တောသူဌေးများပင်ဖြစ်သည်။ ပိုင်ဆိုင်သော.လယ္မ်ားကို လယ်ငှားများခေါ်၍ခိုင်းစေသည်။ ခင်ချိုအစ်ကိုဖြစ်သူက ကုန်ရောင်း၊ကုန်ဝယ်ကိုသာစိတ်ဝင်စား၏။ မိခင်ကြီးက တားပါသော်လည်း မရ….၊သူ၏အလုပ်ကိုသာ လုပ်ဆောင်ဖို့ပြင်းပြလေသည်။ **************************** လလေးသည် တိမ်များအကြားဖုံးကွယ်နေ၏။ ထိုအချိန်၌ ခပ်စွာစွာ…ဟောင်လိုက်…အူလိုက်ဖြစ်နေသော ခွေးအုပ်စု၏အသံသည် ပို၍ကျယ်လောင်လာခဲ့သည်။ ခွေးအူသံတို့၏အသံကြောင့် ခင်ချို တစ်ယောက် နိုးလာခဲ့သည်။ နိုးလာရင်း ရေဆာလာသော ခံစားမှုကြောင့် ခင်ချိုရေသောက်ဖို့ထလာခဲ့၏။ သောက်ရေအိုးဆီရောက်တော့ ရေကိုအဝသောက်လိုက်သည်။ ပြတင်းတံခါးနှင့်နီးသည်မို့ ပြတင်းတံခါးနားသို့တိုးကပ်သွားပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကိုငေးမောမိပြန်သည်။ ခင်ချို ရှိသော အပေါ်ထပ်ပြတင်းတံခါးနေရာသည် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်၍မြင်သာလှသည်။ မှောင်မဲနေသော ပတ်ဝန်းကျင်ကို ခင်ချိုငေးကြည့်နေရင်း… “ဟင်…………” ခြံဝိုင်းအပြင်ဆီမှ လူရိပ်ကို ...
ကြော်တစ်ဖက်ခြမ်းကို တွေ့သွားပါရော။ “ဟဲ့ကောင်ရာ၊ ဟိုဘက်အခြမ်းက ဒယ်အိုးဖင်ကြီးလိုဖြစ်နေပါရောလားကွ” “ဟဲ . . . ဟဲ၊ မီးပြင်းသွားတော့ ကြက်ဥကြော်တွေ တူးသွားတာအကိုကြီးရ၊ ဒါပေမယ့်မပူပါနဲ့၊ ဒီဘက်အခြမ်းကို ဟောဒီလိုအပေါ်ယံကလေး လက်နဲ့ခြစ်ယူပြီး စားလို့ရပါတယ်” ကျုပ်လည်း ကြက်ဥရဲ့မကျက်တကျက်ဖြစ်နေတဲ့အခြမ်းကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ခြစ်ပြီးတော့ ကလော်စားပြလိုက်သေးတာပေါ့၊ လက်ချောင်းနဲ့ခြစ်ရင်း တူးနေတဲ့အပိုင်းအစတွေပါလာလို့ ပါးစပ်ထဲမှာ ခါးသွားတာပဲဗျာ၊ ချက်ချင်းထွေးထုတ်ချင်ပေမယ့် ကိုယ်ချက်ထားတဲ့လက်ရာဆိုတော့လည်း ဘာမှမပြောတော့ဘဲ ကြိတ်မှိတ်ပြီးမြိုချလိုက်တာပေါ့ဗျာ။ အငယ်မက အတုံးလိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ထမင်းတုံးပေါ်ကို ခရမ်းချဉ်သီးငါးပိချက် တစ်ဇွန်းခပ်ပြီး ဆမ်းလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ထမင်းတုံးလေးကို လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ကိုင်ပြီး အသာကိုက်ဝါးလိုက်တယ်ဗျ။ ...
သူရောက်ဖူးသည်။ ဘုန်းတော်ကြီးအချို့သည် ကျောင်းရှိ အသီးအနှံများကို နှမြောလေ့ ရှိသည်။သရက်သီး၊အုန်းသီးနှင့် တခြားသော အသီးများသည် အချိန်တန်လျှင် လေလွင့်ပျက်စီးမည်ကို သူတို့ မသိ၍လော။ထိုအကြောင်းကြောင့်တော့ မဖြစ်နိုင်ပါ။အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် မမေ့ကြောင်းတရားများကို သူတို့ဟောနေသည့်အတွက် ယခုလို ကြွေကျလေလွင့်ပျက်စီးတတ်သော အရာများ ပျက်စီးခြင်း ရောက်နိုင်သည်ဆိုသည်ကို မသိ၍ တော့ မဟုတ်နိုင်ပေ။တောင်တောင်အီအီများတွေးပြီးနောက် သရက်သီးများကို ခူးနေရင်း အပင်အောက်မှ မိန်းကလေးများ တော်ပြီဆိုသောအချိန်မှ သူတို့ သရက်သီးခူးခြင်းကို အဆုံး သတ်လိုက်ပြီး သရက်သီးတောင်းများကို ထမ်းသူထမ်း၊ရွက်သူက ရွက်နှင့် ရွာထဲသို့ ပြန်ကြပါလေတော့သည် ။ ◾အခန်း (၃) ...
နောက်တော့ အကိုကြီးကိုပါးတွေဘာတွေ ပုတ်ကြည့်ပြီး “အကိုကြီး၊ စိတ်ကိုခိုင်ခိုင်ထားပါအကိုကြီးရာ၊ ငွေရှစ်ရာလောက်နဲ့ ဒီလိုမဖြစ်သင့်ပါဘူးဗျာ” အကိုကြီးက ကျုပ်ကိုဒေါသတကြီးနဲ့ကြည့်ပြီး ကျုပ်လက်ကိုပုတ်ချလိုက်တယ်။ “ဟာ လခွမ်းတဲ့မှ၊ မင်းဘာတွေပြောနေတာလဲကွ” “မဟုတ်ဘူးလေ၊ အကိုကြီးခုနကတုန်းကကျတော့ ငွေတွေရှုံးလို့စိတ်ညစ်နေတာမဟုတ်လား၊ အခုကျတော့လည်း မျက်နှာကြီးပြုံးပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ရယ်နေတာကိုးဗျ” “ဟာကွာ၊ မင်းဘာသိလို့လဲကွ၊ ဒီကောင်တွေကို လက်စားချေဖို့ ငါအကြံရလို့ပါကွ” “အကိုကြီး၊ ဟုတ်မှလဲလုပ်နော်၊ ဟိုလူတွေဆီမှာ ဓါးတွေ၊ လက်နက်တွေပါတာ အကိုကြီးတွေ့တယ်မဟုတ်လားဗျ” “ဒီလိုလူမိုက်နည်းနဲ့ လက်စားချေမှာမဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ လူလိမ္မာနည်းနဲ့လက်စားချေမှာပါ” ကျုပ်လည်း အံ့အားသင့်သွားပြီး “ပြောစမ်းပါအုံးအကိုကြီးရာ” အကိုကြီးက လူတတ်ကြီးဂိုက်ဖမ်းရင်းနဲ့ “အလတ်ကောင်ရ၊ ဖဲရိုက်တယ်ဆိုတာ ...