မင်းဆိုတဲ့ ကောင်က သောက်ကြီး သောက်ကျယ် တအားပြောတဲ့ကောင် လှည်း ပြန်လှည့် ကွာ ဦးခုတ္တက တို့ဆီ ပြန်သွားမယ် “ “ဘာ ဖြစ်လို့လဲဗျ “ “မင်းတောင်ဝှေးကြီး ရှာရမှာ ဘယ်ေလာက် ကြာမယ် မှန်းမသိဘူး ငါတို့ မှာက ဆန်မရှိတော့ဘူး ပေးခဲ့တဲ့ ဆန်နဲ့ ဆီး နည်းနည်း ပြန်တောင်းရမယ် “ “အဲ့တာဆို ခင်ဗျားတို့ပါ လိုက်ရှာပေးမှာပေါ့ “ “တောက် ဘိုးထင် ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ...
ဦးဖိုးဝေကို ကမ်းပေးလိုက်ပြီး “ဆရာကြီး ဆန်က ဒီလောက်ဆိုရလား ” “ရတယ် ကပ္ပိယကြီး ” ဦးဖိုးဝေသည် ရေနွေးကြမ်းပန်းကန်ထဲမှဆန်များကို ကျောင်းကြမ်းပြင်တွင် ပုံလိုက်ပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းသို့ ဆုတ်လိုက်လေသည်။သူနောက်သို့ဆုတ်လိုက်သည်နှင့် ကပ္ပိယကြီးသည် လည်း နောက်သို့ဆုတ်လိုက်ပြီး အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေလေသည်။ဦးဖိုးဝေသည် လက်သီးဆုပ်ကို နဖူးတွင် တည်လိုက်ပြီးနောက် မျက်လုံးကို မှိတ်ကာ သစ္စာအဓိဋ္ဌာန်တည်လိုက်ပြီး ထိုလက်သီးဆုပ်ဖြင့် ကျောင်းကြမ်းပြင်မှဆန်များကို ပစ် ပေါက်ဟန် ပြုလုပ်လေသည်။မကြာသောအချိန်တွင် ဆန်စေ့ လေးများသည် စတင်လှုပ်ရှားလာပြီး မြွေတကောင်ပမာ တွန့် လိမ်ကောက်ကွေးကာ ကျောင်းနေရာအနှံ့သွားနေလေ၏။ ကပ္ပိယကြီးသည် တွန့်လိမ်ပြီး ...
ယူလာလေသည်။ဖိုးတောသည် ပေတူးကို မြင်သည်နှင့် ပြုံးရွှင်စွာဖြင့် စကားဆိုလေသည်။ “ပေတူးရေ မင်း အားလား” “အားတယ်လေ ငါတောင် ရွာထဲလာတော့မလို့ “ “ရွာလူကြီးက ကျောင်းက သရက်သီိးတွေ ခူးခိုင်းလိုက်လို့ “ “အေး ဆရာတော်ကို သွားလျှောက်ပေးရမှာလား” “မဟုတ်ပါဘူးကွာ မင်းမသိသေးဘူးထင်တယ် ဆရာတော်က သူကျောင်းက ထွက်တဲ့သီးပင်စားပင်တွေကို ရွာသားတွေကို စွန့်ထားတာကွ ကြိုက်တဲ့လူ ခူးစား ဘာမှ မပြောဘူး “ “အေး ဟုတ်တယ် ...
ရနွားကို ကြည့်ပြီး “တဘို့ ထဲဆိုတာ ဟောဟိုက ငါ နွားလည်ဘို့ကို ပြောတာနေမှာပါကွာ ထားတော့ အခု ငါတို့ သဖန်းပိုး ရွာလူကြီး ဆီသွားမှာမဟုတ်လား ” “သွားမယ် ဦးခုတ္တကတို့ မိနေတဲ့ ကျိန်စာတွေကို ပျက်ပျယ်အောင် လုပ်ပေးခိုင်းရမယ် “ ကျိန်စာကို ပျက်ပျယ်အောင်ကြိုးစားရန် အားကျိုးမာန်တက်ဖြစ်နေသော မောင်ဘိုးထင်တို့အား မိတ္တဆိုသော သဖန်းပိုးရွာသားကြီးသည် ခေါင်းကို အသာအယာ ယမ်းလိုက်ပြီး “မင်းတို့ သဘောပဲ ငါကတော့ မင်းတို့ကို မကူညီနိုင်ဘူး ...
ရေကိုသောက်လိုက်တာပေါ့ဗျာ။ “ကောင်းတယ်ဟေ့၊ ရေကအေးပြီး ချိုနေပါလားကွ” “ချိုမှာပေါ့ဗျာ၊ ဇီးကုန်းရွာအပြင်ဘက် ချောင်းရိုးထဲပေါက်ထွက်နေတဲ့ လက်ယက်တွင်းက ခပ်လာတာကိုးဗျ” လူငယ်က ရေတစ်မှုတ်ခပ်သောက်တယ်ဗျ၊ မဝသေးလို့ထင်ရဲ့ နောက်ထပ်ရေတစ်မှုတ်ခပ်သောက်ပြန်တယ်၊ ကျုပ်ဖြင့်် ရေဆာလို့ သူတို့သောက်တာကြည့်ပြီး တံတွေးမြိုချမိတယ်ဗျာ၊ လူငယ်က ကျုပ်ကိုကြည့်ရင်း “ကဲ ခင်ဗျားက ကျုပ်ရေရအောင် ဖန်တီးပေးမယ်ဆိုတာကို မယုံဘူးဆိုဗျ” “ယုံပါပြီ၊ ယုံပါပြီဗျာ၊ ပေးပါအုံး ကျုပ်လည်း ရေသောက်ချင်လို့” လူငယ်လှမ်းပေးတဲ့ ရေမှုတ်နဲ့ ကျုပ်လည်း ရေသုံးမှုတ်လောက်ခပ်သောက်လိုက်တယ်။ လူငယ်က ရေသောက်ပြီးတော့ လှည်းသမားကိုကြည့်ရင်း “ရေတိုက်တဲ့အတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ၊ ကျုပ်တို့လို ရေငတ်နေတဲ့လူတွေကို ရေတိုက်ရတဲ့အကျိုးကြောင့် ...
နဲ့ “ “ဟ ဦးကြီး မတရားမှုတွေဖြစ်နေရင် ပါသင့်ပါရမှာပဲ ကိုယ်တဘို့ ပဲ ကြည့်တယ်ဆိုရင် နွားဖြစ်သွားမှာပေါ့ ဗျ” ဖိုးထွေး၏ စကားကြားသောအခါ မောင်ဘိုးထင်သည် လှည်းဘေးတွင် ချည်ထားသော နွားနှစ်ကောင်အားကြည့်လိုက်သည် ထိုအခါ နွားနှစ်ကောင် အနက် နွားကြီး တကောင်သည် ဖိုးထွေးပြောသော စကားကို သဘောတူပုံ မပေါ်သောေကြာင့် မောင်ဘိုးထင်မှ စကားဆိုလိုက်သည် “တဘို့ တည်း ကြည့်တာ နွားမဟုတ်ပါဘူးဗျာ နွားတွေ ဆိုတာ သူတို့ အတွက် မဟုတ်ဘူး ...
နှင့် ပေတူးကို ကြည့်ကာ “ဟေ့ကောင် ပေတူး နဲ့ သာအေး မင်းတို့ ရွာပြင်က ဦးကဲ အိမ်သွားကွာ “ “ခင် ဗျားတို့က မလိုက်ဘူး လား “ “ငါတို့က ဒီမှာပဲ စောင့်မယ် “ “ပြီးတာပဲ အဲ့ကို ကျုပ်တို့က ဘာသွားလုပ်ရမှာလဲ “ “ငါတို့ရွာကို လိမ်သွားတဲ့ မိန်းမလျာကြီးတွေကို ဘယ်ကို ပို့ခဲ့ လဲဆိုတာကို သေချာမေးခဲ့ ကွာ “ ...
မိုးကို ဒူးနဲ့တိုက်ဗျာ အိုးကိုးရမလား ငမုံး” “အနော်ဆီ မြားဦး လှည့်လာပါပြီ၊ ငွေမရှိရင် ပိုက်ဆံ မရှိပါ။ အနော် ပြန်ပါတော့မည်” ငမိုးက ပြောင်ချော်ချော် ပြောကာ ရွာဆီသို့ ပြန်သည်။ ငွေမရှိလျှင် ပိုက်ဆံမရှိပါဟူသော ငမုံးစကားကို ငတောရော ငလုံးပါ သဘောကျလွန်းသောကြောင့် ဟားတိုက်ရယ်သည်။ ရယ်မော၍ အားရမှ လွှဆွဲကြသည်။ ငတောနှင့် ငလုံးတို့ လွှဆွဲသံမှာ တရွှီးရွှီး တဝီးဝီး။ နေ့ခင်းမှာ ပုတ်ပြတ် လုပ်ငန်းလုပ် ညဘက်မှာ ယုန်ထောင်ထွက်နိုင်ရန် ငတောအနေဖြင့် ယုန်ခြေရာနှင့် ယုန်ကိုက်ငုတ်ကို ...
ကဲ ငါပြောတာ ယုံပြီ မဟုတ်လား ဒီကောင်တွေက အိပ်ဖို့ချောင်းနေတာပါဆို “ “ဒီကောင်တွေ ဒါတော့ လွန်သွားပြီး အသွားတုန်းက လည်းအိပ် အပြန်ကြတော့လည်းအိပ် နဲ့ လာကွားသွားနိုးရအောင် မထူးပါဘူး အဲ့ကောင်တွေကို ပဲ ထမင်းဟင်း ချက်ခိုင်းကွာ ငါတို့ နှစ်ေယာက်က နွားသွားကျောင်းမယ်ဆိုပြီး အိပ်ကြရအောင် “ အချိုးပြောင်းသွားသော သာရအား ဖိုးထွေး သေချာကြည့်လိုက်မိသည် ခုဏကမှ ကလေးသာသာပဲ ရှိသေးတယ် ဟု သူပဲပြောပြီး ယခုတော့ ေမာင်ဘိုးထင်တို့၏ ရုပ်တွေကို မြင်သည် ...
ငါးမျှားတာကိုပဲစိတ်ရောက်ပြီး ကလေးအုပ်စုကိုဂရုမစိုက်ပေ။ ကိုသိန်းဆောင်နဲ့ တချို့ရွာသားတွေခမျာ ရေနစ်သူဘယ်သူ၊ဘယ်ဝါဆိုတာပင်မသိဘဲ ရေငုပ်၍အသည်းအသန်ရှာဖွေကြသည်။ မိုးကလည်းတဖြေးဖြေးမှောင်လာ၍မိုးအောင်သည် ကိုသိန်းဆောင်ရဲ့ငါးမျှားတံကို ကိုသိန်းဆောင်အိမ်ကိုပြန်ပို့ပေးပြီး မိမိအိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်သို့ရောက်ခါနီး… “ဟေ့မိုးအောင်…မင်းတူရေနစ်လို့ဆို…” ဟု အဘကြည်ကမေးလေသည်။ အဘကြည်အမေးကြောင့် မိုးအောင်မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ “အဘကြည်ကလည်းကျုပ်တူမနက်က သူ့ဖအေနဲ့ ဟိုဘက်ရွာပါသွားတယ်လေဗျာ… မနက်ဖြန်မှပြန်လာကြမယ်ထင်တယ် …” လို့မိုးအောင်ပါးစပ်ကပြောနေပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့တူဖြစ်သူအောင်စိုးအတွက် စိတ်ပူနေခဲ့သည်။ “မဟုတ်တာကွာ… မင်းအစ်မများတောင် ချောင်းဆီ အစောက လေးတင်အပြေးထွက်သွားကြပြီ… ရေနစ်တာမင်းတူပါ မိုးအောင်ရဲ့…” လို့အနားရောက်လာသော ဦးငွေသိန်းကပါ ဝင်ပြောလေသည်။ ဦးငွေသိန်းစကားကြောင့်မိုးအောင်ခေါင်းအား မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလို ဒိန်းခနဲဖြစ်သွားသည်။ စိတ်ကလည်းတူဖြစ်သူအောင်စိုးအတွက် စိုးရိမ်လာပြီး ချောင်းဆီသို့အပြေးထွက်လာခဲ့သည်။ ...