သော်သော်လွင်တို့ မောင်နှမတွေကို ရုန်းကန်ကျွေးမွေး ခဲ့ရတယ်
ဘယ်လောက် ရုန်းကန်ရ၊ ရုန်းကန်ရ၊ ဘယ်လောက်ပဲပင်ပန်း၊ ပင်ပန်း။
ဒေါ်ကြိုင်နှလုံးသားကို ဖိစီးနေတဲ့ အရာတစ်ခုကတော့ပျောက်ကွယ်မသွားခဲ့ဘူး။
အဲဒါကတော့ သော်သော်လွင်ဟာ သိုက်ကလာတာဆိုတဲ့အစွဲပဲ။
ဥစ္စာစောင့်ဆိုတာ လူ့ပြည်ကို ခဏတစ်ဖြုတ် အလည်လာရတာ။
သော်သော်လွင် လူ့ပြည်မှာ ဘယ်လောက်ပဲ ပျော်နေပျော်နေ အချိန်စေ့ရင် သိုက်ကို ပြန်သွားရမယ်။ သူ မပြန်ချင်လည်း သိုက်ကလာခေါ်မယ်ဆိုတာ ဒေါ်ကြိုင် စိတ်မှာ စွဲလန်းနေတယ်။
သော်သော်လွင် ကိုးနှစ်အရွယ်မှာ မရှိတဲ့ကြားက ကန်တော့ ပွဲပေးပြီး သိုက်ကြိုးဖြတ်ပေးခဲ့တယ်။နားလည် တတ်ကျွမ်းတဲ့ ပယောဂဆရာက သော်သော်လွင် လာခဲ့တဲ့သိုက်က သိုက်စောင့်အကြီးအကဲကိုခေါ်တယ်။
“သော်သော်လွင်ကို သိုက်နှင့်အဆက်အသွယ် ဖြတ် လိုက်ပြီ။
လူ့ပြည်မှာ အသက်တစ်ရာထိ နေခွင့်ပေးရမယ်”လို့ဆရာ့အာဏာနှင့် အမိန့်ပြန်တယ်။ သော်သော်လွင်ကို သိုက်ကြိုးဖြတ်ပေးပြီးမှ ဒေါ်ကြိုင်
စိတ်ချမ်းသာသွားတယ်။
သူ့သမီးအတွက် စိတ်အေးသွားတယ်။ ဒါပေမယ့်လတွေ နှစ်တွေ ကြာလာတော့ သော်သော်လွင် သိုက်က လာတယ်ဆိုတဲ့အစွဲ ဒေါ်ကြိုင်ရင်ထဲမှာ တဖန်ပြန်ပြီး ကိန်းအောင်း လာတယ်။
ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ … ဆံပင်ရှည်ကြီးနှင့် တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ အလှတွေ တိုး လာတဲ့ သော်သော်လွင်ဟာ
ပုတ္တမမှာနေတုန်းက ဒေါ်ကြိုင်နှင့်နေပါရစေလို့ အိပ်မက် လာပေးတဲ့ အလွန်တရာချောမောလှပတဲ့ ဥစ္စာစောင့်မလေးနဲ့ ပိုပြီး၊ ပိုပြီး တူလာနေလို့ပါပဲ။ဈေးကွက်စီးပွားရေးစနစ်သစ်ရဲ့ အသီးအပွင့်အဖြစ် ရန်ကုန်မှာ စက်ရုံတွေ အများကြီးပေါ်ထွက်လာတယ်။
ကညွတ်ကွင်းမြို့က မိန်းကလေးအများအပြား ရန်ကုန်ကိုသွားကြတယ်။
စက်ရုံ၊ အလုပ်ရုံတွေမှာ အလုပ်လုပ်ကြတယ်။ အဲဒီမိန်းကလေးတွေထဲမှာ သော်သော်လွင်လည်း ပါသွားတယ်။
သော်သော်လွင်က အထည်ချုပ်စက်ရုံတစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်ရတယ်။ တစ်ရပ်ကွက်ထဲက သူငယ်ချင်းဆယ်ယောက်လောက်လည်း အဲဒီစက်ရုံမှာ အလုပ်လုပ်ကြတယ်။
သော်သော်လွင် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စုပြီး လှိုင်သာယာ ရေအုပ်ကန်ရပ်ကွက်မှာ လုံးချင်းအိမ်တစ်လုံး ငှားနေကြတယ်။ ထမင်းစားတော့လည်း စုပြီး ချက်စားကြတယ်။ စက်ရုံအလုပ်ကပင်ပန်းပေမယ့် သော်သော်လွင် ပျော်တယ်။
အမေနဲ့ မောင်လေးတွေကို ပံ့ပိုးနိုင်တဲ့အပြင် သူလည်းလိုချင်တာလေးတွေ ဝယ်ရတယ်။ လှလှပပဝတ်ရစားရ နေထိုင်ရတယ်။ ကညွတ်ကွင်းလို နယ်မြို့လေးမှာနေတုန်းကတောင် သော်သော်လွင်လှတာကို လူတိုင်းသတိပြုမိကြတယ်။
ရန်ကုန်ရောက်လို့ ့ ပြင်တတ်၊ ဆင်တတ်လာတော့ သော်သော်လွင်အလှက ပိုပြီး ထူးခြားလှပပေါ်လွင်လာတယ်။ ရန်ကုန်ရောက်ပြီး သုံးလေးနှစ်ကြာတော့ သော်သော်လွင် ချစ်သူရတယ်။
သော်သော်လွင့်ကောင်လေးအမည်က ေမာင်ေမာင်တဲ့။ မောင်မောင်က လျှပ်စစ်ပစ္စည်းရောင်းဝယ်ပြုပြင်ရေးဆိုင် ဖွင့်ထား တယ်။တစ်နေ့မှာ သော်သော်လွင်ရဲ့ နှာတံဘေးမှာ ဖုသီးလေး တစ်လုံးပေါက်လာတယ်။ဖုသီးလေးက တဖြည်းဖြည်းကွမ်းသီးလုံးလောက်ထိ ကြီးလာတယ်။
ဖုသီးလုံးလေးက သော်သော်လွင်ရဲ့ မျက်နှာအလှအပကို ဖျက်ဆီးသလို ဖြစ်နေတယ်။
သော်သော်လွင် စက်ရုံအလုပ်မဆင်းရဲတော့ဘူး။ အိမ်ထဲက အိမ်ပြင်လည်း မထွက်တော့ဘူး။ အဲဒီအခြေအနေမှာ သော်သော်လွင်အပါးကို မောင်မောင် ရောက်လာတယ်။
နှာတံဘေးက ဖုသီးလေးကို ခွဲစိတ်ဖယ်ရှားဖို့ တိုင်ပင်တယ်
မခွဲစိတ်ခင် အမေဘွားတော်နှင့် ပြကြည့်ရင် ကောင်းမယ်။
ထုိမှ အကျိုးအကြောင်း၊ အဆိုးအကောင်းကို သိရမယ်”
မောင်မောင်အကြံပေးတဲ့အတိုင်း သော်သော်လွင်တို့ နှစ်ယောက် အမေဘွားတော်ဆီကို သွားကြတယ်။အမေဘွားတော်ဆိုတာက အကြားအမြင်ဆရာမကြီး၊ တာမွေဘက်မှာနေတာ။
မောင်မောင်တို့ တစ်ဆွေတစ်မျိုးလုံး အားကိုးအားထားနေတဲ့ ဘွားတော်၊ သော်သော်လွင်တို့ နှစ်ယောက် ဘွားတော်ရဲ့ ဓာတ်ခန်းထဲ လိုက်တာနဲ့ ။
“သိုက်ဆက်ရှိတဲ့ သမီးပဲ၊ လာကြ … လာကြ”
အမေဘွားတော်ရဲ့ စကားက သော်သော်လွင်ကို အံ့အား သင့်သွားစေတယ်။
သူငယ်ငယ်က ပယောဂဆရာရှေ့မှာ ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်ပြီး သိုက်ကြိုးဖြတ်ခဲ့ရတာကိုလည်း ပြေးမြင်မိတယ်။ မောင်မောင် အမေဘွားတော်ကို အကျိုးအကြောင်းပြတယ်။
သော်သော်လွင် နှာတံဘေးက ဖုလုံးလေးကို ခွဲစိတ် သင့်မသင့် မေးမြန်းတယ်။အမေဘွားတော်က ဆတ်ခန်းထဲမှာရှိတဲ့ ဘုရားဝင်း အချိန်အတန်ကြာ ဝတ်ပြုတယ်။
ပြီးတော့ စားပွဲခုံပုလေးထက်မှာ ဖြန့် ချထားတဲ့ သော်မေ လွင်ရဲ့ လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကို •–သူ့လက်ဖဝါးတွေနဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
ဓာတ်ခန်းတစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားတယ်။ ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ အမေဘွားတော်ရဲ့ နှုတ် စကားသံတွေ ထွက်လာတယ်။
“အမေ့ဆီကို ရောက်လာတာ သမီးအသက်ကို ကယ်လိုက်တာပဲ။
မျက်နှာပေါ်မှာ ပေါ်လာတဲ့ အဖုလုံးလေးဟာ ရိုးရိုးသားသား ပေါ်လာတာမဟုတ်ဘူး။သိုက်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ မောင်နှမတွေက ပြန်ခေါ်ချင်လို့ လုပ် လိုက်တဲ့အဖုလုံး။
ဒီဗုသီးလေးကို ခွဲစိတ်လိုက်လို့ သွေးစိပ်ရှင်ရှင်ထွက်တာနဲ့ သမီးအသက်သေမှာ ဧကန်ပဲ။သမီးရဲ့ဘဝတစ်သက်လုံး ဘယ်တော့မှ ခွဲစိတ်တာကို မခံရစေနဲ့။
ခွဲစိတ်ခံရတဲ့နေ့ဟာ သမီးကို သိုက်နန်းပြန်လာအောင် ကြိုးပမ်းနေသူတွေရဲ့ အကြံအစည် အောင်မြင်တဲ့နေ့ ပဲ”
အမေဘွားတော်ရဲ့ .. အကြားအမြင်. ဟောကိန်းတွေကကြောက်စရာကောင်းလွန်းတယ်။
“အမေကလွဲပြီး အားကိုးစရာမရှိပါဘူး၊သမီးရဲ့အသက်ကို အမေ့ဆီအပ်ပါတယ်၊
အမေကယ်တင်ပေးပါ”“သမီးရဲ့အသက်ကယ်ဖို့ အမေ့တာဝန်ထား၊ အမေ တာဝန်ယူတယ်၊ သားတို့သမီးတို့ စိတ်သောက မရောက်ကြနှင့်၊ သမီးရဲ့မျက်နှာပေါ်က ပယောဂအဖုလုံးကို အမေဖယ်ရှားပေးမယ်။ – လုံးဝ မခွဲမစိတ်ရဘူး၊ လုံးဝသွေးမထွက်ရဘူး”
အမေဘွားတော်က သော်သော်လွင့်ကို ပန်းသီးသုံးလုံး ပေးတယ်။
“ဒီပန်းသီးတွေကို အိမ်က ဘုရားစင်မှာ ကပ်လှူလိုက်၊ အထက်ပုဂ္ဂိုလ်၊ ဆေးဝိဇ္ဇာဘိုးတော်လာပြီး သမီးရဲ့ နှာတံဘေးက အဖုလုံးကို သုံးရက်အတွင်း ကုသပေးလိမ့်မယ်”
သော်သော်လွင်နှင့် မောင်မောင်တို့ နှစ်ယောက် အမေ ဘွားတော်ကို ကန်တော့ပြီး ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။သော်သော်လွင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဘုရားစင်မှာ ပန်းသီး သုံးလုံးကို ကပ်လှူလိုက်တယ်။
နောက်နေ့ မနက်လင်းလို့ အိပ်ရာကနိုးတော့ သော်သော်လွင် နှာတံဘေးက အဖုလုံးကြီး မရှိတော့ဘူး။အဖုလုံးနေရာမှာ အရည်ကြည် နည်းနည်းစိုနေတာပဲ ရှိတယ်။
အမေဘွားတော်ပြောသလို ဆေးဝိဇ္ဇာလာပြီး ကုတာလား။ အကြောင်းတစ်စုံတစ်ရာကြောင့် တိုက်ဆိုင်သွားတာလား ဆိုတာတော့ သော်သော်လွင် မဝေခွဲတတ်ဘူး။ ထူးထူးခြားခြား အဖြစ်အပျက်လို့ … စိတ်ထဲမှာ စွဲမှတ်မိတာတော့ အမှန်ပဲ။
သော်သော်လွင်နဲ့ မောင်မောင်တို့ အမေဘွားတော်ဆီကို ဒုတိယအကြိမ် ရောက်လာကြပြန်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ သော်သော်လွင်တို့ နှစ်ယောက်က လက်ထပ်ပြီးနေပြီ။
သော်သော်လွင် သားဦးကိုယ်ဝန်လွယ်ထားရတဲ့အချိန်။
“ခွဲစိတ်ခံရလို့ သွေးစိမ်းရှင်ရှင်ထွက်ရင် အသက်သေမယ်” ဆိုတဲ့ ပထမအခေါက်တုန်းက ပြောလိုက်တဲ့ အမေဘွားတော်ရဲ့ ဟောကိန်းကြောင့် ပြန်လာကြတာ။
“သားဦးကိုယ်ဝန်ပို့ ခွဲမွေးချင် မွေးရနိုင်တယ်၊ သမီးအပေါ် မကျရောက်အောင် အမေကူညီပေးပါ အုံး”
မောင်မောင့်စကားအဆုံးမှာ အမေဘွားတော်က ဘုရား ဝတ်ပြု၊ အထက်ပုဂ္ဂိုလ်တွေတိုင်တည်ပြီး အာရုံယူလိုက်တယ်။ အချိန်အနည်းငယ်ကြာမှ …
“အသက် အန္တရာယ်ကတော့ ရှိနေတုန်းပဲ သမီးရေ၊ သိုက်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ ဆွေမျိုးသားချင်းတွေက သမီးကို မုန်းလို့ သေစေချင်လို့ မဟုတ်ဘူး။
သမီးကို လွမ်းနေကြတာ၊ မျှော်နေကြတာ၊ သမီးက လူ့ပြည်၊ လူ့ဘဝမှာ ပျော်ပြီး ပြန်မလာတော့ သမီးကို ရတဲ့နည်းနဲ့ ပြန်ခေါ်ဖို့ ကြိုးစားနေကြတယ်။
အထက်ပုဂ္ဂိုလ်တွေ ပြောတဲ့အတိုင်းဆိုရင် သမီးလူ့ပြည်မှာနေဖို့ ခွင့်တောင်းခဲ့တဲ့ သက်တမ်းက ကျော်လွန်နေပြီ။ ဒါကြောင့် သူတို့က သမီးကိုခေါ်ဖို့ နေ့စဉ်နဲ့အမျှ ကြိုးစား နေကြတယ်။
ဒါပေမယ့် သမီး စိတ်မပူနဲ့၊ သမီးခွဲစိတ်မခံရသမျှ၊ သွေးစိမ်းရှင်ရှင် မထွက်သမျှ၊ သမီးကို သူတို့ ပြန်မခေါ်နိုင်ဘူး။
သမီးမွေးတဲ့ဖွားတဲ့အခါမှာလည်း ဘယ်လောက်အခက်အခဲမခွဲမစိတ်ရအောင် အမေကူညီမယ်။
သမီး ဟောဒီ ပုတီးလေးကို ယူသွား၊
ဘုရားဂုဏ်တော်ကိုးပါးကို မွေးဖွားပြီးတဲ့အချိန်ထိ အနည်းတစ်နေ့ ကိုးခေါက်ပွားများရမယ်။နေ့စဉ်မပျက်မတွက်၊ မကျိုးမပေါက် ပွားများရမယ်။ ပျက်ကွက်ရင် သမီးရဲ့ အစောင့်အရှောက်တွေ သမီးအပါး နေ ထွက်သွားကြလိမ့်မယ်။
အစောင့်အရှောက်တွေမရှိရင်သိုက်နန်းက ပုဂ္ဂိုလ်တွေက သမီးကို အလွယ်တကူ ခေါ်သွားကြလိမ့်မယ်”
အမေဘွားတော်က သော်သော်လွင်ကို အနက်ရောင် လုံးပုတီးလေးတစ်ကုံးနှင့် လက်ဖွဲ့ လေးတစ်ခုပေးတယ်။ နေ့စဉ်မပျက်မကွက် စိပ်ဖို့လည်း မှာလိုက်တယ်။ သော်သော်လွင် အမေဘွားတော် မှာတဲ့အတိုင်း မပျက်မကွက် တယ်။ လက်ဖွဲ့ ကိုလည်း ညာလက်မှာ အမြဲဝတ်တားတယ်။ မွေးဖွားဖို့ရက် နီးကပ်လာတော့ ကညွတ်ကွင်းကို ပြ တယ်။
ရန်ကုန်က ဆရာဝန်တွေက ဆေးသမားတွေ။ ထစ်ခနဲရှိ ခွဲလိုက်တာပဲ။
ခွဲမွေးတဲ့အလုပ်ကို ထမင်းစားရေသောက်လုပ်နေတဲ့အတွက်ရော။
မွေးဖွားခါနီးလေ အမေ့ကိုသတိရ တမ်းတလေဖြစ်နေတာ ရောကြောင့်ပါ။ဒီလိုနဲ့ မွေးမဲ့ရက်ကို ရောက်လာတယ်။ သားဦးကိုယ်ဝန်ဖြစ်တာကြောင့် ခက်ခက်ခဲခဲ မွေးခဲ့ရတယ်။
ပထမ . အရပ်လက်သယ် .. အမေမွှေးနဲ့ မွေးတယ်။ မွေးပရ၊ ဖွားပရ အမေမွှေးပနိုင်မှ ဝမ်းဆွဲဆရာမခေါ်တာ။ ဝမ်းဆွဲဆရာမလက်လျှော့တဲ့အဆုံးမှ ပြင်ပဆေးခန်းက ဆရာဝန်ဆီ ပို့ရတယ်။ဆရာဝန်ကမှ သားဦးယောက်ျားလေးကို ခက်ခက်ခဲခဲ မွေးဖွားပေးခဲ့တယ်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အမေဘွားတော် ပြောလိုက်သလိုပဲ ဘယ်လောက် အခက်အခဲရှိရှိ မခွဲမစိတ်ရဘူးဆိုတဲ့ ဟောဟိန်းက မှန်နေခဲ့ပြန်တယ်။
“သမီးက လူ့ပြည်၊ လူ့ဘဝမှာပျော်ပြီး ပြန်မလာတော့ သမီးကို ရတဲ့နည်းနဲ့ ပြန်ခေါ်ဖို့ ကြိုးစားနေကြတယ်။ အထက်ပုဂ္ဂိုလ်တွေ ပြောတဲ့အတိုင်းဆိုရင် သမီးလူ့ပြည်မှာ နေဖို့ ခွင့်တောင်းခဲ့တဲ့ သက်တမ်းက ကျော်လွန်သွားပြီတဲ့။ ဒါကြောင့် သူတို့က သမီးကိုခေါ်ဖို့ နေ့စဉ်နဲ့အမျှ ကြိုးစား နေကြတယ်”
အမေဘွားတော်ရဲ့ ဟောကိန်းက သော်သော်လွင်နှင့် မောင်မောင်တို့ ကို ဖိစီးနေတယ်။
သတိရတဲ့အခါတိုင်း . သောကရောက်ကြရတယ်။ စိတ်ဖိစီးဒဏ် မခံစားနိုင်တဲ့နေ့ တစ်နေ့မှာ သော်သော်လွင် တို့ ဇနီမောင်နှံ သားလေးကို ရင်မှာပိုက်လို့ အမေဘွားတော်ဆီ သွားကြတယ် …
“သမီးကို ခွဲစိတ်ခံရမှု တစ်ခုခုနှင့် ပတ်သက်ပြီး အသက် ဆုံးရှုံးရမယ်ဆိုတာ ဟိုတုန်းကတည်းက အမေမြင်ခဲ့တယ်။
သမီးက သိုက်ဆက်ရှိသူဖြစ်လို့ သိုက်က ပြန်ခေါ်လိမ့်မယ် လို့လည်းအမေဟောခဲ့တယ်။
ဒီအကြောင်းအချက်နှစ်ချက်ကို တွဲစပ်လိုက်တော့ အကြောင်း ဘစ်စုံတစ်ရာပေါ်ပေါက်ပြီး သမီးခွဲစိတ်မှုခံယူရမယ်။အဲဒီအချိန်မှာ သိုက်ကိုပြန်ရမယ်လို့ အဖြေထွက်တယ်။ ဒါကြောင့် သမီးခွဲစိတ်မခံရအောင် အမေကူညီပေးခဲ့တယ်။ အထက်ပုဂ္ဂိုလ်တွေ ညွှန်ကြားတဲ့အတိုင်း ယတြာအစီအရင် ပေးခဲ့တယ်။
ဒါကြောင့်လည်း သမီးသိုက်ကို မပြန်ရဘဲ လူ့ပြည်မှာ အသက်ရှည်ရှည် နေခွင့်ရခဲ့တာ ဖြစ်တယ် …။
ဒါပေမယ့် သမီးရေ …၊
သူတို့ဘက်ကတော့ လုံးဝလက်မလျှော့တတ်ဘူးနော် …။ သိုက်မှာကျန်ခဲ့တဲ့သမီးရဲ့ မောင်နှမတွေက ခေါ်လို့မရရင်၊ သိုက်စောင့်အကြီးအကဲကိုယ်တိုင် သမီးကိုခေါ်လိမ့်မယ် …။
တမေတို့အထက်ပုဂ္ဂိုလ်တွေ အကာအကွယ်ပေးထားလို့ သမီးကိုခေါ်လို့ မရရင်တော့ …။
ဘုမ္မစိုးနတ်ဘီလူးတွေကိုယ်တိုင် ဝင်ပါကြလိမ့်မယ်။ နတ်ဘီလူးတွေက တန်ခိုးကြီးကြတယ်ကွယ်။ ဘုရားသိုက်တွေ၊ ဥစ္စာစောင့်တွေကို အုပ်ချုပ်တာ သူတို့
ဘုမ္မစိုး နတ်ဘီလူးတွေကိုယ်တိုင်ပါလာပြီဆိုရင် လူ့ အစွမ်းအစ၊ ပညာလောက်နှင့် မနိုင်တော့ဘူး။
ဒါပေမယ့် သမီးတို့ လုံးဝစိတ်မပူကြနှင့် …။ အမေ့အာရုံမှာ. ပေါ်ပေါက်လာတဲ့အတိုင်းဆိုရင် သမီးမှာ အတိတ်ဘဝကုသိုလ်ကံအကျိုးဆက်တွေ ပါလာတယ်။
အဲဒီအကျိုးဆက်တွေကြောင့် လူ့ပြည်မှာ နောက်ထပ် ခြောက်နှစ်လောက် သမီးနေခွင့်ရဦးမယ်။
ဒီကြားထဲမှာ ပစ္စုပ္ပန်ကုသိုလ်ကံတွေကို ဖိဖိစီးစီး လုပ်ပါ။ အားကြိုးမာန်တက်လုပ်ပါ။
အတိတ်ကုသိုလ်ကံကို ပစ္စုပ္ပန်ကုသိုလ်ကံကဆက်ပြီး အားပေးကူညီထောက်ပံ့လို့ ့ သက်တမ်းစေ့ နေသွားရတဲ့လူတွေ ရှိတယ်”
သော်သော်လွင် သူ့ယောက်ျားရင်ခွင်ထဲက သားလေးကို ကြည့်လိုက်တယ်။“နောက်ခြောက်နှစ်လောက်ဆိုတော့ သားလေ ၆ နှစ်ပြ ည့်တဲ့အချိန်ပေါ့”လို့ တွေးရင်း သက်ပြင်းတစ်ချက် ရှိုက်လိုက်တယ်။
ကြာသပတေးနေ့၊ နံနက်ခင်း။
“အန်တီရေ၊ သမီးညက အိပ်မက်မက်တယ်။ အိပ်မက်ထဲမှာ ရှေးဟောင်းဘုရားကြီးတစ်ဆူကို သမီး ဖူးမြင်ရတယ် ….။
ဘုရားကြီးရဲ့ ထီးတော်တစ်ဝိုက်မှာ ရောင်ခြည်တော်တွေ လည်း ကွန့်မြူးနေတယ် အန်တီ …”
သော်သော်လွင်ရဲ့ ဒုတိယမြောက်ကိုယ်ဝန်က နေ့စေ့ လစေ့ဖြစ်နေတယ်။
မွေးဖွားဖို့ရက်ကလည်း အလွန်နီးကပ်နေပြီ။
ဒေါ်ကြိုင်က သားအကြီးကောင် . .အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ထားဝယ်ကို သွားလည်နေတယ်။
သော်သော်လွင် မွေးဖွားကာနီး အားကိုးအားထားဖြင့် အန်တီလှကို ခေါ်ထားတယ်။
အန်တီလှဆိုတာက ဒေါ်ကြိုင်ရဲ့ ညီမအရင်း၊ အန်တီတွေထဲမှာ သော်သော်လွင်က အန်တီလှကိုအချစ်ဆုံး။
ပြီးတော့ အန်တီလှက ရွှေပြည်သာမှာ နေတဲ့အတွက် သော်သော်လွင်နေတဲ့ လှိုင်သာယာနှင့် သွားရေးလာရေး အဆင် ပြေတယ်။
အန်တီလှကလည်း သော်သော်လွင်ကိုချစ်တော့ နှစ်ပတ်လောက်အလိုကတည်းက သွားနေတယ်။ သော်သော်လွင်ကိုစောင့်ရှောက်နေခဲ့တယ်။ သော်သော်လွင် အိပ်မက်အကြောင်းပြောတော့ … “ဒါ …… ကောင်းတဲ့အိပ်မက်ပဲ၊ သော်သော့်ဗိုက်ထဲက သားလေးဟာ မြင့်မြတ်တဲ့ သူတော်ကောင်းလေး ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ နိမိတ်ပဲ”လို့ အန်တီလှပြောတယ်။ “သော်သော်၊ အမေဘွားတော်ဆီသွားလား …” သော်သော်လွင်လည်ပင်းမှာ လက်ဖွဲ့ကြိုးလေးတစ်ခုတွေ့ လို့ အန်တီလှ ပေးလိုက်တယ်။
“ယောက်ျားကတော့ အမေဘွားတော်ဆီသွားဖို့ အတင်းပြော တာပဲ။
ဒါပေမယ့် သမီးစိတ်တွေလေးနေတယ်။ အမေဘွားတော်ဆီကို လုံးဝမှ မသွားချင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။
သားကြီးငယ်ငယ် အမေဘွားတော်ဆီသွားတုန်းက ခြောက် နှစ်လောက်ပဲ နေရတော့မယ်လို့ ဟောခဲ့တယ်။
သားကြီးကလည်း ခြောက်နှစ်ပြည့်ဖို့ ရက်ပိုင်းလောက်ပဲ လိုတော့တယ်လေ။
သမီး၊ အမေဘွားတော်ဆီ ပြန်သွားရမှာ ကြောက်နေတယ် …”
“ဒါဆို၊ လည်ပင်းကလက်ဖွဲ့ကြိုးက ဘယ်သူလုပ်ပေး တာလည်း …”
“အပိုင်းထဲက ဆရာတစ်ယောက်ပဲ အန်တီ၊ သူလည်း ရပ်ကွက်ထဲမှာ တော်တော်နာမည်ကြီးပါတယ်
ထိုနေ့က သော်သော်လွင် အမေဒေါ်ကြိုင်တစ်ယောက် ထားဝယ်ကနေ ရန်ကုန်ကို ပြန်လာပါတယ်။
ဒေါ်ကြိုင်ထားဝယ်က သားဆီမှာ စိတ်အေးလက်အေး ချမ်းသာစွာ နေရပေမယ့် ဘယ်လိုမှ နေမရ။ စိတ်တွေက ‘ရန်ကုန်ကိုပဲ သွားချင်နေတယ်။ အာရုံထဲမှာဘယ်လိုမှ နေမရတဲ့အဆုံးမှာ ထားဝယ်ကနေ ကားစီးပြီး ရန်ကုန်ထွက်လာခဲ့တယ်။
ရွှေပြည်သာက ညီမအိမ်ရောက်တော့ ညီမဖြစ်သူကမရှိ။ သော်သော်လွင့်ကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ဖို့ သွားနေတယ်တဲ့။ ခရီးပန်းတာကြောင့် ညီမအိမ်မှာ တစ်ရက်နှစ်ရက် နားဦး မယ်။
နားပြီးမှပဲ သမီးကြီးဆီ သွားမယ်လို့ ဒေါ်ကြိုင်စဉ်းစား လိုက်တယ် …။
တကယ်တော့ အဲဒီလို စဉ်းစားလိုက်မိတဲ့အတွက် ဒေါ်ကြိုင် ပိုပြီး ယူကြုံးမရ ခံစားခဲ့ရပါတယ်။ ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့ ..… နောက်တစ်နေ့ဖြစ်တဲ့ (၁၉-၁၀-၂၀၁၂) သောကြာနေ့ ည (၁ဝ)နာရီအချိန် အင်းစိန်ဆေးရုံကြီးမှာဒုတိယမြောက်သားလေးကို ခွဲစိတ်မွေးဖွားပြီး မိနစ်ပိုင်း အကြာမှာပဲ …
သမီးကြီးသော်သော်လွင် သေဆုံးသွားခဲ့ရတဲ့အတွက် ကြောင့်ပါ …။
စာရေးသူတာ ကညွတ်ကွင်းမြို့မှာ ဝန်ထမ်းဘဝနှင့် ဆယ်နှစ်လောက်နေခဲ့ဖူးပါတယ်။
သော်သော်လွင်ရဲ့ မိသားစုဝင်အားလုံးလိုလိုနှင့် ဆွေမျိုး အရင်းအခြာလို ရင်းနှီးခင်မင်သူဖြစ်ပါတယ်။
သော်သော်လွင်ကွယ်လွန်တဲ့သတင်းကြားတော့ စိတ်မကောင်း ခြင်းတွေနှင့်အတူ တော်တော်လည်း အံ့ဩမိပါတယ် …။
ခွဲစိတ်မွေးဖွားမှုကို ထမင်းစားရေသောက်သလို သဘောထားလုပ်နေတဲ့ ဆေးသိပ္ပံခေတ်ကြီးမှာ အင်းစိန်လို ဆေးရုံကြီးမှာ ရခဲလှတဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့အသက် မဆုံးရှုံးသင့်ဘဲ ဘာကြောင့် ဆုံးရှုံးခဲ့ရတာလည်း … စာရေးသူ သော်သော်လွင်ရဲ့ မိသားစုဝင်တွေကို မေးခွန်း အချို့ မေးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။
သူတို့ပြောတဲ့စကားတွေထဲမှာ ထူးထူးခြားခြား ပါဝင် လာတဲ့အကြောင်းအရာကတော့ “သိုက်ဆက်”ဆိုတဲ့ အကြောင်း အရာပါ။
စာရေးသူကိုယ်တိုင် တွေ့ဆုံပေးပြန်းထားတဲ့အထဲက အဖြေ ချို့ကို တင်ပြလိုက်ပါတယ်။
တင်မောင်(သော်သော်လွင်၏ခင်ပွန်း)လှိုင်သာယာ လွန်ခဲ့တဲ့ ခုနစ်နှစ်ကျော်၊ ရှစ်နှစ်လောက် သော်သော်လွင်နှင့် ချစ်သူဘဝ၊ သူ့နှာတံဘေးမှာ အဖုလုံးလေးပေါက်ကတည်းက အမေ သားတော်ဟောခဲ့တာ။ ခွဲစိတ်ခံရပြီး သွေးစိမ်းရှင်ရှင် ထွက်တဲ့နေ့ဟာ သော်သော် ဝင် သေမယ့်နေ့ ၊ သိုက်ကို ပြန်ရမယ့်နေ့တဲ့။ အဲဒီ ဟောကိန်းအတိုင်းပဲ ဖြစ်လာခဲ့တယ်။
နောက်ပြီးတော့သားအကြီး ငယ်ငယ်တုန်းက သွားတော့လည်း အမေ
ဘွားတော်က သော်သော်လွင့်ကို နောက်(၆)နှစ်လောက်ပဲ နေရ တော့မယ်လို့ ဟောခဲ့တယ်။
သော်သော်လွင့်ကို သင်္ဂြိုတ်တဲ့နေ့ က သားအကြီးကောင်ရဲ့ခြောက်နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ပါ။
အခု မီးဖွားကာနီးတော့လည်း အမေ ဘွားတော်ဆီကို သွားကြဖို့ ကျွန်တော် ခဏခဏခေါ်တယ်။ တိုက်တွန်းတယ်။
ဘယ်လိုမှ ပြောလို့မရဘူး။ သူမလိုက်လို့ အမေဘွားတော်ဆီ မသွားခဲ့ရဘူး။ အကြောင့်လည်း ဒီလိုအဖြစ်ဆိုးမျိုးကြုံရတာ။
သူနှင့်ကျွန်တော် သေကွဲ ကွဲခဲ့ရတာပါ။
ဒေါ်ကြိုင်(သော်သော်လွင်၏မိခင်) ရွှေပြည်သာ….
သော်သော်လွင်က မုတ္တမမြို့က ရှေးဟောင်းဘုရားကြီးတစ်ဆူမှာရှိတဲ့ သိုက်နန်းကလာတာပါ။ ကျွန်မကို အိပ်မက်ပေးခဲ့တယ်။ သူငယ်ငယ်ကတည်းက ကညွတ်ကွင်းမြို့မှာ သိုက်ကြိုး ဖြတ်ပေးခဲ့သေးတယ်။
အခုတော့ ဘယ်လိုတားတား မရတော့ဘူး။ သူ့နေရာဟောင်းကို သူပြန်သွားရပြီ …။
ဒေါ်လှလှ(သော်သော်လွင်၏အန်တီ)ရွှေပြည်သာ သော်သော်လွင်က သိုက်ကလာတာလို့ သူ့အမေက ပြောဖူးတယ်။ သော်သော်လွင်ငယ်ငယ် သိုက်ကြိုးဖြတ်တော့လည်း
ကျွန်မတို့ ရှေ့မှာပဲ။အမေဘွားတော်နှင့်ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းတွေကို သော်သော်လွင် ပြောပြဖူးလို့ သိပါတယ်။ခွဲစိတ်ခံရတဲ့အကြောင်း တစ်ခုခုနှင့်အသက်သေမယ်လို့ ဆိုတုန်းကတည်းက သိထားတယ်။အခု၊ တကယ်ပဲ လက်တွေ့ဖြစ်သွားတော့ အံ့ဩရတယ်။
ပြီးတော့ သားအကြီးလေး ခြောက်နှစ်ပြည့်ရင် သော်သော်လွင် သေမယ်လို့ ဟောထားတယ်ဆိုတာလည်း သူကြာဖူးတယ်။ သော်သော်လွင်ကို ထိန်ပင်သုဿန်မှာ မီးသင်္ဂြိုဟ်တဲ့နေ့ သားအကြီးကောင် ခြောက်နှစ်ပြည့်တဲ့နေ့ ။
နောင် နှစ်တွေကြာမှ ဖြစ်လာမယ့်ကိစ္စတစ်ခုကို ကြိုတင်သိမြင်နေကြတာလား။ တိုက်ဆိုင်မှုလားဆိုတာတော့” ကျတော့်ဉာဏ်လေးနဲ့ မဝေခွဲနိုင်ပါဘူး …။
ထူးခြားတာက သော်သော်လွင်ဆုံးမယ့်နေ့မှာ တွေ့ကြုံ ရတဲ့ တန်းစီနေတဲ့ အခက်အခဲတွေပဲ။
ဆုံးမယ့်နေ့ မနက်စောစောမှာ သော်သော်လွင် ဗိုက်စ နာတယ်။
ပြင်ပဆေးခန်းက ဆရာဝန်ကို ခေါ်ပြတယ်။ အဲဒီဆရာဝန်က အိမ်မှာလိုက်ပြီး၊ မီးဖွားပေးနေတဲ့ ဆရာဝန်။ တော်တယ်၊ အပြောချိုတယ်၊ စိတ်ကောင်းစေတနာ ကောင်းလည်းရှိတယ်လို့ နာမည်ထွက်တယ်။
ဆရာဝန်က သော်သော်လွင်ကို စမ်းသပ်ကြည့်တယ်။ … တင်ပါးဆုံ ရိုးကွင်းကျဉ်းတယ်၊ အားလည်းနည်းနေတယ်။ ကလေးကလည်း . ထွားတယ်။
ပထမကလေးကို ညှပ်ဆွဲမွေးထားရတယ်ဆိုတာသိတော့ အခက်အခဲရှိရင် အဆင်ပြေအောင် လှိုင်သာယာဆေးရုံကြီးကို သွာရ ညွှန်ကြားတယ်။ပုလင်းတစ်လုံးချိတ်ပေးပြီး လွှဲစာလည်း ရေးပေးလိုက်
တယ်။
တက်စိငှားပြီး လှိုင်သာယာဆေးရုံကြီးကို သွားကြတယ်။ ဆေးရုံရောက်တော့ လူနာကိုတောင် ပစစ်ဆေးဘူး။ “ဒီပုလင်း ဘယ်သူချိတ်ပေးတာလည်း၊ သူများမနိုင်မှ ဆေးရုံကိုလာတယ်”ဆိုတဲ့စကားပြောပြီး အပြစ်တင်တယ်။ ရန်လုပ် နေတယ်။
ရန်လုပ်ပြီးမှ အင်းစိန်ဆေးရုံကိုပဲသွားဆိုပြီး ပြောတယ်။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ၊ အင်းစိန်ဆေးရုံကိုပဲ ဆက်သွားရတာပေါ့။
အမှန်တကယ်ဆိုရင် လှိုင်သာယာဆေးရုံကြီးဆိုတာက မွေးဖွားမယ့်လူနာတစ်ယောက်အတွက် လူအင်အား ပစ္စည်းအင်အား ပြည့်စုံပြီးသားပါ။
ဘယ်လိုနည်းနှင့်မဆို သူတို့လုပ်ပေးနိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဆေးရုံကို တန်းမလာဘူးဆိုတဲ့ စွပ်စွဲချက် တစ်ခုထဲနှင့် မျက်နှာလွှဲခဲပစ် လုပ်လိုက်ကြတယ်။ အင်းစိန်ဆေးရုံကို မနက်(၁၀)နာရီကျော်လောက်မှာရောက် တယ်။
သော်သော်လွင်ကိုခွဲတော့ ည(၇)နာရီကျော်မှ … ဒီကြားထဲမှာ သော်သော်လွင် အလူးအလဲ ခံစားနေရတယ်။ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကျအောင် အော်တစ် ညည်းညု နေတဲ့ လူနာအနီးမှာ အားပေးရမယ့်မိသားစုဝင် တစ်ယောက် မနေရဘူး။
စောင့်ရှောက်ရမယ့်သူတို့ ကျတော့လည်း တစ်ယောက် မလာကြဘူး။
ဒီကြားထဲ မီးက ပျက်သွားသေးတယ်။
ည(၉)နာရီကျော်မှ ခွဲခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ မွေးကင်းစကလေးကို အပေါ်ထပ်က အထူးကြပ်ဝေ ကုသဆောင်မှာ ပို့လိုက်လို့ ကျွန်မလိုက်သွားတယ်။ အပေါ်ထပ်ရောက်ရုံပဲရှိသေးတယ်။အောက်ကတစ်ယောက်လိုက်လာပြီးပြောတယ်။ သော်သော်လွင်ဆုံးပြီတဲ့ …။ ခွဲခန်းထဲကအထွက်မှာ ကျွန်မနှင့်စကားတစ်ခွန်း နစ်ခွန်း ပြောခဲ့ရသေးတယ်။
ချက်ချင်းကြီး၊ မယုံနိုင်လောက်အောင်- ”
နောက်ပိုင်း ဒီအဖြစ်အပျက်တွေကို တစ်ခုစီပြန်ပြီး စဉ်းစား တော့ ကျွန်မ အရမ်းအံ့ဩမိတယ်။
သော်သော်လွင်သေဆုံးရတာ တစ်ခုပြီးတစ်ခု တန်းစီပြီး ကြုံတွေ့ရတဲ့ ခက်ခဲမှုတွေကြောင့်၊ဒီအခက်အခဲတွေကလည်း စနစ်တကျကို တန်းစီစောင့် နေကြတယ်။
မကောင်းဆိုးဝါး မိစ္ဆာကောင်တွေ ကြိုတင်စီစဉ်ထားသလိုမျိုး …၊
မကြိုင်ကတော့ သော်သော်လွင့်ကို သိုက်က ပြန်ခေါ်လို့ ရအောင် အခက်အခဲတွေကို ဖန်တီးခဲ့တာတဲ့။
ဪ … ပြောရအုံးမယ်။
သော်သော်လွင်လည်ပင်းမှာ ဆွဲထားတဲ့ လက်ဖွဲ့ကြိုးလေး၊ ခွဲခန်းကထွက်လာတော့ အဲဒိ လက်ဖွဲ့ကြိုးလေး သော်သော်လွင် လည်ပင်းမှာ ပါမလာတော့ဘူး …။
ဆရာဖြူစင်(အမည်လွဲ)၊ ပယောဂဆရာကြီး၊ လှိုင်သာယာ သော်သော်လွင် သိုက်ဆက်ရှိတယ်ဆိုတာ ပညာနှင့်စစ်ကြည့်တော့ ပေါ်လာတယ်။သော်သော်လွင်ကို သိုက်က ပြန်မခေါ်နိုင်အောင်၊ သိုက်ကပုဂ္ဂိုလ်တွေ သော်သော်လွင်အနားကို ပကပ်နိုင်အောင် လက်ဖွဲ့ကြီး စီစဉ်ပေးထားတယ်။
လက်ဖွဲ့ကြိုးကို ဆွဲထားသမျှ သူ့အနီးကို ဘယ်လ
အနှောက်အယှက် ပယောဂမှ မကပ်နိုင်ဘူး။
ခွဲစိတ်ခန်းကထွက်လာတော့ လက်ဖွဲ့ကြိုး ပြန်ပါမလာတေ ဘူးလို့ သိရတယ်။
ခွဲခန်းထဲက တာဝန်ကျဆရာ၊ ဆရာပတစ်ယောက်ယောက်က မသိလို့ ဖြတ်တောက်ဖယ်ရှားလိုက်တဲ့ပုံပဲ။ လက်ဖွဲ့ကြိုးကိုဖြတ်အောင် တစ်စုံတစ်ယောက်က ဖြားယောင်း လိုက်တယ်လို့ ထင်တယ်။
လက်ဖွဲ့ကြိုး ဖြတ်လိုက်တော့ သော်သော်လွင်ကို သိုက်၊ ပြန်ခေါ်ဖို့ သူတို့ အခွင့်အရေး ရသွားကြတယ်။ ကျုပ်၊ အာမခံပြောရဲတယ်။ လက်ဖွဲ့ကြိုးသာ မပြတ်ခဲ့ရင် သော်သော်လွင် မသေနိုင်ဘူး။
သိုက်ဆက်သော်သော်လွင်နှင့်ပတ်သက်တဲ့ စာရေးသူရဲ့ တင်ပြမှုကို ဒီနေရာမှာပဲ နိဂုံးချုပ်ပါရစေ။ သိုက်ဆက် တကယ်ရှိသလား …၊ ဥစ္စာစောင့်တွေ လူ့ပြည်ကို အလည်လာလို့ရသလား။ သိုက်ကပြန်ခေါ်တယ်ဆိုတာ အမှန်တကယ် ဖြစ်ရပ်လား ဆိုတာကိုတော့ …
စာဖတ်သူကိုယ်တိုင် ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာကြည့်စေချင်ပါတယ်
ေမာင်မှိုင်းညို့(ချောင်းဦး)