ကွယ်လွန်သူနေထိုင်ရာ

စကားပြောနေတုန်း တစ်ခုံကျော်က

သူငယ်ချင်းကောင်မလေးတစ်ယောက်က ကြားသွားပြီး

ဝင်ပြောလိုက်သေးတယ်

“ ဆရာမ ခင်မာကြည်တစ်ယောက် သနားပါတယ်နော်

သူ့ခမျာ… မိသားစုကလည်း ပြည့်စုံ… ၊အရာရာအဆင်ပြေနေတုန်း ၊

အသက်ကလည်းအရွယ်တင်နုပျိုနေတဲ့အချိန်အခုလို မမျှော်လင့်တဲ့

အဖြစ်ဆိုးကြီး ကြုံလိုက်ရမယ်လို့ ထင်ထားမှာတောင်မဟုတ်ဘူး ၊

ဆိုးလိုက်တဲ့ ကားသမားတွေ ၊အတင်းလုမောင်းနေကျ

အခုတော့ လူပါသေရပြီ ”

“ ကားသမားတွေ ကြမ်းတာလည်းကြမ်းတာပေါ့

ဆရာမလည်း ဆိုင်ကယ်ဖြည်းဖြည်းမှ မစီးတာ…

ပြီးတော့ ဦးထုပ်မပါ ဘာမပါဆိုတော့အကာအကွယ်မဲ့ပြီး

ကားအောက်ထဲချိတ်ပါသွားရှာတာ…. ”

“ မင်းတို့တော့မသိဘူး

အဲ့နေ့က ဆရာမ သေတဲ့နေရာမှာ ငါရှိနေတယ် ၊

ငါ့မျက်စိရှေ့တင်ပဲ ပွဲချင်းပြီးသွားတာကိုမှ

ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ပဲ…. ဆရာမကအစိမ်းသေဆိုတော့

သူ သေလို့သေမှန်းရော သိပါ့မလား ၊ မကျွတ်ဘဲနဲ့

ငါတို့ ကျောင်းမှာ လာခြောက်ရင် ပြသနာပဲ…. ”

ထိုလူငယ်လေးစကားအဆုံး လူငယ်လေးကို

ကျန် သူငယ်ချင်းတွေက ထုရိုက်ကြရင်း

“ သြော်…ဒီကောင်ကလည်း

အရေးထဲ တစ်မောက်…မင်းပဲ

ကြီးလာရင် သရဲဝတ္တုရေး စာရေးဆရာလုပ်မယ်လေးဘာလေးနဲ့ ” လို့

ဝိုင်းပြောလိုက်တဲ့အခါ လူငယ်လေးက ပြန်ဖြေတယ်

“အေးလေ…မင်းတို့သေချာမသိသေးပါဘူး

သရဲစာရေးဆရာဆိုတာ သရဲကြောက်တတ်တဲ့သူတွေအများစုမှ ဖြစ်ကြတာ ၊

ဟုတ်တယ်လေ ကြောက်စိတ်ရဲ့အရသာ ခံစားချက်တွေကို

သူတို့ ကောင်းကောင်းနားလည်နေလို့ ဒီလိုခံစားပြီး

အနုပညာကို ပုံဖော်နေကြတာမဟုတ်လား… ၊ မင်းတို့နားလည်အောင်ပြောရရင်

လူတစ်ယောက်က သံပုရာသီးတစ်လုံးကို ကိုယ်အရင် စားကြည့်ပြီးမှ

အဲ့ဒီ သံပုရာသီးရဲ့အရသာက ချိုသလား ချဉ်သလားဆိုတာ သူများကို

သေချာရှင်းပြနိုင်မှာလေ…ချဉ်တယ်ဆိုရင်လည်း

ဘယ်လိုချဉ်တာလဲဆိုတာကအစပေါ့….. ”

“အေးပါ သကောင့်သား စာရေးဆရာရူးရေ

မင်းပြောတာလည်းထားပါလေ… ၊ ငါလည်း မင်းပြောမှ

စိုးရိမ်မိတာ တစ်ခုရှိတယ် တို့ကျောင်းက ဆရာမ ခင်မာကြည်

မကျွတ်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…. ”

“ စိတ်မပူပါနဲ့ကွာ ၊ သူက စိတ်ကောင်းရှိတဲ့သူပဲ

ကောင်းရာမွန်ရာ ရောက်မှာပါ ”

အဲ့ဒီစကားကို မကျေနပ်သေးတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က

ဝင်ထောက်တယ်…

“အစိမ်းသေတွေက တော်ရုံနဲ့ မကျွတ်ဘူးလို့

ကြားဖူးတယ် ၊ သူတို့သေလို့သေမှန်းမသိတာရယ် ၊

သေခါနီးအစွဲကြောင့်ရယ် ကျွတ်မယ်လို့မထင်ဘူးနော် ”

အတန်းထဲကအတန်းဖော် ၆ယောက်လောက်

စကားဝိုင်းပြောနေတာကိုအစအဆုံးဝင်မပြောဘဲ နားထောင်နေတဲ့

မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကအဆုံးကျမှ ဝင်ပြောလိုက်တာ

စကားတစ်ခွန်းတည်း…ဒါပေမယ့်အဲ့စကားတစ်ခွန်းရဲ့

နောက်ကွယ်မှာအကြောက်တရားက ကပ်ပါလာခဲ့ပြီလေ

သူပြောလိုက်တာက ရိုးရှင်းအေးစက်လွန်းပါတယ် ။

“ ဟင် ဒါဆို …ဆရာမ ခင်မာကြည်က

အစိမ်းသရဲ တကယ် ဖြစ်သွားပြီလား………. ”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

မြို့အထင်ကရ စေတီတော် တစ်ဆူနဲ့

ကပ်လျက်မှာရှိတဲ့ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝန်းကြီးထဲက

အဆောင်သစ်တစ်ခုကို ဆေးသုတ်နေကြတဲ့

အလုပ်သမားနှစ်ယောက်အလုပ်လုပ်ရင်း

အပြန်အလှန် စကားပြောလို့………

“ ဒီအဆောက်အဦးက ဘာအတွက်လဲ ”

“ မသိပါဘူး ဘုန်းကြီးတွေကတော့

ညအိပ်ညနေ ဧည့်သည်တွေအတွက် တည်းနိုင်ဖို့

ဇရပ် ၊ ဓမ္မာရုံအဖြစ် ထားမယ်လို့ ပြောကြတာပဲ ”

“ ကျောင်းဝင်းကြီးက ကျယ်တော့

ဒီ နှစ်ထပ် ဆောင်အသစ်လေးနဲ့အတော်ဟန်ကျမှာပဲကွာ ”

“အဆောင်နာမည်ကိုလည်း ဖတ်လိုက်ဦး

ဘာတဲ့……. ခင်မာကြည်အဆောင် ဆိုပါလား…… ”

“အေးလေ …ခင်မာကြည်ကို မင်းမသိတာလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့ ”

“ တကယ် မသိတာပါကွာ လုပ်စမ်းပါဦး ”

“ တလောက ကားနဲ့ဆိုင်ကယ် ချိတ်ပါသွားပြီး ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်

သေသွားတဲ့ ဆရာမ ဒေါ်ခင်မာကြည်အတွက် ရထားတဲ့

နစ်နာကြေး လျော်ကြေးငွေကို မိသားစုက

တစ်ပြားမှ မယူဘဲနဲ့ ဆရာမ ခင်မာကြည် ကုသိုလ်ရအောင်

ဒီအဆောင်အဦးလေး လုပ်ပေးထားတာလို့ သိရတယ်ကွ ”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ခင်မာကြည်အဆောင်

“ ဘုန်းဘုန်းဘုရား တပည့်တော် ညက

ခင်မာကြည်အဆောင်အပေါ်ဘက်ဘုရားခန်းထပ်နားမှာ

လူရိပ်တွေ့လို့သွားစစ်တာ ဘာမျှမတွေ့ဘူးဘုရား ၊

တစ်ခါတစ်လေလည်း မီးတွေက မှိတ်လိုက်လင်းလိုက် နဲ့

တစ်ခါတစ်လေ နှစ်ထပ်ဆောင်ဆိုတော့ လှေကားက

လူတစ်ယောက်ဆင်းလာတဲ့ ခြေသံတွေကြားနေရတယ် ၊

တစ်ခါတစ်ခါ ငိုသံလိုလိုညည်းသံလိုလိုလည်းကြားရတယ်

ဘုရား… ၊ ထူးဆန်းတာက ဒီအဆောင်ကြီးဆောက်ပြီးမှ

ဖြစ်တာဘုရား ၊အရှင်ဘုရားတို့ရော ဘာမျှ ထူးထူးဆန်းဆန်း

မကြုံရသေးဘူးလား ”

ညစောင့် ကပ္ပိယလာလျှောက်တဲ့စကားကို ကျောင်းနေ သံဃာတစ်ပါးက

“အိမ်း…ဦးဇင်းတို့တော့ နေနေတာ

အခုထိ ဘာမျှထူးခြားတာ မတွေ့သေးဘူး

တစ်ခါတစ်လေတော့ ခင်မာကြည်အဆောင်ဘက်က

ဆိုးဆိုးရွားရွား ကြွက်သေကောင်ပုတ်နဲ့လိုလိုတော့

ရဖူးတယ်…. ”

“အရှင်ဘုရား ဆရာမ ခင်မာကြည်များ မကျွတ်ဘူးလားမသိဘူး…

အမျှအတန်းလည်း မရဘူးထင်တယ် ”

“အေးကွယ်..တစ်ချို့က

အမျှအတန်းမရကြတာ ၊ တစ်ချို့ကတော့ မယူကြတာကွဲ့

ခင်မာကြည်တစ်ယောက် ကောင်းရာမွန်ရာဘုံဘဝရောက်ပါစေလေ…. ”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဘုရားဖူးအလည်အပတ် ဧည့်သည်တွေ များလွန်းတော့

ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်လည်း လူအပြည့် ၊ မကြာသေးခင်ကဆောက်ထားတဲ့

ခင်မာကြည်အဆောင်လည်း လူအပြည့် ကိုယ်စီကိုယ်စီ

ကျောတစ်ခင်းစာလေးတွေ နေရာယူထားကြတယ် ၊

နေရာကအဆောင်အပေါ်ထပ်နဲ့အောက်ထပ်

အောက်မှာ လူ ဆယ်ယောက်ကျော်လောက်

ကောင်းကောင်းနေလို့ရပြီးတော့အပေါ်မှာလည်း

ဆယ်ယောက်ကျော်လောက်နေလို့ရတယ် ဆိုပေမယ့်လည်း

ခရီးသွားသူတွေထဲက သုံး…လေးယောက်လောက်ကပဲ

အပေါ်ဘက်မှာ တက်ပြီး တည်းကြတယ် ၊ ခင်မာကြည်အဆောင်ရဲ့

အပေါ်ဘက်ဟောခန်းကြီးမှာ ဘုရားခန်းကျယ်တစ်ခုရှိတယ်

ဘုရားခန်းရဲ့ရှေ့ထောင့်ဘက်ခြမ်းမှာ

ကုတင်အသေးစားလေးတစ်ခုလည်း

ထားပေးထားတယ် …

အပေါ်ထပ်က လူသုံးယောက်ထဲကနေ တစ်ယောက်က

အဲ့ ခုတင်ကြီးပေါ်မှာအိပ်ပြီးအနားယူလိုက်တယ် ၊

အဲ့ဒီ့လူအနားယူအိပ်စက်နေရင်းက ညသန်းခေါင်

ခွေးတွေကလည်း သံပြိုင်အူ…. ၊ လအလင်းရောင်မှိန်မှန်လေးအောက်မှာ

လျှက်စစ်မီးတွေအကုန် ခဏပျက်သွားပြီး ကုတင်လေးပေါ်တက်အိပ်နေတဲ့

လူရဲ့ ခြေထောက်ကိုအေးစက်စက်မဲမဲအရာတစ်ခုက ဆက်ခနဲ့

ဆောင့်ဆွဲချတာကို ခံလိုက်ရတယ် ၊ ခံလိုက်ရတဲ့သူလည်း

တစ်ချက်အံသြသွားပေမယ့်အိပ်မက်ယောင်တာပါလေဆိုတဲ့စိတ်နဲ့

ပြန်ပြီးကြိုးစားအိပ်လိုက်ပြန်တယ် … ၊အိပ်နေတုန်း မျက်နာပေါ်

အေးစက်စက် ညှီနံ့ရတဲ့အရည်လေးတွေ တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက်

စီးကျလာသလို ခံစားလိုက်ရပြန်တော့ ကာယကံရှင်လည်း

မနေသာပဲ မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့

သူမျက်နာတည့်တည့်မှာ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဦးနှောက်တစ်ချက်မပါပဲ

မျက်နာတစ်ခြမ်း စုတ်ပြတ်နေတဲ့ ဆံပင်အရှည်နဲ့အမျိုးသမီး

တစ်ယောက်အသက်မပါနဲ့မျက်လုံးဖြူဖြူကြီးအကြည့်နဲ့

ဟပြဲနေတဲ့ ပါးစပ်……မျက်နာတစ်ခုလုံးသေချာ

မြင်လိုက်ရတော့အိပ်မက်မဟုတ်မှန်းလည်းသိ….

လန့်လည်း လန့်သွားပြီး ငယ်သံပါအောင် ကုန်းအော်လိုက်မယ်တယ်

“အား ………….!!!!!!!!!!!!!!!! ”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“ ခင်မာကြည်အဆောင်က သရဲခြောက်တယ်တဲ့

ဒီမှာ တလောက တည်းသွားတဲ့သူတွေ ကြုံလိုက်ရတယ်ပြောတယ် ၊

တစ်ခြားတည်းသွားတဲ့သူတွေ ၊ ညအိပ်ညနေ နေသွားတဲ့သူတွေလည်း

ကြုံလိုက်တယ်ပြောတယ် ”

ခရီရောက်မစိုက်ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားကြောင့်

ဦးချစ်ပို တစ်ယောက် မျက်လုံးပြူးအံ့သြမိပေမယ့်

ဒီထက် ကြမ်းပါတယ်လို့နာမည်ကြီးနေတဲ့ သုသာန်တွေအထိ

တရားကျင့်နေတတ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မို့အများကြီး မတုန်လှုပ်ခဲ့ …. ၊

ဦးချစ်ပိုဆိုတာ သာသနာရေးဝန်ကြီးဌာနက

ဝန်ထမ်းအရာရှိတစ်ယောက်ပဲ… ၊ တာဝန်တစ်ခုနဲ့ဒီမြို့လေးကိုရောက်နေတုန်း

သူစိတ်ဝင်စားတဲ့ ပရလောကအကြောင်းလေးတွေ

ဟိုမေးဒီမေးနဲ့…အခု သူတစ်ညတည်းရမယ့်နေရာမှာ

သရဲခြောက်တယ်ဆိုတာကိုသိရလို့ စိတ်အားတတ်နေတဲ့

လူထူးဆန်းကြီးပေါ့…. ၊

လူထူးဆန်းကြီးနဲ့ ခင်မာကြည်အဆောင်နဲ့တော့

တွေ့ကြပြီ ။

ညလေးတစ်ညကအိပ်ဖို့ဟန်ပြင်နေတုန်း

ဦးချစ်ပိုရဲ့ လှူပ်ရှားမှုတွေကြောင့်အိပ်ဖြစ်မယ့်ဟန်မရှိ ၊

ခင်မာကြည်အဆောင်ထဲကို တံခါးလေးအသာတွန်းဖွင့်

ဝင်လိုက်ရင်း ပါးစပ်ကလည်း

“ မူရင်း ဒီအဆောင်ကြီးပိုင်ရှင် သက်ဆိုင်ရာ ပိုင်ရှင်တွေ

အသီးသီးကို ကျွန်တော် မေတ္တာပို့သပါတယ် … ကျန်းမာ၊ချမ်းသာကြပါစေ

ကျွန်တော့်ကို ဒီနေရာလေးမှာ တစ်ညတာလောက်လေး

အနားယူ တည်းခိုခွင့်ပြုဖို့လည်း တောင်းဆိုပါရစေ….. ၊

ကျွန်တော် ပြုခဲ့သမျှကုသိုလ်တွေကိုလည်းအမျှအတန်းပေးဝေမှာ

ဖြစ်တဲ့အတွက်အားလုံးမရမရှိအကုန်ရကြပါစေသား ၊

အားလုံးကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ……….. ”

မေတ္တာလေးတွေပို့ရင်း စိတ်ထဲက

မေတ္တာသုတ်တော်ကို ဆက်တိုက်ရွတ်ဆိုဖြစ်ပြီး

အဆောင်ကြီးရဲ့အပေါ်ထပ်ကို တက်လာခဲ့လိုက်တယ် ၊

အပေါ်ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်းအိပ်ရမယ့်နေရာလေး ရှာဖွေရင်း

ဘုရားခန်းနားက ခုတင်သေးလေးကိုသွားမြင်ပြီး

အဲ့ဒီ့ခုတင်မှာ တစ်ညအိပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တယ်

ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့အတူ ခုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ရင်း

ခုတင်ပိုင်ရှင်တွေကိုလည်း မေတ္တာပို့ပါလေရော….

အဲ့လို မေတ္တာပို့နေတုန်းမှာပဲ လူမရှိတဲ့

ဟောခန်းကြီးထဲက ခြေသံတွေကိုကြားလိုက်ရပြီး

မကျေနပ်သလိုလို ညည်းညူသံကြီးတစ်ချက်ကိုလည်း

ကြားလိုက်ရပြန်တယ် ၊အခြေအနေကို သိလိုက်တဲ့

ဦးချစ်ပိုကလည်း ပိုင်ရှင်မကြိုက်မှန်းသိလို့

ခုတင်ပေါ်ကနေ ဆင်း…. ၊ ခုတင်ခြေရင်း ကြမ်းခင်းလေးမှာ

ခင်းကျင်းပြီး ဘုရားဝတ်ပြု ၊ တရားမှတ် တရားထိုင်ဖြစ်ခဲ့တယ် ၊

တရားထိုင်နေတုန်းမှာလည်း ဦးချစ်ပို မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်ပေမယ့်အာ့ရုံထဲမှာ

အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို သေချာမြင်နေရတယ်….

အမျိုးသမီးပုံစံက တစ်ခုခုဆိုးဆိုးရွားရွားဖြစ်ထားလို့

ရုပ်ဆင်းပျက်ထားတဲ့ ပုံနဲ့ တရားထိုင်နေတဲ့

ဦးချစ်ပိုကို ပတ်ပတ်လည်က လိုက်ကြည့်နေတယ်ဆိုတာကို

မသိစိတ်က မြင်နေရတယ်…. ၊ လွင့်သွားသမျှ ရှေ့စိတ်ကို

နောက်စိတ်လေးနဲ့အမြန်လိုက်ထိန်းရင် စိတ်ငြိမ်ငြိမ်လေးနဲ့

တရားဆက်ထိုင်လိုက်ပြီးမှ ခြင်ထောင်လေးထောင် ၊အမျှအတန်းပေးဝေပြီး

အိပ်ဖို့ကြမ်းခင်းမှာလှဲလိုက်မိတယ် ၊ လှဲလိုက်ပြီဆိုတာနဲ့

အေးစက်နေတဲ့အငွေ့အသက်တစ်ချို့စရလာတော့တယ် ၊

ဘေးနားက ခုတင်ကို တစ်ယောက်ယောက်က လက်သည်းတွေနဲ့

အားရပါးရ ကုတ်ခြစ်တဲ့အသံတွေလည်း ကြားနေရတယ် ၊

အဲ့လို ကြားနေရင်းကနေ မကြာဘူး ဦးချစ်ပို သူ့ဘေးနားက

ခုတင်ကိုအိပ်နေရင်းကနေ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့

ခုတင်ပေါ်မှာအမျိုးသမီးတစ်ယောက် လှဲနေတာကို သွားတွေ့လိုက်တယ် ၊

စိတ်ထဲမှာ ကြောက်စိတ်တစ်ချက်ဖြစ်လာခဲ့ပြီး

စဉ်းစားမိလိုက်တယ်

“ တစ်ဆောင်လုံးမှာ ငါတစ်ယောက်တည်းရှိနေတာပါ ၊

ဘယ်က မိန်းကလေးတစ်ယောက် ပေါ်လာရတာလဲ…

သူက လူမှဟုတ်ရဲ့လား…… ”

ကြောက်စိတ်နောက်က ကြက်သီးထလာရင်း

ကိုယ့်စိတ်ကိုကိုယ်အားပြန်တင်းလိုက်တယ် ….

“ ငါ သုသာန်တွေမှာတောင် တရားထိုင်ပြီး

ဒီထက်ဆိုးတာကြုံဖူးထားတာပဲ

သူလည်းသူ့ဘာသာသူနေတာ ၊ ငါလည်းငါ့ဘာသာ

နေတာ ဘယ်သူမှ မထိခိုက်ရင် ပြီးတာပါပဲလေ ” ဆိုပြီး

သရဲမနဲ့ ဘေးချင်ကပ် ခုတင်ပေါ် ခုတင်အောက် တစ်ညလုံး

ကြိုးစားအိပ်ဖြစ်ခဲ့တယ် ၊အိပ်တယ်သာပြောတယ်

စိတ်ထဲမှာတော့ ဘုရားဂုဏ်တော် ၉ပါးကို

ဆက်တိုက် ထပ်ခါထပ်ခါ ရွတ်လိုက် ၊ သရဏဂုံရွတ်ဆိုလိုက်နဲ့

အိပ်ပျော်မှန်းမသိအိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်….. ။

လင်းကြက်တွန်လို့ နေထွက်တဲ့အချိန်….

ဦးချစ်ပိုတစ်ယောက် မျက်လုံးနှစ်လုံးပွင့်လာပြီး

ညကအဖြစ်ကို တစ်ချက်တွေးလိုက်မိပြီး ဘေးနားက ခုတင်ကိုလှမ်း

ကြည့်လိုက်မိတယ် ခုတင်ပေါ်မှာ ဘယ်သူမျှမရှိတော့ဘူး…

မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်ကပေးတဲ့ ခွန်အားသစ်တွေနဲ့အတူ

ဦးချစ်ပို နိုးထလာပြီးတော့ ကိုယ်လက်သန့်စင်… ၊

ပြီးတော့အဝတ်အစားထုတ်လေးကိုဆွဲပြီး

ခရီးဆက်ဖို့ ပြင်လိုက်တော့တယ် ၊ ဆရာတော်ကို

ရှင့်ခိုးပြီး မပြန်ခင်လေးမှာ …..

သူညက တည်းခဲ့တဲ့အဆောင်လေးကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်

အဆောင်ကြီးရဲ့အပေါ်ထပ် ပြတင်းပေါက်မှာ

မိန်းမတစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်နေသလိုအရိပ်ပုံလေးကိုတော့

မသဲမကွဲ မြင်လိုက်ရတယ် ..သူအလွတ်မှတ်မိနေတဲ့

အဆောင် နာမည်လေးကိုလည်း တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်မိတော့တယ် ။

“ ခင်မာကြည်အဆောင် …….တဲ့ ”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အမှန်စင်စစ် ခင်မာကြည်အဆောင်ကြီးတကယ်ရှိနေဆဲပါ

နာမည်လွဲရေးထားလို့အပြင်မှာတော့ ခင်မာကြည် မဟုတ်ပါ

အခြားနာမည်တစ်ခုခုပေါ့ ၊ ဒီဇာတ်လမ်းလေးထဲမှာ

ခင်မာကြည် မိသားစုဝင်တွေက ခင်မာကြည် ကောင်းမှုဆိုတဲ့

စာလေးတစ်ကြောင်းတောင် မထည့်ပဲ ခင်မာကြည်အဆောင်ဆိုပြီး

ထူးထူးဆန်းဆန်းလှူသွားတာက သိလို့လား မသိလို့လား…

ကွယ်လွန်သူ ခင်မာကြည် ကိုယ်တိုင်ကလည်း သူ့အဆောင်ဆိုတော့

သူပိုင်တဲ့နေရာဆိုတဲ့သဘော သက်ရောက်တဲ့အတွက်

သူနေထိုင်နေတယ် ၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းကိုလှူထားတဲ့ သူ့ခုတင်ကိုလည်း

စွဲလမ်းစိတ်နဲ့ ဘယ်သူမှ တက်အိပ်မရအောင် ခြောက်လန့်တာတွေ

ပြုလုပ်တယ် ၊ ဒါကိုကြည့်ပြီး သေခါနီးစိတ်က

ဘယ်လောက်အရေးကြီးတယ်ဆိုတာရယ်

အစွဲတွေကို တတ်နိုင်သမျှ ကြိုးစား ဖြတ်ရမယ်ဆိုတာရယ်

သိနိုင်ပါတယ် …. ၊အပြင်မှာအဲ့ဒီမြို့ ၊အဲ့ဒီ ဘုန်းကြီးကျောင်းက

အဲ့ဒီအဆောင်လေးမှာ မဖြစ်မနေ တည်းဖြစ်ခဲ့ရင်လည်း

ဦး ချစ်ပိုလိုမျိုး မရှိတော့တဲ့ မမြင်အပ်မြင်အပ် မူရင်းပိုင်ရှင်တွေဆီ

ခွင့်တောင်းပြီး မေတ္တာလေးနဲ့ ရင်းနှိးမှုကို

ဖော်ဆောင်ရင်း ဘုရားတရားမမေ့ဖို့ တိုက်တွန်းပါရစေ… ၊

မဟုတ်ရင်တော့…… ။

ကြိုးစားပါဦးမည် …

~ မိုးစွေ ~