက်သောအခါ သေသူ၏ လက်ထဲမှာ ဆုပ်ထားသည့် ပစ္စည်းတစ်ခု၊ ယူကြည့်လိုက်တော့ အပြာရောင် ကော်ကြယ်သီးတစ်လုံး။
တွေ့ရှိ သက်သေခံပစ္စည်းများအား စနစ်တကျသိမ်းဆည်း၍ သက်သေ ခံ စာရွက်မှာ ဖြည့်စွက်သိမ်းဆည်းလိုက်သည်။ ရဲလုပ်ထုံးနှင့်အညီ မှတ်တမ်း တင်ဓာတ်ပုံများကို ရှုထောင့်အသီးသီးမှ ရိုက်ယူလိုက်သည်။
ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဆက်လက် စူးစမ်းလေ့လာလိုက်သောအခါ အလောင်းမြှုပ်သည့်နေရာနှင့် ပေ (၂၀)ခန့်အကွာ မြေပြင်မှာ နီရဲသော သွေးကွက် များနှင့် သွေးစက်လမ်းကြောင်းအချို့ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ လက္ခလို့ ပုံသဏ္ဌာန်အရ ဤနေရာမှာ အချင်းဖြစ်ပွားပြီးနောက် ဒရွတ်တိုက်ဆွဲ ယူကာ အလျင်အမြန် မြှုပ်ခဲ့သည့် ပုံ။ ကိစ္စဝိစ္စများပြီးစီးသည်နှင့် အလောင်းကို ဆေးရုံသို့ပို့ရန် စီစဉ်လိုက်၏။ စခန်းကိုရောက်တော့ မိမိတွေ့ရှိစစ်ဆေးချက်များအား မြို့နယ်မှူးထံ အစီရင် ခံလိုက်သည်။
သေသူချစ်လွန်းကား (…) အနောက်ပိုင်းမှ ရေ လုပ်သား တစ်ဦး ဖြစ်သည်။ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်သား တစ်ဦးဖြစ်၏။ ယခုနေရာ၌ အငှားလာနေကာ ပိုက်ချ၊ ကွန်ပစ်၊ ငါးမျှားတန်းလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်နေ၍၊ စီးပွားရေးအခြေအနေ မဆိုးလှဟု သိရသည်။ အိမ်ငှားသည့် အိမ်ရှင်၏ အဆိုအရ ချစ်လွန်း ပြန်မလာသည်မှာ နှစ်ရက်ခန့် ရှိပြီဟု ဆိုသည်။ ချစ်လွန်းသည် အရက် အလွန်ကြိုက်သူ၊ စန်းလည်းပွင့်သူဟု သိရသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်၏ ဝေဖန် တီးတိုးစကားများအရဆိုလျှင် သူသည် အနောက်ပိုင်းမှ လင်ရှိမယား တစ်ယောက်နှင့် မရှင်းမရှင်းဖြစ်နေသည်ဟု ဆိုကြသည်။ ဆက်လက်၍ စုံစမ်းကြည့်တော့ ထိုအမျိုးသမီး၏အမည်မှာ မစောနန်းဟု သိရသည်။
အမျိုးသမီးကတော့ အသားမဖြူမညို။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အလွန်လှသည်။ ပါးပေါ်မှ စံပယ်တင်မဲ့နှင့် ညှို့အားတော့ ကောင်းသည်။ (…)ဈေးမှာ ငါးရောင်းသည်။ သူမရဲ့ ယောက်ျားကလည်း တံငါလှေသမား ‘ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ အမည်က ဖိုးဇံ။ ဖိုးဇံနှင့် ချစ်လွန်း သည် အရင်းနှီးဆုံး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် ဖြစ်သည်။ ဖိုးဇံကား ဖဲလည်း ရိုက်သည်။ အရက်လည်း သောက်သည်။
စောနန်းက ချစ်လွန်းဖမ်းဆီး၍ရသည့် ငါးမှန်သမျှကို ဒိုင်ခံ ဖောက်သည်ယူသည်တဲ့။ ဤကဲ့သို့သော ́ မမျှော်လင့်ဘဲ သဲလွန်စတစ်ခုရခဲ့ပြန်သည်။
ထို့အပြင် ချစ်လွန်းသည် မသေခင် သုံးရက်က ဘသိန်းအောင် ဆိုသူနှင့် အရက်ဆိုင်မှာ စကားများ ရန်ဖြစ်ခဲ့သည်ဟူ၍လည်း သတင်းရခဲ့သည်။
မြို့နယ်ဆေးရုံကြီးမှ မူခင်းဆရာဝန်၏ ဆေးစစ်ချက် အစီရင်ခံချက်အရ သေသူသည် လွန်ခဲ့သည့် (၄၈)နာရီခန့်က စူးရှချွန်ပြားသည့် လက်နက်နှင့် ဝဲဘက်ရင်ညွန့်သို့ တစ်ချက်၊ ဝမ်းဗိုက်သို့ နှစ်ချက်၊ထိုးသွင်းခံခဲ့ရပြီး ၎င်းဒဏ်ရာများနှင့် မိနစ်ပိုင်းအတွင်း ပွဲချင်းပြီး အဆုံးခဲ့သည်ဟု ဆိုသည်။
ဒဏ်ရာ၏လက္ခဏာမှာ ပက်လက် အနေအထားရှိနေစဉ် သေသူ၏ဝဲဘက်မှ အားစိုက်၍ ထိုးလိုက်သည့်ဒဏ်ရာ နှလုံးကို ထိသွားခဲ့သည့်ပြင် ဘက် (သို့) သန်ရာဘက်သို့ လက်နက် ဆွဲချလိုက်သဖြင့် ဝဲဘက်သို့ စုတ်ပြဲ စိုက်ခွဲသည့် ဒဏ်ရာလည်းရှိသည်။ စစ်ဆေးချက်မှတ်တမ်းအရ သိရသည်။ ထို့အပြင် မသေမီ လူးလွန့် သတ်ပုတ်သည့်လက္ခဏာများ တွေ့ရှိခဲ့ရပြီး သေသူ၏ ပါးစပ်အတွင်း အမွှေးပါသည့် အသားစတစ်ခုကို တွေ့ရှိခဲ့ရကြောင်း ဆေးစစ်ချက် ဖော်ပြထား၏။ ၎င်းအသားစနှင့် အမွှေးကား …
“မင်းနဲ့ သေသူချစ်လွန်းနဲ့ အင်္ဂလိပ် -၂၃ရက် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ညနေ (၄)နာရီက ဖိတောက်ဝါစားသောက်ဆိုင်မှာ စကားများ ရန် ကြတယ်လို့ ကြားသိရတယ် … အဲဒါ ဟုတ်သလား”
သည်အမေးစကားကြောင့် ဘသိန်းအောင် မျက်စေ့မျက်နှာများ ပျက်နေသည်။ ဘသိန်းအောင်သည်ကလည်း အရက်သမား ဖဲသမား လူရှုပ်၊ လူပုံက အသားဖြူဖြူ မှုန်တေတေ စကားပြောလျှင်ဘုကျကျ ဂျစ်ကန်ကန်၊ ခပ်ရိုင်းရိုင်း။
“ပြောလေကွာ…”
“ဟုတ် …ဟုတ်ကဲ့ … ဖြစ်ပါတယ်ဆရာ”
“ဘာကိစ္စနဲ့ ဖြစ်ကြတာလဲ”
“သူက .. ကျွန်တော့်ကို လူကြားသူကြားထဲမှာ ဘိန်းစား အချောင်လိုက်စားနေတဲ့ကောင်လို့ ပြောတယ်။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော် ကလည်း မင်းလို ဒု၊ သ၊ န၊ သော၊ ဟုတ်ဘူးလို့ ပြောရာက ယမ်းပုံမီးကျဖြစ်ပြီး စကားများရန်ဖြစ်ပြီး ထိုးကြိတ်ကြတာပါ ခင်ဗျာ”
“အဲဒီနေ့က မင်း ခံလိုက်ရတယ် … နဖူးပေါက်သွား တယ်၊ အဲဒီအတွက် မင်း ပြောလိုက်တဲ့စကား မင်းမှတ်မိရဲ့လား ဘသိန်းအောင်”
ဘသိန်းအောင်က ထိုအမေးကို လုံးဝပြန်မဖြေနိုင်ဘဲ ကြောင် ကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းများတုန်နေသည်။
“ပြောလေကွာ …မင်း မပြောရင် မျက်မြင်၊ ကြား၊ သိ သက်သေကို ငါတို့ ဆွဲထုတ်ပြလိုက်ရမလား”
“ပြောပါ့မယ် ဆရာ” “ပြော …”
““မင်း …ထမင်းဝအောင်စားထား ချစ်လွန်း … ဆိုတဲ့ စကားလား”
ဒုရဲအုပ်ကိုညိုက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်ရင်းချွေးများပြန်နေ သည့် ဘသိန်းအောင်မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ၎င်းနောက် အံဆွဲထဲမှ ပစ္စည်းတစ်ခုကိုထုတ်၍ သူ့ရှေ့မှာ ချပြလိုက်သည်။ ပစ္စည်းက လွန်ကော်ကြယ်သီး အပြာရောင်တစ်လုံး၊ ကြယ်သီးက သာမန်အင်္ကျီ ခြယ်သီးထက် ကြီးသည်။ လက်မ လက်သည်းခွံခန့်ရှိသည်။
“ဒီကြယ်သီးတပ်ပြီး ဝတ်ထားတဲ့လူကို မင်း မြင်ဖူးသလား ဘသိန်းအောင်”
ဘသိန်းအောင် ချက်ချင်းလိုလို ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ တစ်ခါ ကိုညိုက ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်သော အလယ်မှာ
မီးလောင် ပေါက်ပါသည့် မျက်နှာသုတ်ပဝါ အသေးလေးကို သူ့ရှေ့မှာချပြလိုက်သည်။
“ဒီပစ္စည်းရှင်ကော၊ မင်းတို့က ဖဲသမားဆိုတော့ မြင်ဖူးမိမှာပေါ့”
“ဟုတ်ကဲ့ …မကြာခဏ မြင်ဖူးပါတယ်”
“ပိုင်ရှင်က ဘယ်သူလဲကွ”
“……..”
“မင်းရဲ့ ပါတနာမဟုတ်လား”
“မဟုတ်ပါဘူး …ဆ .. .ဆရာရယ်၊ ဘုရားပေး ကျမ်းပေးပေးပါ ခင်ဗျာ”
“ဟား…ဟား…ဟား…ဘုရားပေးပေး ကျမ်းပေးပေး၊ တွေ့ကြသေးတာပေါ့ကွာ”
ကိုညိုကပြောရင်း ခွက်ထိုးခွက်လန် ရယ်လိုက်သည်။ ဘသိန်းအောင် ထပြေးရမလိုလို၊ ငိုရမလိုလို၊ ရောယောင်ရယ်ရမလိုနှင့် အကြပ်တွေ့နေခဲ့သည်။
သတင်းအရ (…) ဒီအိမ်တစ်အိမ်ကို ဒုရဲအုပ် ကို အဖွဲ့ဝင်များနှင့် ရပ်ကွက်ဥက္ကဋ္ဌ ဦးတင်မောင်ကြီးတို့အဖွဲ့ဝင်များ ပိုင်းလိုက်ကြသောအခါ ငါးယောက်ဖဲဝိုင်းအတွင်း ဖိုးဇံကိုပါ မိလိုက်သည်။ ၎င်းတို့ အားလုံးအား ရဲစခန်းသို့ ခေါ်လာခဲ့ပြီးနောက် ကျန်လေးယောက်နှင့် အိမ်ရှင်ကို လောင်းကစားမှုဖြင့် အရေးယူကာ ဖိုးဇံကို စစ်ဆေး မေးမြန်းရန် ထားလိုက်သည်။
“ဖိုးဇံ”
“ခင်ဗျာ”
“မင်း ချစ်လွန်းကို သတ်တဲ့ဓားရောကွ”
“ဗျာ…ဘာ…ဘာ …ကျုပ် ချစ်လွန်းကို မ မသတ် ဘာ …ဘာလို့ သတ်ရမှာလဲ .. မသတ်ဘူး”
“အမှန်ကို စောစောစီးစီးဝန်ခံရင် `မင်းအဖို့ ဥပဒေကပေးတဲ့ အခွင့်အရေးရှိတာပေါ့ ဖိုးဇံရာ” .
“ဟင့်အင်း …ကျုပ် မသတ်ဘူး ဒီကိစ္စသိလည်း မသိဘူး”
“အေး …ဒါဆို တို့ မင်းအိမ်မှာ သွားရှာကြတာပေါ့ကွာ လာလိုက်ခဲ့”
ဖိုးဇံကလည်း ခပ်ရဲရဲပင် ရှာကြပေါ့ဗျာဟု ဆိုသည်။ သို့နှင့် ဥက္ကဋ္ဌ နှင့် တာဝန်ရှိသူများကိုပါခေါ်၍ ရှာဖွေပုံစံနှင့် ဖိုးဇံအိမ်ကို ရှာဖွေခဲ့သည်။
အိမ်မှာ သူ့မိန်းမ မစောနန်းမရှိ၊ ဈေးသွားရောင်းနေသည်ဟု သည်။ ကိစ္စမရှိ၊ မစောနန်းနှင့်သူ တွေ့ခဲ့ပြီးပါပြီ။
အိမ်ထဲအနှံ့ လိုက်ရှာသည့်တိုင် ဘာသဲလွန်စမှ မတွေ့ရ၍ ကိုညိုပင် ချွေးစို့လာသည်။ ၎င်းနောက် နောက်ဖေးလှေရုံသို့ ဆင်းခဲ့ကြပြီး ပတ်၍ ရေနံချေးသုတ်ထားသည့် လှေအောက်သို့ပါ ပိုက်စိတ်တိုက်ရှာကြသည်။ သည်တွင် ရေနံချေးများနှင့် ပေကျံနေသည့် အင်္ကျီ ထစ်ထည်ကို မမျှော်လင့်ဘဲ သွားတွေ့လိုက်သည်။ ဖြန့်ကြည့် လိုက်သော အခါ ရေနံချေးများနှင့် ရောယှက်နေသည့် မာစေးစေး နီညိုရောင် အကွက်များ ရောပြွန်းနေသည်ကို မသင်္ကာဖွယ် တွေ့ရှိလိုက်သည်။
ဂရုတစိုက် ကြည့်လိုက်သောအခါ ၎င်း အင်္ကျီ၌ အပြာရောင် ကော် ကြယ်သီးများကို မမျှော်လင့်ဘဲ တွေ့လိုက်ရသည်။ ၎င်းကြယ်သီးငါးလုံး အနက် ဒုတိယမြောက် ကြယ်သီးနေရာသည် ကွက်လပ် ဖြစ်နေသည် ။ သို့ဖြစ်၍ အဆိုပါအင်္ကျီကို သက်သေများရှေ့တွင် ရှာဖွေပုံစံနှင့် သိမ်း ဆည်းလိုက်သည်။
ပြီးနောက် ဖိုးဇံကို စခန်းသို့ပြန်ခေါ်လာခဲ့ပြီးချော့၍မေးရသည်။
“ဖိုးဇံ …ငါတို့က မပိုင်ရင် မဖမ်းဘူး၊ ဖိုးဇံ မင်းသတ်တယ် ဆိုတာ ငါတို့ အခိုင်အလုံ သက်သေပြနိုင်တယ် မင်းကိုယ်တိုင် ဝန်ခံ တော့ ခံစားခွင့်ရှိမှာမို့ပါ ငါ့ညီရာ”
“ကျုပ်မှ မသတ်တာဗျာ၊ ဘသိန်းအောင်နဲ့ သူနဲ့ ရန်ဖြစ်ရင်း ကြိမ်းဝါးကြတာ ဖဲသမား၊ အရက်သမားတိုင်း အသိပဲဥစွာ သတ်ချင်း သတ်ရင် …”
““ဒီကြယ်သီးက ဘယ်သူ့ကြယ်သီးလည်း ဖိုးဇံ”
ဒုရဲအုပ်ကိုညိုက အပြာရောင်ကြယ်သီး တစ်လုံးကို သူ့ရှေ့တွင် ခင်းပြလိုက်သည်။ ဖိုးဇံ ကြယ်သီးကိုကြည့်၍ အံ့သြသွားသည်။ သည့် နောက် ကိုညိုက လှေအောက်မှ သိမ်းဆည်းလာသည့် ရေနံချေး သုတ်ထားသော အင်္ကျီအဟောင်းကို ဖြန့်ခင်းပြလိုက်ပြီး အပြာရောင် ကြယ် ငါးလုံးအနက်မှ ဒုတိယကွက်လပ်ဖြစ်နေသည့်နေရာသို့ လက်ရှိ ကြယ်သီးကို တင်ပြလိုက်ကာ ပြုံးပြလိုက်၏။
“ဘယ်နဲ့လဲ ဖိုးဇံ ကွက်တိပဲ မဟုတ်လား”
ဖိုးဇံ ခေါင်းမညိတ် ငိုင်ကြည့်နေသည်။
“ဒါမှ မခိုင်လုံသေးဘူးလို့ ထင်ရင် သေသူရဲ့ အလောင်း ဖော်ရင်း က ကျင်းထဲကရခဲ့တဲ့ ဟောဒီမျက်နှာသုတ်ပဝါလေး ကြည့်လိုက်ပါဦး ဖိုးဇံ အလယ်မှာ မီးလောင်ပေါက်ကြီးနဲ့ …ရော့”
သူက စက္ကူအိတ်ထဲမှာ သက်သေခံ သိမ်းဆည်းထားသည့် မျက်နှာသုတ်ပဝါကလေးကို သူ့ရှေ့သို့ ထပ်မံချပြလိုက်သောအခါ လက်တွေတုန်လာသည်၊
“ဒီမျက်နှာသုတ်ပဝါက မင်း ငါးရှာထွက်တိုင်း ဖဲဝိုင်း အရက်ဝိုင်းသွားလေရာ လည်ပင်းပေါ်မှာ ပါလေ့ရှိတဲ့ပစ္စည်းပဲ ဖိုင် အပေါက်က ဖဲဝိုင်းမှာ မီးပေါက်ကျပြီးပေါက်ခဲ့တာ၊ မင်းမိတ်ဆွေတွေ သက်သေခံလေရဲ့၊ ဒီအကြောင်း ဘသိန်းအောင်ရော လှေသမားတွေကလဲ ပြောကြတယ်။ ကုန်ကုန်ပြောရရင် မင်းမိန်းမ မစောနန်းကအစ မင်းပစ္စည်းပါလို့ ပြောခဲ့ တယ်”
“ဒါ…ဒါပျောက်သွားတာ ကြာပြီဗျ”
“ဟား…ဟား…ဟား ဖိုးဇံ …ဖိုးဇံ ဧရာမ လူသတ်မှုကြီးလည်း ကျူးလွန်သေးတယ်၊ ပိရိသေသပ်မှုလည်း မရှိပါလား ဖိုးစံရာ … ကောင်းပြီကွာ …ဒါကိုမှ မင်းက လက်မခံနိုင်သေးဘူး ဆိုရင် ဖိုးဇံ …မင်းမျက်နှာကို မော့လိုက်စမ်းပါကွာ …”
ကိုညိုရဲ့ မာထန်ထန် ပြောစကားကြောင့် ဖိုးဇံ နေရာမှ အလန့်တကြား မျက်နှာကိုမော့လိုက်သည်။
“မင်း ဘယ်ဘက်မျက်ခုံးတစ်ခု ဘယ်ရောက်သွားလဲ”
ထိုမေးခွန်းကြောင့် ဖိုးဇံမှာ အလန့်တကြားဖြစ်ရင်း သူ့မျက်ခုံးကို ဘယ်လက်နှင့် စမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဖိုးဇံရဲ့ လက်ဝဲဘက် မျက်ခုံး မှာ ဟန်းနီးပလာစတာတစ်ခု ကပ်ထားလျက်။
“အဲဒီမျက်ခုံးကိစ္စ မင်း မပြောနိုင်ဘူး မဟုတ်လား၊ အေး ဒီမယ် ဖိုးဇံ ၊ မင်း ချစ်လွန်းကို လွန်ခဲ့တဲ့ (၃)ရက် အင်္ဂါနေ့ညနေက ကျီးဝဲကျွန်းပေါ်မှာ ဓားနဲ့ထိုးသတ်ခဲ့တယ်၊ မင်းက ဘယ်သန်လေ၊ မင်းတို့ လုံးထွေး သတ်ပုတ်ရင်း မင်းရင်ဘက်က ကြယ်သီးတစ်လုံး ချစ်လွန်းရဲ့ လက်ထဲကို ပါသွားတယ်၊ ချစ်လွန်းက သေအံ့မှုးမှုးမှာ လုံးထွေးရင်း ရရာကို ကိုက်လိုက်တာ မင်းရဲ့ ဘယ်ဘက်မျက်ခုံးကို ကိုက်မိသွားခဲ့တယ်၊ အဲဒီမျက်ခုံးက သေသူချစ်လွန်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲပါသွားတယ်၊ မှုခင်းဆရာဝန်က ဒီပစ္စည်းကို မျက်ခုံးနဲ့မျက်ခုံးမွှေးပါလို့ အတိအကျ ရည်ညွှန်းသက်သေခံခဲ့တယ်၊ အဲဒီ တစ်ရူးနဲ့ မင်းရဲ့ ဒဏ်ရာက တစ်ရူးကို ဓာတုဗေဒဝန်ရုံးမှာ စမ်းသပ်တိုက်ဆိုင် လိုက်ရင် ..မင်း ကြိုးစင်ကို ရောက်သွားနိုင်တယ် ငါ့ညီ”
သူ့စကားဆုံးသောအခါ ဖိုးဇံ ဇက်ကျိုးကျသွားခဲ့သည်။ ဝမ်းနည်းစွာ တစ်ချက်ရှိုက်လိုက်တော့ မျက်ရည်ပေါက်အချို့က စားပွဲပေါ်သို့ ကျသွားခဲ့သည်။ ရုတ်ချည်းဆိုသလို အံကိုကြိတ်လိုက်ပြီး ရင်ကိုမတ်သည်။
“ကျွန် …ကျွန်တော် ဝန်ခံပါတော့မယ် ဆရာ၊ ချစ်လွန်းကို ကျွန်တော် သတ်မိပါတယ်”
“အေး …ဒီလိုဝန်ခံရဲမှာပေါ့ကွာ၊ ယောက်ျားပဲ လုပ်တုန်းက လုပ်ခဲ့ပြီးပြီ၊ အေး …ခံစရာရှိရင် ခံရဲရမှာပေါ့…ကဲ ပြောစမ်းပါ ဦး ၊ မင်း …ဘာကြောင့် လူတစ်ယောက်ကို သွေးအေးအေးနဲ့ ရက်ရက်စက်စက် သတ်ခဲ့တာလဲကွာ…ဟင်”
“ဒီလိုပါဆရာ၊ ချစ်လွန်းဟာ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ကနေ ဒီရောက်တော့ အခြေအနေမဲ့ပါ။ တံငါအကြောင်း နားလည်တယ်ဆိုလို့ အရက်ဝိုင်း တစ်ခုမှာ ရင်းနှီးရာကနေ အိမ်အလည်ပါတဲ့အထိ ရင်းနှီးခဲ့ကြပါတယ်၊ နောက်ပိုင်း ညီလို၊ အစ်ကိုလိုခင်ရာကနေ လှေတစ်စင်းနဲ့ ကွန်တခု ကျွန်တော် တောင်ပေးခဲ့သေးတယ်၊ ငါးရရင် ကျွန်တော့်မိန်းမ မစော ကို ပေါက်ဈေးနဲ့အပ်”
“အင်း … ဆက်ပြောပါဦးကွာ”
“ဒီနေရာမှာ အိမ်ကမိန်းမက အနေအထိုင် မတတ် လဲပါတာပေါ့ ဆရာရယ်၊ ဟိုကောင်က အပြောကောင်း ဆရာရဲ၊ မိန်းမများ မြှောက်ပင့် ပေါင်းလားပေါင်းရဲ့ ၊ ဒါကို အိမ်ကမိန်းမက ခံတွင်းတွေ့နေတယ်လေ၊ ဟိုကောင်ကလည်း ငွေများ လက်ထဲရွှင်နေ | ရန်ကုန်ကပြန်လာရင် အထည်ကလေး မိတ်ကပ်၊ နှုတ်ခမ်းနီလေးက ဝယ်ဝယ်လာပြီး အစ်မဖို့၊ အစ်မဖို့နဲ့ သည်းတော့တာပဲ၊ အိမ်ကမိန်း မ ဒီကိစ္စ သတိပေးပေမယ့် သင်းကလည်း တစ်မျိုးပဲ”
“အဲဒီကိစ္စအထိ ဖြစ်ခဲ့ကြသလား”
“ကျွန်တော်က ဖဲရိုက်တာ သိပ်ဝါသနာကြီးတယ်၊ သိတဲ့ တိုင်းပဲ တံငါအလုပ်က ငွေဖြစ်မြန်တယ်၊ ဖဲဝိုင်းကောင်းရင် ကျွန်တော် မိုးလင်းမှ ပြန်ချင်ပြန်လာတာရယ်၊ အဲဒီမှာ ဟိုကောင်နဲ့ အိမ်ကမိန်း
မ ဖောက်ပြန် ကြတယ်။ ဒါကို အိမ်နီးနားချင်းတွေက ကျုပ်ကို တိုး တိတ်တိတ် ပြောပြ ကြတယ်၊ ကျုပ်မိန်းမကို ကျုပ်ကယုံတော့ ဒီအတိုင်းနေကြတာပေါ့၊ တစ်ခါ တစ်လေ စောနန်းကို သတိပေးရင် သူက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဖေရော၊ မောင်ရော၊ ကုန်အောင်တုတ်ရောဗျ၊ ဟိုကောင်ကလည်း ဒီလိုသမုတ်ခံရလို့ ရှက်လှချည်ရဲ့လို့ ဆိုလေရဲ့ ခင်ဗျ။
တစ်ည ပေါ့ဗျာ၊ ထန်းပင်ချောင် အသုဘဖဲဝိုင်းမှာ ဖဲရှုံးလို့ အိမ်ပြန် အလာမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ကို အခန်းထဲမှာ အတူတကွ တွေ့လိုက် ရတယ်၊ ကျွန်တော့်ရင်မှာ ကျွဲဆယ်ကောင် ဝင်ခတ်သလိုပါပဲ ချက်ချင်းအ
ပြတ် ရှင်းလိုက်ရင် ကောင်းမလားလို့ စဉ်းစားခဲ့ပေမယ့် ကျုပ် ချစ်ရတဲ့မိန်းမ ရှိနေသေးတော့၊ ဒီကောင် ကို အေးအေးဆေးဆေး ရှင်းပစ်မယ်လို့ စိတ်ကို ဆုံးဖြတ်ပြီး ဝမ်းနည်းကြေကွဲ နာကျည်းစွာနဲ့ မသိချင် ယောင်ဆောင် လိုက် ရတယ်။
“အငြိုးအတေးထားခဲ့တယ်လို့ ပြောရမှာပေါ့နော်”
“ဟုတ်ပါတယ်၊ တစ်ညနေတော့ ကျီးဝဲကျွန်းမှာ ငါးမျှားသွားကြဖို့ ချစ်လွန်းကို မရမကခေါ်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကြိုးတန်းချပြီး ကျွန်းပေါ် တက်တယ်၊ ပါလာတဲ့အရက်တစ်လုံးကို နှစ်ယောက်သောက်ကြတယ်။ ကျွန်တော်က အကြံသမားဆိုတော့ လျော့သောက်လိုက်တယ်၊ ညနေစာ
ဖြစ်သလိုစားသောက်ပြီး မူးမူးနဲ့ အိပ်ပျော်ချိန်မှာ ကျွန်တော်က ဘယ်သန် ဆိုတော့ သူ့ဘယ်ဘက်ကဝင်ပြီး ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ဒီကောင့်ရင်ဝကို ရင်ဘတ်ကြားမှာ ဝှက်လာတဲ့ဓားမြှောင်နဲ့ ထိုးစိုက်လိုက်တယ်”
“အဲဒီနောက် ဘယ်လိုဆက်လုပ်သေးလဲ” .
“ချစ်လွန်း စူးစူးဝါးဝါး ထအော်ရင်း ကျွန်တော့်လက်ထဲက ဓားကို လုတယ်။ ရင်ဘတ်အင်္ကျီကိုဆွဲတယ်၊ အဲဒီမှာ လုံးကြထွေးကြဖြစ်ပြီး တိုက်မိ ကိုက်ရာကို ကိုက်လိုက်တာ ကျွန်တော့် ဘယ်ဘက်မျက်စေ့နဲ့ မျက်ခုံးကို ကိုက်မိပြီး မျက်ခုံးပြတ်ထွက်သွားတယ်၊ နောက်ဆုံး သူ့ဝမ်းဗိုက်ကို ဓားမြှောင်နဲ့ ထပ်ထိုးလိုက်တော့မှ သူများမယား ကြာခိုတဲ့အကောင် ငြိမ်ကျသွားတယ်၊ ချက်ချင်းပဲ မြှုပ်ရမယ့်နေရာ လိုက်ကြည့်လိုက်တော့
လမုနှစ်ပင်ကြားမှာ ကျင်းချိုင့်တစ်ခုတွေ့တာနဲ့ ဒရွတ်တိုက်ဆွဲပြီး ပစ်ချခဲ့တယ်။ နီးရာသဲမြေဆွေး သစ်ရွက်တွေနဲ့ အခြားလှေသမားတွေ
မလာခင် မမြင်ရအောင် မြှုပ်လိုက်တယ်၊ အင်း ကံဆိုးချင်တော့ ကျွန်တော်သွားလေရာပါတဲ့ လည်ပင်းပေါ်က မာဖလာလို ပဝါလေးလဲ
ကျင်းထဲကျကျန်ခဲ့တာ မသိလိုက်ဖူး၊ ဒင်းကိုမြုပ်လည်းပြီးရော ကြိုးတန်းတွေသိမ်း အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်၊ မိန်းမက ချစ်လွန်း ရောတဲ့၊
အစောင့်ထားခဲ့တယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်”
“သက်သေခံဓားမြှောင်ကို ဘယ်မှာ ဝှက်ထားသလဲ”
“ ဓားမြှောင်ကို လှေထားတဲ့နေရာမှာ ဝှက်ခဲ့ပါတယ်၊ သွေးပေနေတဲ့ အင်္ကျီကို ရေနံချေးနဲ့နှစ်ပြီး လှေနံရံသုတ်တဲ့အဝတ် လုပ် လိုက်တယ်၊ ပြောရရင် သစ္စာမရှိ၊ ကျေးဇူးမသိ၊ သရေပေါ်အိပ်
သရေနားစားပြီး ကျုပ်ချစ်တဲ့မယားကို ကြာခိုလို့ ဒင်းကို ကျွန်တော်ဂနာကြည်းစွာ သတ်မိလိုက်တာပါ ဆရာရယ်၊ အူနုကို ကျွဲခတ်လို့ သတ် တာပါ ဆရာ”
၎င်းနောက် တရားခံဖိုးဇံက ပြစ်မှုကျူးလွန်ရာမှ အသုံးပြုခဲ့သော သက်သေခံဓားမြှောင်ဝှက်သည့်နေရာသို့ ကိုယ်တိုင်လိုက်ပြပေးသည်။ စနစ်တကျသိမ်းဆည်းခဲ့သည်။ တရားခံက ဝန်ခံချက်ပေးချင်သည်ဆို မြို့နယ် တရားသူကြီးတစ်ဦးထံ ပို့ဆောင်ခဲ့ရာ တရားသူကြီးရှေ့မှောက်ထွက်ဆိုချက်ပေးခဲ့သည်။
&&&&&&&&&&&&&&
များမကြာမီ ရဲလုပ်ထုံးလုပ်နည်းနှင့် အညီ သက်သေခံ – ပစ္စည်းများ၊ သက်သေကိုယ်တိုင် ထွက်ဆိုချက်များ၊ မှုခင်းဆရာဝန်၏ – ဆေးစာအစီရင်ခံ ချက်များ၊ ဓာတုဗေဒဝန်ရုံးမှ စစ်ဆေး တွေ့ရှိချက်များဖြင့်
အမှုကို စနစ်တကျ တည်ဆောက်ကာ ရုံးတော်သို့ တရားစွဲ တင်ပို့ ခဲ့သည်။ ရုံးထုတ်သည့်နေ့က တရားခံဖိုးဇံကို အချစ်အတွက် ရက်စက်
သော အချစ်လူဆိုးအဖြစ် မြင်လိုက်ရသော်လည်း သူ့မိန်းမ စောနန်းမှာမူ မျက်နှာမှာ မိတ်ကပ်အဖွေးသား၊ နှုတ်ခမ်းမှာ နှုတ်ခမ်းနီ အပြာနု
ရောင် ခပ်ပါးပါးနှင့် ခပ်သွက်သွက် လမ်းလျှောက်နေပုံများမှာ ကြေကွဲမှုကင်းမဲ့သောမျက်နှာဟု မှတ်ယူလိုက်၏။
ဪ …အိမ်ထောင်ဖက်၏ ဆိုးမွေကြောင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူမှာ လူဆိုးဘဝသို့ ရုတ်တရက်ပြောင်းလဲသွားရသည်မှာ အိမ်ထောင်သည်တို့ အတွက် သင်ခန်းစာယူစရာ ဖြစ်ရပေတော့သည်။ ။
တကယ့်ဖြစ်ရပ်မှုခင်း ၂၀၀၂ခုနှစ်- သြဂုတ်လ